History N.H. ❀

Part 73

A/N: WANNEER BAE EEN FOTO MAAKT MET BAE, AAAAAAH!!!!

***

Niall's point of view ✧

'She told you, didn't she?' vraag ik zuchtend, maar ik weet het antwoord toch al.

'Ja, ze heeft het me gezegd. Ze is bezorgd om je, Ni, en dat begrijp ik maar al te goed.'

'Ze hoeft helemaal niet bezorgd te zijn. Het is al over.'

Harry kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan.

'O, ja? Zo ineens is het dus over?'

Ik knik overtuigend, maar daarna begin ik te hoesten. Shit, dat was dus niet de bedoeling.

'Ni, je liegt alleen maar tegen jezelf en de mensen rondom je. Waarvoor ben je eigenlijk bang? Ben je er bang voor dat je naar het ziekenhuis gaat moeten?'

Ik schud zacht met mijn hoofd en speel met mijn vingers met de onderkant van mijn gestreepte shirt. Ik weet het zelf niet eens.

'I honestly don't know,' zucht ik.

'Ga alsjeblieft naar de dokter, Niall, en praat met Alex. Ze kwam me wenend vertellen dat je haar negeert en niet met haar wilt praten. Ik ken je goed genoeg om te weten dat je haar niet wilt negeren. Je kinderen zien ook wel dat er iets aan de hand is.'

Als ik dat hoor, breekt mijn hart meteen. Ik wil haar niet negeren, helemaal niet. Ik wil gewoon niet over mijn pijn praten en sterk blijven, maar in dat laatste ben ik dus serieus gefaald.

'Ga nu maar eerst met haar praten. Ik kijk wel wat tv met de kids.'

Ik knik zacht en slik dan even, voordat ik opsta en naar de keuken loop met Harry achter me. Ze staat net de groenten te snijden als ze opkijkt en mijn ogen de hare ontmoeten. Ik laat haar een zwakke glimlach zien, terwijl Harry tegen Mats en Olivia zegt dat ze alvast naar de woonkamer mogen gaan.
Hij geeft me nog een bemoedigend klopje op mijn schouder, voordat hij zelf ook de kamer verlaat. Ik kijk terug op naar Alex. Haar haren liggen los over haar schouders en ze heeft geen make-up aan, waardoor ze er nog mooier uitziet. Mijn god, wat heb ik haar toch aangedaan door haar te blijven negeren?

'Het spijt me..,' begin ik zachtjes. Ze komt in stilte naast me op een barkruk zitten en zucht dan even.

'Het spijt me dat ik je negeerde, dat ik je niet vertelde hoe ik me voelde. Ik wilde sterk blijven en doen alsof er niets mis was, terwijl we allebei wisten dat er wel iets fout was. Echt, het spijt me zo.'

'Niall..,' zegt ze zacht en ze neemt voorzichtig mijn handen vast.

'Je hoeft je toch niet sterker voor te doen?'

'I know... I'm going to the doctor, I promise.'

Ze knikt en haalt dan even haar hand door mijn haar, waardoor ik mijn ogen sluit en een kus druk op haar vrije hand.

'Ik heb het je de laatste dagen bijna niet gezegd, but I love you.'

Ze krijgt een schattig glimlachje op haar gezicht en legt haar hoofd dan op mijn schouder, waardoor ik mijn armen glimlachend om haar heen leg.

'I love you,' fluistert ze, voordat ze een kus op mijn wang drukt.

***

Ik kom net terug van de dokter en loop de woonkamer in, waar Alex met de kinderen naar een film aan het kijken is. Ze kijkt me vragend aan als ik naast haar kom zitten.

'Het is reflux. Je had gelijk,' zucht ik en ze legt haar hand op mijn wang, waar ze lief over wrijft.

'Het komt wel goed,' zegt ze dan en zachtjes knik ik.

Ze drukt kort haar lippen op de mijne, waardoor ik toch een glimlachje op mijn gezicht krijg. Ze weet me altijd vrolijk te maken en me te laten lachen, zelfs op momenten dat ik dat helemaal niet wil. Dat is één van de duizenden redenen waarom ik van haar hou, en van niemand anders. Trots kijk ik naar Olivia als ze op mijn schoot komt gekropen en haar hoofdje op mijn borst legt. Ik druk een kus tegen haar haren als haar oogjes langzaam sluiten en Alex kijkt ons glimlachend aan. Mijn twee prinsesjes. En naast me mijn stoere jongen. Op momenten als deze besef ik pas hoeveel geluk ik wel niet heb. Ik heb een prachtige vrouw en twee superlieve kinderen, mijn ouders, de boys, en niet te vergeten de fans.. Zonder hun steun zou dit nooit gelukt kunnen zijn. En daarvoor ben ik ze allemaal één voor één dankbaar voor.

'Ik ga hun in bed leggen,' zeg ik stilletjes tegen Alex en ze knikt glimlachend, voordat ik haar nog een lange kus geef en Olivia oppak, die onverstoorbaar doorslaapt. Mats loopt voor me uit en hij gaat zijn tanden al poetsen als ik Olivia in haar bedje leg. Ze hadden allebei hun pyjama's al aan, dus dat was wel handig. Mats kruipt ook zijn bed in en ik leg de dekens goed om hem heen, zodat hij het zeker niet koud heeft.

'Papa?' Olivia haar hoge stemmetje klinkt zachtjes door de kamer en ik loop naar haar bedje toe, waar ze rechtop zit.

'Wat is er, prinses?'

'Wil je nog een liedje zingen?' Vraagt ze zachtjes en met een glimlach knik ik.

Ik ga op het uiteinde van haar bed zitten en begin dan 'Little Things' te zingen, hun lievelingsliedje. Wanneer ik in de helft zit, zie ik dat ze allebei in slaap gevallen zijn, maar ik blijf nog eventjes, waardoor ik niet doorhad dat Alex stilletjes de kamer binnenkwam.

'Kom je slapen?' Fluistert ze en ik knik met mijn hoofd als ik naar haar omkijk, een lieve glimlach siert haar gezicht.

Ik sta stil op en sluit de deur achter me, waarna ik naar de slaapkamer loop en mijn shirt uitdoe, wat ik meteen naar Alex toegooi.

'Dank je,' bloost ze als ze het aandoet en ik leg glimlachend mijn armen om haar heen als ik haar kus, mijn voorhoofd tegen het hare.

'You know I love you, right?'