Fireproof Hearts.

Part 10

Το χερι μου εχει γεμισει με μουντζουρες.Στο μικρο δωματιο εχει κρυφτει ολη η μιζερια μου.Αρπαζω ενα κενο καρτι και γραφω


-Σε αγαπω οσο αγαπουσες την βροχη.Σ'αγαπω οσο τα πουλια αγαπανε τον ουρανο.Σ'αγαπω οσο τα μαυρα συννεφα αγαπουν την βροχη...Σ'αγαπω Εβελιν.-




Τα βλεφαρα μου ανοιγοκλεινουν μερικες φορες.Πηγαινω πισω απο την πορτα κι κραταω την ανασα μου.


''Ειμαι εμπορος ναρκωτικων , εχω νευρα και θα σου κανω κακο αν δεν φυγεις.''Η καυτη μου ανασα ακουμπαει την πορτα.Ακουω το ξεφισιμα της.


''Οκ εμπορε ναρκωτικων θα φυγω.''Λεει και αμεσως με πιανει πανικος.Οχι Ιθαν δεν θελεις να φυγει.Περπαταω μεχρι το κρεβατι ψαχνοντας κατι να της πω για να μεινει.Τρεχω μεχρι την πορτα την ανοιγω με φορα και πεφτω πανω της.Την κραταω καλα για να μην πεσει και κοιταζομαστε στα ματια.Τωρα τα ματια της δειχνουν μικρα και τα μαγουλα της ειναι λιγο κοκκινα.Το δαχτυλο μου, χωρις ελεγχο του μυαλου, ακουμπαει τα ροζ αβαφτα χειλια της.Με κοιταζει με απελπισια και μετα κανει ενα βημα πισω.


''Μπες.''Μου λεει και μπαινει μεσα στο δωματιο αφηνωνοντας με στην ιδια σταση.Ακουμπαω το δαχτυλο που ακουμπησα τα χειλια της στα δικα μου χωρις να με δει.Κανω αναστροφη και μπαινω στο δωματιο μου κλεινωντας πισω την πορτα.



''Πως τα εκανες εδω.''Την ακουω να λεει απο το βαθος του δωματιου.Την βλεπω σκιμμενη να μαζευει κατι γυαλια.

''Τι κανεις; Αστα κατω.''Την μαλωνω.

''Αν τα δει η μαμα σου θα θυμωσει πολυ Ιθαν.''Ειναι τοσο σιγουρη για αυτο.

''Στα παπαρια μου τι θα πει.''Λεω και ξανακλοτσαω το πιο γερο αντικιμενο εδω μεσα που δεν εχει σπασει σιγουρα με 100 κλοτσιες.Γενικα αυτο το δωματιο εχει αλλαξει διακοσμισει πανω απο 20 φορες.


''Μην μιλας ετσι.''Στην χουφτα της εχει κι αλλα γυαλια.Κανω δυο μεγαλες δρασκελιες.Και αρπαζω τον καρπο που κραταει τα γυαλια.Τα ριχνω ολα στην δικη μου μεγαλη παλαμη.Με κοιταζει μεσα στα ματια και ανασαινει βαθια.


''Προσεχε θα κοπεις.''Η φωνη της κρυβει ενα συναισθημα.Ενα συναισθημα που πρωτη φορα νιωθω να ειναι προς εμενα.Καλα ενταξει ισως ειναι η δευτερη.Ειναι κατι βαθυ.Και αυτο το βαθυ κοβει οσο βαθυ ειναι...


''Δεν με νοιαζει.''Σφιγγω ελαφρα τα γυαλια στην παλαμη μου και νιωθω ενα τσιμπημα.Τα πεταω στον καδο της τουαλετας και ξεπλενω το ματωμενο μου χερι.Κοιταζομαι στον καθρεφτη και την βλεπω να με κοιταζει.


''Τι θες Καθριν;''Την ρωταω χανοντας την επαφη με το τωρα.


''Τι ειπες;''Με ρωταει μπερδεμενη.Τα ξανθα της μαλλια πεφτουν μπροστα στο γυμνο στηθος της .Γυριζω την πλατη μου και την κοιταζω.


''Γιατι με ειπες Καθριν;''Με ξαναρωταει και γελαω.


''Ελα βρε μωρο μου...''Κανω ενα βημα προς το μερος της και εκεινει κανει ενα προς τα πισω.Ανοιγοκλεινω τα ματια μου και μπροστα μου βλεπω την Εβελιν.


''Ιθαν εισαι καλα;''Ρωταει τρομαγμενη.


''Οοο ναι.Συγνωμη.''Κουναω αρνητικα το κεφαλι μου και προσπαθω να θαψω την επιθυμια μου να κλαψω.Αυτα δεν τα κανουν οι αντρες.Περπαταω μεχρι την ακρη του διπλου κρεβατιου οπου και καθομαι.


''Ποια ειναι η Καθριν;''Η ερωτηση της με κανει να αναριγισω ολοκληρος.Η καρδια μου χτυπαει δυνατα και νιωθω την επιθυμια να της τα πω ολα . Δεν ξερω γιατι να θελω να της μιλησω για αυτην τοσο πολυ.Βαζει τα χερια της στην μεση.Αυτο το εκανε και αυτη.


''Μπορεις να μην καθεσαι ετσι;''Δειχνω τα χερια της.Ευτυχως υπακουει και τα ριχνει στο πλαι.


''Ποια ειναι η Καθριν , Ιθαν;''Η ερωτηση ξαναεπανερχεται.Δεν την κοιταζω.Δεν μιλαω.Δεν ξερω τι να πω.Ερχεται και καθεται διπλα μου.Βαζω τα χερια μου στο μετωπο μου για να αποφυγω την οπτικη επαφη μαζι της.Τα βλεμματα παντα λενε τις αληθεις ελεγε αυτη.


''Πεθανε;''Συνεχιζει να ρωταει λες και απο τις βαριες μου ανασες παιρνει τις απαντησεις που θελει.


''Για μενα...ναι...''Την κοιταζω κλεφτα.


''Αρα δεν ειστε μαζι πλεον...''Συμπαιρενει.


''Ηταν στο ιδιο σχολειο με εμενα.Εγω ημουν δευτερα λυκειου και αυτη τριτη.Στο ιδιο σχολειο που πηγαινεις και εσυ.Μονο που εσυ δεν την προλαβες.Ισως να ελεγαν οτι ειστε και αδερφες.Μοιαζεται αρκετα.Μονο τα ματια σας ειναι διαφορετικα και φυσικα ο χαρακτηρας σας.''Γελαω ελαφρα φερνωντας την εικονα της στο προσωπο μου.Παντα μεσα στο ναζι και την αγαπη.Εδινε αγαπη.Πολυ αγαπη.Και μετα την πηρε ολη με πισω και με τοκους απο την καρδια μου.''Ηταν απογευμα πεμπτης και περιμενα εξω απο το γραφειο του ψυχολογου.Ειχαμε μια μικρη συνεδρεια.Διαβαζα ενα κομικ και ξαφνικα οταν σηκωσα τα ματια μου την ειδα να με κοιταζει επιμονα.Ηταν ξανθια και ψηλη και ...πανεμορφη.Ειπα να μην δωσω σημασια.Σιγα μην με κοιτουσε εμενα τετοια κοπελα.Ειχα σπιρακια και ημουν στην φαση που προσπαθουσα να καταλαβω ποιος ειμαι.Δεν ειχα στυλ ημουν απροσωπος.Με κοιτουσε τοσο επιμονα που με επιανε αγχος μηπως ειχα κατι ασχημο πανω μου και το κοιτουσε επιμονα.


''Γιατι δεν με κοιτας;''Η φωνη της με διεγειρει.


''Παρακαλω;''Λεω με κομμενη την φωνη.Σε εμενα μιλαει;


''Εισαι ντροπαλος ε;''Γελαει ελαφρα.''Καταλαβα.Με λενε Καθριν.Να καθησω διπλα σου;''Δειχνει την θεση.Νευω καταφατικα και αμεσως απο το απεναντι καθισμα βρισκεται στο διπλανο.Το χερι της ακουμπαει το γονατο μου.Ξεροκαταπινω και την κοιταζω.Γαμωτο μου κοβονται τα ποδια.




''Ησουν ερωτευμενος μαζι της;''Με ρωταει η Εβελιν σιγανα.


''Πολυ.Να σου πω την αληθεια δεν ειμαι σιγουρος.Παντως την ηθελα...''Σταματαω να μιλαω.


''Και ακομα την θες;''Με ρωταει χωρις χρωμα στην φωνη της.


''Οχι , δεν την θελω.Απλως θελω ενα γιατι.Γιατι.''Κλεινω τα ματια μου σφιχτα...



Οι επομενες 3 ωρες περνανε μιλωντας μονο εγω.Το μονο που κανει ειναι να με κοιταει με ενα βλεμα θαυμασμου.Πρωτη φορα με κοιταζει ετσι.Πρωτη φορα νιωθω οτι την ενθουσιαζουν αυτα που λεω.Μπορω να μιλαω μερες ακομα και χρονια για την Καθριν.Σιγουρα ομως η ψυχολογια της θα μου παρει αιωνες.


''Και μετα απο 2 ολοκληρα χρονια σχεσης σου ειπε οτι βαρεθηκε;''Το στομα της ανοιγει.


''Ναι.Ποιος ανθρωπος μπορει να βαρεθει εμενα;''Λεω ανοιγωντας το 6ο τενεκεδακι μπυρας.


Γελαει δυνατα και αφηνει την πλατη της να πεσει πισω στο κρεβατι.Την νιωθω τοσο ανετη με εμενα.Εννοω της ειπα τα παντα.


''Ξες οτι αυτη σε οδηγησε στα ναρκωτικα ετσι;''Κοιταζει το ταβανι.


''Το ξερω.''Απανταω κοιτωντας το ανασηκωμενο της στηθος.


''Ξες οτι αυτη σε εκανε ετσι οπως εισαι τωρα σωστα;''


''Το ξερω.''Απανταω ξανα.


''Κι ομως ακομα αυτη η κοπελα σου λειπει;''Σηκωνει λιγο το κεφαλι της και με κοιταζει.


''Ναι μου λειπει.Ξες οτι ακομα εχω τα μηνυματα μας;''Την ρωταω και νιωθω μεγαλη ντροπη.Υποτιθεται οτι αυτα ειναι μυστικα και δεν επρεπε να τα πω στην Εβελιν που την ξερω μοναχα 2 γαμημενες μερες.


''Αληθεια;''Ρωταει εκπληκτη.


''Ναι , θες να τα δεις;''Γαμωτο ολη αυτη η συζητηση μου την θυμησε τοσο πολυ.


''Οχι.''Απανταει γελωντας σιγανα.


''Οπως θες.''Πινω μια μεγαλη γουλια μπυρας.


''Εσυ δεν χρειαζεσαι να ζησεις κατι αλλο.Τα εχεις ζησει ολα.Δραση , ερωτα , μισος , απορριψη.Και εισαι μονο 19.''Συνιδιτοποιει και εγω γελαω.


''Μην γελας.''Μου λεει γελωντας και αυτη.


''Εισαι η ψυχολογος μου.''Λεω αυθορμητα.Το γελιο της κοβεται αποτομα.Ειπα κατι που δεν επρεπε;


''Η ωρα περασε , πρεπει να φυγω.''Λεει βιαστικα.Σηκωνεται απο το κρεβατι και τραβαει το πεσμενο της τζιν.Αρπαζει το μπουφαν της και το φοραει σαν κυνηγιμενη.


''Ειπα κατι που δεν επρεπε;''Την ρωταω καθως ανοιγει την πορτα.Σταματαει και χωρις να με κοιταζει λεει αργα.''Καληνυχτα Ιθαν..''Η πορτα κλεινει απαλα.Μενω μονος παλι σε αυτο το κενο τεραστιο δωματιο.Αφηνω την μπυρα και ξαπλωνω στο κρεβατι.Κουκουλωνω τον ευατο μου με το παπλωμα και προσπαθω να κλεισω τα ματια μου.Φυσικα και ειναι νωρις για να κοιμηθω απλως ο υπνος θα με κανει μοναχα να μην την σκευτομαι.Σηκωνομαι απο το κρεβατι και ψαχνω το κινητο μου.το βρησκω κατω απο μια καρεκλα.Το σηκωνω, μπαινω στα μηνυματα , ψαχνω το ονομα Καθριν.Τα τελευταια 58 μηνυματα ειναι με την λεξη 'Γιατι;' ο αποστολεας φυσικα ειμαι εγω.Με ενα κουμπι διαγραφω ολη την συνομιλια.Ετσι απλα.Σβηνωντας το παρελθον μου....







Οι 3 μερες περνανε αργα και βασανιστικα.Εχω να μιλησω με την Εβελιν απο εκεινο το βραδυ σπιτι μου.Εχει χαθει.Το κινητο της ειναι μονιμως κλειστο και στο σχολειο δεν πρεπει να ερχεται.Θελω να παω να δω στο σπιτι της αλλα δεν θελω να δημιουργησω θεμα με τους γονεις της.Πραγματικα δεν ξερω γιατι επιμενω τοσο!



''Μιλησα με τον 'Μεγαλο'.''Η φωνη του Στεφαν με επαναφερει.


''Ααα ναι; Και τι ειπε;''Σβηνω το αναμενο μου τσιγαρο στην ασφαλτο.


''Σημερα το απογευμα.''Μιλαει συνθηματικα.


''Ομορφα.''Γελαω σχεδον σατανικα.


''Τι γινετε με την μικρη;''Αυτη την ερωτηση την περιμενα να μου την κανει εδω και 3 μερες.


''Η μικρη εξαφανιστικε.''Σοβαρευω το υφος μου.Γυριζει και με κοιταζει.Σμπρωχνει τα μαυρα του μαλλια στην ακρη και χαμογελαει.


''Τι εννοεις;''


''Ηρθε πριν 3 μερες σπιτι μου.Και μετα απο εκει δεν την εχω ξαναδει.''Σιγουρα δειχνω αρκετα προβληματισμενος.


''Την πηδηξες και δεν ξαναηρθε; Αποκλειεται ρε φιλε..''Λεει με σιγουρια.


''Δεν την πηδηξα.''Αποφευγω να τον κοιταξω.Ξερω την απαντηση 'Αποκλειεται!'


''Αποκλειεται.''Γουρλωνει τα ματια του.''Κανατε κατι ετσι;''Ξερω οτι περιμενει να απαντησω καταφατικα αλλα οχι.


''Οχι δεν καναμε.''


''Τιποτα , τιποτα;''Νομιζω εχει μεινει.


''Τιποτα.''Κουναω ανρητικα το κεφαλι μου.


''Και οταν την φιλησες πως ηταν;''


''Δεν την φιλησα ρε.''Επρεπε.


''Οταν ειπες 'τιποτα' εννουσες οτι ουτε καν την φιλησες;Μα εγω αν σου ζητησω να πας και να φιλησεις την πρωτη κοπελα που θα περασει απο μπροστα μας θα το κανεις χωρις σκεψη.''


''Γαμωτο την καλεσα σπιτι μου για αυτο τον λογο.Καταληξαμε στο κρεβατι , εγω να μιλαω ακαταπαυστα και αυτη να με ακουει.Και μετα ειπα οτι ειναι λες και ειναι η ψυχλογος μου και σηκωθηκε και εφυγε λες και της ειπα κατι κακο.''Μιλαω δυνατα.Κρυβω ενταση μεσα μου.


''Εε φυσικα ρε μαλακα.''Βαραει παλαμακια.


''Ηταν λες και της ειπες...'Hello μολις μπηκατε στο friendzone'...''Συνεχιζει.''Εσυ την βλεπεις φιλικα;''Με ρωταει.



''Οχι σε καμια περιπτωση , εννοω ειναι 2 χρονια μικροτερη αλλα μερικες φορες ειναι πολυ καυτη και ειμαι σιγουρος οτι θελω να την γαμησω αγρια αλλα δεν μου βγαινει.Εχει κατι στην κινηση της , στον αερα της , στον τροπο που σκευτεται , δεν μπορω να το εξηγησω. Ειναι λες και ειναι απο αλλον πλανητη.''Σηκωνομαι ορθιος και κανω βολτες στο πεζοδρομιο.Το βλεμμα του Στεφαν με μαγνιτιζει.Σκευτεται.


''Μοιαζει με την Καθριν για αυτο;''Το ονομα της σταματαει αποτομα εναν χτυπο απο την καρδια μου.


''Αυτο ειναι το θεμα.Δεν μοιαζουν. Αλλα γαμωτο μερικες φορες μου την θυμιζει τοσο πολυ.Και ρε πουστη μου δεν με αφηνει να την φιλησω οποτε ερχομαστε κοντα κανει ενα βημα πισω και ολο αυτο που ειχε δημιουργηθει χανεται.''Δεν ξερω καν γιατι αναλυω τοσο το θεμα της Εβελιν.Ειναι απλως μια κοπελα που θελω να κανω sex τιποτα αλλο.


''Παρτο με το μαλακό τοτε.''Φυσαει τον καπνο απο το τσιγαρο του μακρυα.


''Προσπαθω.Αλλα δεν μπορω την θελω τοσο πολυ.Νομιζω οτι μου εχει γινει εμμονη.Την σκευτομαι μερα νυχτα , ειναι τοσο ανεμελη και ταυτοχρονα τοσο σοβαρη σε αυτα που λεει.''Ξανακαθομαι διπλα του και τον κοιταζω.


''Προσεχε μην την πατησεις παλι.''Με συμβουλευει με το πιο σοβαρο υφος που εχει.


''Δεν την παταω απλως θελω να την γαμησω.''Ειμαι σιγουρος αυτο θελω μονο.


''Ωραια , παμε τωρα μεσα , σε λιγο αρχιζει το μαθημα.''Με σμπρωχνει με το χερι του για να σηκωθω.


Η Κυρια Ντεπι μας ανοιγει την πορτα του Πανεπιστιμιου.Ακομα με κοιταζει με μισο ματι.Το ματι μου πεφτει στις κερκιδες.Μια κυκλικη ομαδα παιδιων καθονται εκει.



''Παιζουν κιθαρα παλι;''Με ρωταει καθως προχωραει μπροστα.Εγω σταματαω και προσπαθω να ξεχωρισω τους ηχους.Καποιος τραγουδαει και μαλιστα πολυ απαλα.


''Ελα ρε μαλακα θα αργησουμε..''Μου φωναζει ο Στεφαν.


''Δεν θα μπω , τωρα , στο επομενο.''Του λεω κοιταζωντας μοναχα το πληθος.


''Καλα...''Ψιθιριζει και εγω πηγαινω γρηγορα προς τις κερκιδες.Ειμαι εξω απο αυτη την ομαδα παιδιων αλλα πλεον ακουω καθαρα την φωνη.Στις χαμηλες αναγνωριζω την φωνη της Εβελιν αλλα μετα χανεται.Μου θυμιζει την φωνη την φωνη μια γνωστης τραγουδιστριας αλλα καμια σχεση.Με το βλεμμα μου ξεχωριζω τον Λακ ή οπως αλλιως τον λενε.Ευτυχως ακομα δεν με εχει δει.Αλλα και να με δει δεν με νοιαζει και πολυ.Αυτος ηταν η αιτια που ημουνα μια ολοκληρη μερα στο βρωμονοσοκομειο.Το τραγουδι τελειωνει και ολοι χειρωκροτανε εκτος απο εμενα.


''Εχουμε μαθημα θα φυγουμε τωρα.''Λεει η φωνη της Εβελιν.Ωστε ειναι σιγουρα αυτη.


Ανεβαινω λιγο πιο πανω για να δω καλυτερα.''Θα σε παω εγω.''Λεει ο Λακ και εμενα με πιανει βηχας.Ολοι ανοιγουν τον κυκλο τους και με κοιτανε.Καποια χερια με βαρανε στην πλατη γιατι σχεδον δεν μπορω να παρω ανασα.


''Να τος ο φιλος μου.''Ενα χερι συγκρουεται πολυ δυνατα στην πλατη μου.Γυριζω και βλεπω τον Λακ.


''Παρε τα ξερα σου Λακ.''Του λεω δυνατα.


''Λοκ.''Ακουω μια φωνη να με διορθωνει.Γυριζω και βλεπω την Εβελιν με ενα αθωο βλεμμα.


Τον υπερασπιζεται.''Τι κανεις πριγκιπεσσα;''Την ρωταω μπροστα σε ολους.


''Εχω μαθημα τα λεμε.''Δεν απανταει στην ερωτηση μου γραφωντας με ξανα.Σηκωνεται με την φιλη της με τα καστανα μαλλια και τις πυκνες μπουκλες.


''Θα ερθω μαζι σας.''Λεει ο Λακ.Η Εβελιν με κοιταζει σαν να ζηταει την εκγριση μου.Κουναω το κεφαλι αρνητικα , νευει και λεει.''Ειναι διπλα δεν θα παθουμε τιποτα.''Με ξανακοιταζει και υστερα φευγει.


''Γαμημενε Καρλ.''Ακουω τον Λακ να μουρμουριζει.Γελαω υπεροπτικα και προχωραω προς την εισοδο του Πανεπιστμιου.Λακ-Ιθαν 0-1.









Πηγαινω προς τον παλιο σταθμο τον τρενων.Ο 'Μεγαλος' με περιμενει , ειπε οτι θελει να παραδωσω κατι εσπευσμενα και να μην παω χωρις το μικρο μου περιστροφο.Μπαινω στον χωματοδρομο και ο ηχος απο τα πετραδακια που χτυπανε τις ζαντες του αυτικινητου μου με νευριαζουν.Το κινητο μου αναβοσβηνει μανιωδος στο διπλανο καθισμα αλλα δεν δινω καμια σημασια.Λογικα θα ειναι ο πατερας μου ή η θεια μου.Μπλε και κοκκινα φωτα κατακλιζουν τα ματια μου.Σταματαω λιγο πιο εξω απο τον Σταθμο.Κοιταζω το κινητο μου.Εχω αρκετες κλησεις απο το αφεντικο μου.Γαμωτο.Ανοιγω αποτομα την μηχανη του αυτοκινητου και αρχιζω να τρεχω μεσα στην ασφαλτο.Ακουω τις συρηνες τις αστυνομιας απο πισω μου. Γαμωτο με φτανουν.Τρεχω μεσα στο κεντιρκο δρομο.Μπροστα μου εμφανιζονται δυο αστυνομικα Jeep .Φρεναρω αποτομα και σε κλασματα δευτερολεπτου χρησιμοποιω και τα 250 αλογα του αυτοκινητου μου.Τους προσεπρναω και στριβω σε μικρα στενα.Η γειτονια μου θυμιζει πολλα.Δεν ακουω συρηνες.Σωστα η Εβελιν.Σταματαω εξω απο το σπιτι της.Τρεχω εως την πορτα της και βαραω το κουδουνι οσο πιο γρηγορα μπορω.Το κεφαλι μου πιεζεται πολυ.Γαμωτο ανοιξε.


''Τωρα..''Ακουω την φωνη της.Δεν με νοιαζει αν ειναι οι γονεις της μεσα.Πρεπει να με κρυψει εμενα και το αυτοκινητο μου κυριως.Η πορτα ανοιγει ελαχιστα.Την σμπρωχνω δυνατα με το ποδι μου και μπαινω μεσα βαρωντας την .Ακουμπαω το κεφαλι μου στην πορτα και ανοιγω τα ματια μου.Με κοιταζει με γουρλωμενα ματια.


''Τι κανεις εδω; Φυγε.''Μου λεει φωναζωντας.Αρπαζω και τους δυο καρπους της και την φερνω ακριβως μπροστα μου.Τα προσωπα μας ειναι τοσο κοντα που μυριζω το αρωμα της τσιχλα της.



''Πανε φερε μου ενα σεντονι απο πανω.Ενα λευκο σεντονι.Φερτο και πηγαινε καλυψε γρηγορα το αυτοκινητο μου.Ειναι ζητημα ζωης και θανατου.''Νιωθω τον σφυγμο στα χερια της τοσο γρηγορο ισως πιο γρηγορο και απο τον δικο μου.


''Τι λες; Τι εγινε;''Μου λεει τρομαγμενη.


''Απλως καντο Εβελιν.''Αφηνω τους καρπους της.Κανει ενα βημα πισω και υστερα τρεχει πανω στις σκαλες.Ακουω τα βηματα της απο τον πανω οροφο.Μεσα σε λιγοτερο απο ενα λεπτο ειναι μπροστα μου με ενα σεντονι.


''Καλυψε το αυτοκινητο μου.''Της λεω σαν να την παρακαλαω.Νευει και βγαινει οπως ειναι με την ροζ μπιτζαμα της εξω.Την κοιταζω απο το παραθυρο να καλυπτει το αμαξι μου.Τελειωνει και τρεχει μεσα ξανα.


''Πρεπει να παρω ενα τηλεφωνο.''Της λεω αμεσως.


''Οχι θα μου εξηγησεις πρωτα τι συμβαινει.Και γιατι περναει η αστυνομια απ'εξω;''Ρωταει και αμεσως ακουω τις συρηνες.


''Δεν ειναι κατι απλως πρεπει να παρω ενα τηλεφωνο τον Στεφαν επρεπε να ερθει και αυτος την ιδια ωρα στον σταθμο.. και ισως τον πιασανε.''Λεω  πραγματικα μεσα στο αγχος.Οχι για το δικο μου το τομαρι αλλα για αυτον.



''Πας καλα; Σε ψαχνει η αστυνομια.Και εγω...''Σταματαει παιρνωντας μια βαθια ανασα.''Και εγω σε κρυβω μεσα στο σπιτι μου.Πρεπει να φυγεις Ιθαν.Δεν θελω να μπλεξω.''Κανει σαν μικρο μωρο πραγματικα.


''Σκασε απλως ασε με να σκευτω λιγα λεπτα μονο.''Τραβαω τα μαλλια μου για να μην σπασω τιποτα απο εδω μεσα.Με κοιταζει λες και με φοβαται.Ναι αυτη την στιγμη αυτο πρεπει να κανει.Θα με βρουν αργα ή γρηγορα.Γαμωτο ειδαν καθαρα το αμαξι μου.Οχι παλι.Κανω ενα βημα ξαφνικα και αυτη απο τον φοβο της κανει ενα μεγαλο πισω.


Την αγριοκοιταζω.Ανοιγω την πορτα και βγαινω εξω χωρις να πω τιποτα.Ξεσκεπαζω το αυτοκινητο μου με το σεντονι και το πεταω στην ασφαλτο.Μπαινω στο αυτοκινητο και κατευθυνομαι γρηγορα προς το σπιτι μου.Ξερω ηδη ποιοι θα με περιμενουν εκει...




''Μιλα.''Ο μαυρος αστυνομικος βαραει τα χερια του στο ξυλινο τραπεζι.


''Σας το ξαναειπα δεν ξερω.''Πλησιαζω κι αλλο τους καρπους μου γιατι οι χειροπεδες τσουζουν το δερμα μου.


''Ποιος ειναι ο 'Μεγαλος';''Το χερι του συγκρουεται στο προσωπο μου.


''Το οτι συνεργαστηκαμε παλια δεν σημενει οτι ξερω ουτε το ονομα του ουτε το που μενει.Οταν ημουν στην ομαδα του μαζευομασταν στην Στοα , τωρα δεν ξερω.''


''Και γιατι σε πηρε τηλεφωνο ρε καθαρμα;''


''Δεν ξερω , ισως για καποια δουλεια.Χρειαζομαι λεφτα.Σκοπευω να φυγω απο το σπιτι μου.''Του λεω ευθρασσος.


''Αρα αν σου προτεινε κατι θα δεχοσουν;''


''Μονο αν ηταν πολλα τα χρηματα.Απο οτι καταλαβαινεται δεν εχω κατι να κρυψω.''Λεω αδιαφορα κοιταζωντας τον τυπο μεσα στα ματια.Με κοιταζει δυσπιστα και υστερα κανει νοημα στον αλλον λευκο αστυνομικο που σκεκεται στην πορτα.


''Παρτον , τελειωσα μαζι του.''Ο λευκος αστυνομικος με πλησιαζει και με σηκωνει απο την καρεκλα.


''Και προσεχε Καρλ , αν σε ξαναδω εδω μεσα , δεν θα μπορει να σε σωσει ουτε ο Προεδρος!''Βαραει το χερι του στο τραπεζι και μου γυριζει την πλατη.Χαμογελαω ειρωνικα και ο λευκος τυπος με τραβαει εξω απο αυτο το δωματιο που εχω ερθει αρκετες φορες.Βαζει το σωμα μου στον τοιχο και ξεκλειδωνει τις χειροπεδες μου.


''Ελευθερος.Στην γραμματεια ειναι οι δικοι σου.''Μου λεει και χωρις να του απαντησω οτιδιποτε προχωραω προς το μερος που μου ειπε.Το εχω μαθει απ'εξω το τμημα.Χαμογελαω στην καθαρηστρια και εκεινη με αγριοκοιταζει.



Μολις φτανω στην γραμματεια οι γονεις μου ειναι εκει.Βασικα οχι ο μπαμπας μου δεν ειναι.


''Τι εκανες παλι;''Ρωταει η μαμα μου με απελπισια.Την προσπερναω αγριοκοιταζωντας την θεια μου.


''Παρατηστε με.''Ψιθιριζω και βγαινω εξω απο το αστυνομικο τμημα.Χαιρομαι τουλαχιστον που δεν επιασαν τον Στεφαν.Η φιγουρα του πατερα μου φαινεται μεσα στο σκοταδι.Τον πλησιαζω με ολο τον τσαμπουκα που εχω και στεκομαι μπροστα του κοιταζωντας τον ειρωνικα.


Χωρις καμια προειδοποιηση η μπουνια του πεφτει με δυναμη στο σαγονι μου.Φτυνω λιγο αιμα και τον κοιταζω.


''Ετσι σου εμαθα εγω ρε; Να πουλας ναρκωτικα;''Το ποδι του γδερνει την πλατη μου.Σηκωνω τον κορμο μου και τον κοιταζω ξανα ειρωνικα.Ακουω τις φωνες τις θειας μου.Με ξαναχτυπαει στην κοιλια.Η θεια μου μπαινει στην μεση.


''Αλητη.''Φωναζει ο μπαμπας μου.Γυριζω την πλατη και παραπατωντας περπαταω μεχρι την σταση των λεωφορειων.Μπαινω στο πρωτο λεωφορειο που παιρναει.Καθομαι στο τελευταιο καθισμα και κλεινω τα ματια μου....



''Νεαρε ειστε καλα;''Ενας ευγενικος ανδρας με ξυπναει.


''Ναι.''Μουγκριζω νυσταγμενα.


''Φτασαμε στο τερμα.''Μου λεει και καταλαβαινω οτι πρεπει να περπατησω πολυ.


''Ναι , καλο σας βραδυ.''Λεω χωρις να δινω και πολυ προσοχη στις πορτες.Πεφτω πανω σε μια.


''Μισο λεπτακι να τις ανοιξω.''Μου φωναζει ο ανδρας.Οι πορτες ανοιγουν και βγαινω εξω.Το κρυο ειναι αβασταχτο.Σε λιγες εβδομαδες το τελος της χρονιας πλησιαζει , ισως για αυτο.



''Εχετε κινητο;''Τον ρωταω μολις καταβαινει απο το λεωφορειο.


''Ναι.''Με πλησιαζει και το αφηνει στα χερια μου .Σιχαινομαι οταν αναγκαζομαι να υποχρεωνομαι σε ανθρωπους.


Πληκτρολογω το κινητο του Στεφαν.Ευτυχως το σηκωνει στον τριτο χτυπο.



''Ναι;''Ρωταει νυσταγμενα.Μαλλον κοιμοταν.


''Ο Ιθαν ειμαι. Ελα να με παρεις απο το τερμα των λεωφορειων.''Του λεω καπως αγχωμενα.


''Σε δεκα ,θα ειμαι εκει.''Κλεινει αμεσως το τηλεφωνο.

''Σας ευχαριστω.''Επιστρεφω το κινητο στον οδηγο.


''Καλο σου βραδυ , νεαρε.''Κουναει το χερι του και απομακρυνεται απο τον σταθμο.Περιμενω μονος μεσα στο σκοταδι.Ενα τσιγαρο να ειχα τωρα.Στιγμες σαν και αυτες νιωθω ενα πληρες κενο.Ξερω οτι κανεις δεν θα ειναι ποτε εδω πραγματικα για μενα.Ισως ο Στεφαν αλλα και παλι , ποιος μπορει να εμπιστευτει εναν φιλο; Οχι εγω παντως.Το να εισαι κοινωνικος , να εχεις γκομενες και λοιπα δεν μου δινουν κανενα ειδος ευτιχιας.Μονο με διασκεδαζουν ομως ακομα και αυτη η διασκεδαση ειναι ανουσια.Το ποτο με κανει να περναω καλα. Απλως νιωθω μονος ολες τις ωρες της ημερας.Και η μοναξια δεν αντεχεται. Σε κλεινει πιο βαθια μεσα σου.Γιατι η μοναξια ειναι πηγη ηρεμιας και γαληνης και οταν συνηθισεις να εισαι μονος στο τελος... μενεις μονος.


''Θα μπεις;''Ακουω την φωνη του Στεφαν και τα φωτα του αυτοκινητου του κανουν τα ματια μου να κλεισουν.


''Τωρα...''Μουρμυριζω.Δεν εχω δυναμη να βγαλω ουτε μιλια.Ειναι η μοναξια που λεγαμε.


Μπαινω στο διπλανο καθισμα και αμεσως γυρναει στο μερος μου.Τα χερια του τυλιγονται γυρω μου. Με αγκαλιαζει σφιχτα.Ειναι εκεινες οι αντρικες αγκαλιες που σου δινουν κουραγιο και δυναμη.Μα ακομα αισθανομαι μονος.


''Εισαι καλα φιλε μου;''Ξερω οτι νοιαζεται.Το ξερω.


''Προσπαθω...''Αποφευγω το βλεμμα του.


''Οι μπατσοι στα εκανα αυτα;''Δειχνει τα γαμημενα σημαδια στο προσωπο μου.


''Και οι μπατσοι.''Γελαω ειρωνικα.


''Ο πατερας σου;''Ρωταει αλλα ξερει ηδη την απαντηση.


''Και η ζωη φιλε.Και η ζωη με χτυπησε παλι...''....



_______________________________________________________________________
*τεραστιο κεφαλαιο:( Σιγα σιγα θα αρχιζεται να καταλαβαινετε τον ψυχικο κοσμο των ηρωων.Σιγα σιγα οι σκεψεις του Ιθαν θα βγαινουν στην επιφανεια.Ευχομαι να ταυτιστιτε.

                                                                     LOVE YA.<3