Fireproof Hearts.

Part 39

Ακουτε τα τραγουδια παρακαλω πολυ.


Η οψη της.Ειναι ιδια. Ξανθα μακρυα μαλλια και πρασινα σκουρα ματια.Εχει τα χερια της δεμενα κοντα στο στηθος της. Φαινεται λες και δεν αλλαξε τιποτα μακρυα μου. Σαν να μην επιρεαστηκε.Ενω εγω; Αλλαξα.Αλλαξα απο αυτην.



''Ποιος ειναι Ιθ;''Με ρωταει ψιθιριστα η Εβελιν καθως φοραει τα ρουχα της.


Τι να απαντησω.Που φοβαμαι οτι αν της το πω θα φυγει. Και αν θελω να φυγει.Και αν τωρα που ηρθε ξανα πισω η Καθριν την θελω ξανα πισω;

Οχι! πρεπει να θυμαμαι τι περασα ολον αυτον τον καιρο.



''Ιθαν με τρομαζεις..''Με πλησιαζει.


Τι να κανω γαμωτο. Τι να κανω. Δεν πρεπει αυτες οι δυο να συναντηθουνε. Δεν θελω η Εβελιν να δει την Καθριν..


''Ειναι ..καποιος κακος;''Τωρα εχει κατατρομαξει.


''Οχι...''Λεω με κανονικη φωνη.


''Σε ακουσα Ιθαν ανοιξε μου.''Μετα απο σχεδον ενα χρονο ξανακουω την φωνη της. Με κανει να ανατριχιασω ολοκληρος.


''Ποια ειναι;''Η Εβελιν με ρωταει μπερδεμενη.


''Φυγε.''Φωναζω μεσα απο την πορτα.

''Θελω να μιλησουμε Ιθαν.Γυρισα.''Δεν μπορω νομιζω να ανασανω.Το ιδιο και η Εβελιν που σιγουρα εχει καταλαβει.



ΕΒΕΛΙΝ POV.


Τα πρισμενα του χειλια εχουν ανοιξει και κοιταζει πελαγωμενος την πορτα. Δεν μπορω να καταλαβω τι γινεται εδω περα. Σιγουρα ειναι καποια κοπελα αλλα δεν ξερω. Ο Ιθαν ειχε παντα πολλες.


Ξεμπλεκω τα μαλλια μου απο τον κοτσο και κοιταζομαι στον καθρεφτη. Ιδια και απαραλαχτη.Μονο τα μαλλια μου εχουν χασει την φορμα τους.

''Εve.''Ακουω τον Κασπερ απο τον διαδρομο.''Σε δυο βγαινεις.''Δεινει το τελικο σημα. Βαζω λιγη ακομα πουδρα κατω απο τα πηγουνι μου και με ξανακοιταζω. Δεν εχω αγχος.Θα τα παω τελεια.Οπως παντα βεβαια.Ξεκιναω να περπαταω προς τον διαδρομο οπυ βλεπω τον Κασπερ να πηγαινει αριστερα και δεξια με ενα στυλο στο αυτι.Ειναι το χαρακτηριστικο του νομιζω.

''Το μαγαζι ειναι γεματο. Προσεχε να εισαι καλη.''Παντα πρεπει να με αγχωνει.

''Ειναι η δουλεια μου Κασπερ...''Του λεω σε φυσιολογικο τονο.


''Και τωρα ας υποδεχτουμε την ομορφη Eve που μας ερχεται απο το Amster. Αυτη η πολη βγαζει αστερια. Ας την υποδεχτουμε κυριες και κυριοι.''Λεει ο εκφωνητης πριν οι κοκκινες κουρτινες ανοιξουν και βγω εγω εξω απο αυτες.

''Αν δεν ανοιξεις δεν φευγω Ιθαν!''Φωναζει η κοπελα απ'εξω.


''Γαμημενη.''Ο Ιθαν γυριζει το κλειδι στην πορτα πολυ αποτομα. Ανοιγει με μιας την πορτα. Ενα ιδιαιτερο γυναικειο αρωμα εισερχεται στην μυτη μου. Μολις το βλεμμα μου πεφτει πανω στην κοπελα σχεδον τα χανω. Μπορω να καταλαβω ποια ειναι. Ολες αυτες οι περιγραφες του Ιθαν.Ειναι σιγουρα αυτη. Η κοπελα που σκεφτομαι τα βραδυα σαν τον μοναδικο μου 'εχθρο' σε αυτη την σχεση. Και τωρα... ειναι εδω.Μπροστα στα ματια μας.


''Καθριν...''Λεει ο Ιθαν ξεμετρωντας την απο πανω μεχρι κατω σαν να βλεπει το πιο ομορφο πραγμα στον κοσμο. Αυτη κοιταζει εμενα με ενα ειρωνικο υφος.


''Ημουν σιγουρη οτι δεν θα σε εβρισκα μονο.''Με προσπερναει σμπρωχνοντας με ελαφρα.Τι στο διαολο νομιζει οτι κανει;


Και ο Ιθαν δεν μιλαει. Ειναι λες και δεν με βλεπει.Κοιταζει μονο αυτην.Εμενα οχι. ΚΑι αυτη η κοπελα μου μοιαζει τοσο πολυ. Ειδικα τα μαλλια μας.


''Νομιζω οτι μπορεις να φυγεις.''Η Καθριν απευθυνεται σε εμενα με ενα υπερωπτικο υφος.Εγω κοιταζω τον Ιθαν.ΜΑλλον δεν ακουσε καν τι ειπε μολις.Τον αγριοκοιταζω και υστερα συνερχεται απο τις σκεψεις του.


''Θα μεινει.Και εσυ θα φυγεις.''Επιτελους μιλησε!


Κανει μια βολτα στο δωματιο χωρις να απαντησει.Αγγιζει ολα τα αντικιμενα με τα μεγαλα της μαυρα νυχια.''Εχουμε περασει πολλα εδω μεσα...''Μουρμουραει κοιτωντας τον Ιθαν πονηρα στα ματια.


''Θα μου εξηγησεις τι κανεις εδω;''Ο Ιθαν την ρωταει και καθως περναει απο διπλα του την κραταει σφιχτα απο το μπρατσο.Αυτη πλησιαζει το κεφαλι της αλλα ο Ιθαν ευτυχως κανει πισω.


''Γυρισα.''Ανασηκωνει τους ωμους της.


''Στα παπαρια μου γαμω.Αν δεν φυγεις τωρα δεν ξερω και εγω τι θα γινει.''Της αφηνει αποτομα το μπρατσο.


''Θελω να μιλησουμε μονοι.''Κοιταζει ξανα εμενα.


''Αυτο ξεχνατο.''Της λεει με βαρια φωνη.


''Δεν νομιζω η ξεπετα σου να ειναι πιο σημαντικη απο μενα μωρο μου.''Κανω αντανακλαστικα ενα βημα προς το μερος της απειλιτικα.Ο ιθαν βαζει το χερι του στην κοιλια μου αποτρεπωντας μου να πλησιασω και αλλο την σκυλα.Απορω πως την αγαπησε.Αυτη ειναι χειροτερη απο τον διαβολο.


''Δεν ειναι ξεπετα..''Ο Ιθαν ψιθυριζει.Γιατι ψιθυριζει; Τωρα πρεπει να φωναξει.Να με υπερασπιστει.


''Φαινεται...''Λεει ειρωνικα γελωντας.


''Αν...''Παω να πω αλλα το χερι του Ιθαν τυλιγεται γυρω απο το δικο μου.Αυτη η κινηση με ξαφνιαζει.Τριβει την πανω πλευρα του χεριου μου και με το βλεμμα του μου λεει να μην μιλησω.


''Βουλωσε το.''Της λεω σφιγγωντας μου ελαφρα το χερι.


''Οπ τι βλεπω μωρο μου; Με αντικατεστησες;''Καθεται στο κρεβατι σταυρωνοντας τα ποδια της.


''Δεν σε αντικατεστησα... δεν υπηρξες ποτε.''Δειχνει την καρδια του.Θελω τοσο πολυ να τον φιλησω.Μοναχα για να τον ηρεμισω.


''Αλλο καταλαβα απο το βλεμμα σου μολις μπηκα.''Τον κοιταζει πονηρα.