DERSİMİZ AŞK HOCAM.

35.BÖLÜM

ASLI:

Kar; nasılda güzel yağıyordu. Yağmurdan farklı bir güzelliği vardı. Kara bulutlar çöktüğünde tüm gökyüzünü karartırken, kar yağdığında o beyazlığın yansımasından bütün ortam aydınlanıyordu. Galiba en çokta bunun için seviyordum bu temiz beyazlığı.
Camdan tek tek düşen kar tanelerini incelerken birden kendimi gözleri kapalı bir şekilde bulmuştum.

Ara vermen lazım Aslı. Mantıklı düşünüp tekrar ipleri sağlamlaştırıp oyun alanına geri dönmem gerekiyordu.
Benim Nihali sıkı bir şekilde avuçlarımın içinde tutmam lazım. Onu bir şekilde korumalıyım. Evet onu uçuruma götürüyordum ama onu o uçurumdan ben itmeyecektim. O kadarını planlamadım. Buna asla izin vermeyi de düşünmüyordum. Tamam yaptığı şey çok tehlikeli. Pardon yaptığımız. Eğer böyle devam ederse, hiçbir sorun çıkmayacaktı. Tabiki bu oyunu bitirmeyecektim. Nihale o konuda kesinlikle ihtiyacım vardı. Zaten benim gayretim onu soktuğum gibi, zarar görmeden çıkarmaktı. Ben onun yakalanmasını tabikide istemiyordum. Hem kendim için hemde onun için. Benim Nihalle bir derdim asla olmadı. Gerçek anlamda sevdiğim birisi. Bunu demek ne kadar doğru bilmiyorum insan sevdiği, arkadaş dediğine bunu yapmaz çünkü. Ben sadece bu planımda onu seçmek zorunda kaldım o kadar. Başta bu çok kolay olacaktı. Öyle de oldu ama Eymen denk durmuyordu.
O da, benim kadar olmasada, keskin düşünen birisiydi. Zaten bu oyunu en çok ondan saklamak zorluyordu beni.
Ben her zaman derim; benim isteyipte elde edemediğim hiçbir şey yoktur . Var aslında. Eymen. Bunu ama hiçbir zaman dile getirmem. Hatta aklıma bile. Onu kaybettiğimi silip hala daha elde ettiklerimi göz önünde tutarım ben. Buda benim aslında nasıl bir zayıf kişiliğe sahip olduğumu gösteriyor.
Eymenle biz uzun süre bir birliktelik yaşamıştık. Onu seviyor muydum bilmiyorum. Ama onun beni sevmediğine adım kadar emindim. Sadece bana değer veriyordu. Bir zaman sonra bu değer saygıya dönüştü. Sonrada korku olup uçtu gitti zaten.
Eymen benim yansımamdı. Çok güçlü, kendisini seven birisiydi. Aslında tencere kapak misaliydik biz. O kadar eşittik ki bir zaman sonra birbirimize fazla geldik. Düşünsenize onun egosuyla benim egomun karşı karşıya gelişini? Dışarıya doğru asla bir zararımız olmadı. Oturup böyle planları el birliğiyle hazırlamadık. Biz ne yaptıysak birbirimize yaptık. Zaten bu birlikteliği biz gecelerde yaşıyorduk. Anlayacağınız duygusal anlamda bir mesele yoktu. Sadece ilişki yaşıyorduk o kadar. Çoğu kişi ikimizi bilmiyordu bile.
Konuda işte aslında burda başlıyordu. Yani Eymende benim için bir hedefti. Küçük adımlarla başlıyordum ben hep. İlk tanışmak istedim. Tanıştık. Daha fazla vaktini istedim. Onuda başardım. Sonra tek geceliği oldum. Zaten Eymende bu çokta zor birşey değildi. Ama ben tek gecelik birisi değildim. Bir zaman sonra düzenli şekilde yatakta buluşur olduk. Bİz neydik bilmiyorum. Sevgili desem değil. Aşık desem o da değil. Bildiğin rastlantıydık işte, ondan öteye gidemedik zaten. Aramızda bir bağ olmasına rağmen, kimse kimseye karışmıyordu.
Ama ben; her zaman daha fazlasını istedim bu her konuda böyle. Durmam gereken yeri bir türlü kestiremiyordum. Biraz daha, biraz daha diyerek ilerleyen birisiydim işte. Eymenide bu biraz dahalar yüzünden kaybetmiştim. Eymenin rahat tarafı olduğu gibi sahiplenici bir huyuda vardı. O pek belli edemesede beni sahipleniyordu gizliden gizliye. Ben hep gerçek bir ilişki istedim ondan o ise beni geçiştirerek oyaladı diyebilirim. Sonra Eymen bende hırs oldu. Sebebiyse benim istediğimi bana vermemesi. Onu alacaktım. İstediğim birliktelik noktasına gelecektik. Öyle yada böyle.
Biz sadece yatakta birbirimizin olduk kalktığımızda herkes kendi hayatına devam ediyordu. Bu bizim tek kuralımızdı. Onun aynı zamanda başka kızlarlada birşeyler yaşadığının farkındaydım tabi. Sonuçta bu aldatmaya girmiyordu; biz sevgili değildik. Benim hiç bir zaman başka erkeklere gitmişliğimde olmamıştı. Eymeni sevdiğimden falan değil. Sadece hırs ve elde etme çabasıydı Eymen.
Bir gün başka birisiyle tanışmıştım. Sadece arkadaştık ama o daha fazlasını istedi. Sonra eline geçen ilk fırsatta beni öptü. Aslında bunun bir sorun olmaması gerekiyordu. Ama oldu. Eymen egosuna bunu kabullendiremedi. Meğer sevdiğinden, yada kaybetme korkusundan değil, hani bir erkeklik gururu vardır ya; işte o yüzdenmiş.
Ben yaparım, sen yapamazsın.