History N.H. ❀

Part 49

Alex' point of vieuw ✧

We deden de deur open en liepen terug de zaal in, maar ik zag Niall nergens.
Verward kijk ik rond en zie ik Pieter alleen staan. Berte en ik stappen erheen en hij kijkt op van zijn gsm.

'Pieter, weet je Niall zijn?' Vraag ik.

'Buiten even een luchtje scheppen, dacht ik.'

'Gaan jullie even mee naar buiten? Ik wil niet alleen gaan.' Mompel ik beschaamd.

Lola had me proberen bang te maken, en het is haar nog goed gelukt ook.

We lopen samen naar buiten. De koude valt me meteen met een slag aan, waardoor ik huiver en begin te klappertanden.

Ik kijk rond over de parking, maar geen Niall te zien. Waar was hij in hemelsnaam?

'Misschien moet je hem eens proberen te bellen.' Stelt Pieter voor.

Ik neem mijn gsm vlug uit mijn tasje en tik met bibberende vingers Niall's nummer in. Ik hou de gsm tegen mijn oor en hoop dat hij opneemt, wat niet gebeurd. Ik zucht en wrijf de haren die door de wind in mijn gezicht gewaaid zijn, weg. Ik hoor de deur open en dicht gaan, maar besteed er geen aandacht aan. Ik heb Niall nodig, nu.

'Alex, waar was je?' Ik draai me nog sneller om dan een F-16 door de lucht zou kunnen vliegen en als ik hem zie, loop ik naar hem toe en knuffel ik hem.
Hij is eerst wat verbaasd, maar na enkele seconden knuffelt hij me stevig terug en drukt hij een kus op mijn kruin.

'Wat is er gebeurt?' Ik heb geen zin om het uit te leggen wat Berte door had, want zij legde het Lola-incident uit.

'Ssh, het is goed, baby.'

Niall's point of vieuw ✧

'Ik denk dat we beter naar huis gaan,' zeg ik zacht tegen Pieter en Berte, die begrijpend knikken en zwak glimlachen. We geven ze allebei nog een knuffel en daarna stappen we naar de auto. Ik rij de parkeerplaats af en we passeren nog een andere auto. De bestuurder grijnst naar ons en nu heb ik pas door dat het Tim is. Ik steek mijn middenvinger naar hem uit, wat ik normaal nooit zomaar zou doen. Hij verdient het gewoon. Hoe hij Alex en mij zo kon pijn doen- fysiek en mentaal- is echt.. Ik kan het niet beschrijven. Je begint alles te geloven wat ze tegen je roepen en naar je hoofd slingeren. Ik kijk even opzij naar Alex en zie dat ze boos en verdrietig tegelijk uit het raam kijkt.

'Hey, liefje, gaat het?' Ik neem haar hand vast en knijp er even in, nog steeds op de weg lettend.

Ik zie haar uit mijn ooghoek langzaam knikken en ze laat haar hoofd tegen de stoel leunen, terwijl er een zucht uit haar mond ontsnapt.

'Gelukkig heeft Tim niks tegen ons gezegd..' Zegt ze, waardoor ik slik en een hand door mijn haar haal.

'Niks tegen jou..' Mompel ik.

'Wat?!' Vraagt ze verbaasd. 'Heeft hij je gesproken?'

Ik knik langzaam en mijn handen knijpen hard in het stuur, waardoor mijn knokkels wit wegtrekken.

'Niall, wat heeft hij tegen je gezegd?' Vraagt ze zacht. Haar hand wrijft zacht over mijn been en ik zucht met een bevende adem.

'Het.. Het is niet erg, Alex. Ik ben het wel gewend van met de haat van de fans.' Ik vind het zo erg dat ik tegen haar moet liegen.

Ze trekt een wenkbrauw op en leunt met haar hoofd op haar hand, mij nog steeds aankijkend, maar ik blijf stil.

De rest van de rit is het doodstil.
We stappen uit en openen de voordeur, waarna we naar binnen stappen.

Ze trekt haar jas uit en schopt haar schoenen uit, waarna ze me passeert en ik alleen in de gang blijf staan.

Met een zucht loop ik naar de woonkamer.

'Niall, vertel het me gewoon. Je moet niets geloven van wat hij zei.'

Ik schud mijn hoofd.

'Waarom vertel je het gewoon niet?' Zegt ze lichtelijk boos.

'Wil je het echt weten? Het ging niet over mij, maar over jou. Hij schold je uit, heel veel. Nu goed? Ben je blij dat je dit nu weet?' zeg ik boos en wat luider.

Ze kijkt me verbaasd aan en de tranen ontstaan in haar ogen, waardoor ik opsta en naar haar toe ga, maar ze stapt  van me weg.

'Baby, ik bedoe-,' Ze loopt vlug naar boven en ik laat me in de zetel ploffen.

Ik trek gefrustreerd aan mijn haren en zucht.

Ik hoor voetstappen op de trap en kijk op. Mijn moeder staat in de deurleuning en ze kijkt me bezorgd aan.

'Hey, jongen, gaat het?' Vraagt ze als ze naast me komt zitten en haar arm om me heen legt, waardoor ik met mijn hoofd schud.

Ze knuffelt me en ik leg mijn hoofd in haar nek, haar geur opsnuivend.

Het is een tijdje stil, maar ze verbreekt de stilte voorzichtig.

'Wil je vertellen wat er is?' Ik knik en zucht even.

'Alex en ik gingen dus naar die oud-leerlingen bijeenkomst op school en ze ging met Berte, je weet wel, de dochter van Beatrijs, naar het toilet.'

Mijn moeder knikt en ze glimlacht zwak, waardoor ik verder begin te praten.

'Toen ze weg waren zei ik tegen Pieter, Berte haar vriendje, dat ik een luchtje ging scheppen, dus ging ik naar buiten. Tim, die dat ons vroeger pestte, stond ineens voor mijn neus en hij begon Alex keihard uit te schelden. Toen ging hij weg en daarna zag ik Alex, Berte en Pieter naar buiten komen dus deed ik alsof ik hen aan het zoeken was, omdat ik niet wou dat Alex wist dat Tim haar weer zwart maakte. Maar ze bleef in de auto doorvragen, dus zei ik dat hij met me heeft gepraat, en daarnet vroeg ze wat hij zei, en ik.. ik heb tegen haar geroepen dat het over haar ging en dat hij haar uitschold, mam.'

Ze trekt me tegen zich aan en er loopt een traan over mijn wang.

'Je wilde haar alleen maar beschermen, Niall. Je hebt niets fouts gedaan, alleen moest je misschien niet roepen.'

'Wat moet ik nu doen?' Vraag ik terwijl ik mijn wangen met mijn mouw droog.

'Ga naar haar toe en zeg dat je niet zo wou roepen en dat je het deed om haar te beschermen.' Glimlacht ze, waardoor ik zwak terug glimlach en haar nog eens omhels.

'Dankje, mam. Je bent echt de beste.' Ik druk een kus op haar wang en ze grinnikt.

'Weet ik toch.' Lacht ze, waardoor ik hetzelfde doe.

'Ga nu maar naar je meisje toe.'

En dat deed ik.

----

Dankje voor de 100 volgers en de 25 K, hihi! Jullie hebben weer bevestigd dat jullie de beste lezers ter wereld zijn!💓