Fireproof Hearts.

Part 43

Για εναν μοναχα λογο τα αρχισα αυτα εδω. Για να την νιωθω ακομα κοντα μου. Ξερεις ειναι δυσκολο να εισαι μακρυα απο ενα ατομο που εχεις δωσει ακομα και την ιδια σου την ψυχη για αυτο. Εχεις πεσει τοσο χαμηλα που ξαφνικα σε μπερδεψαν με μυρμιγκι και σε πατησαν ολοι.
Ηρθε η ωρα να τους δειξω ποιος πραγματικα ειμαι και τι εχει απομεινει σε αυτο το σωμα περα απο αυτα εδω τα χαρτια.


Ασφαλιζω τον φακελο και τον παραδιδω στα χερια του υπαληλου.



''Εβελιν;''Τα ματια μου θολωνουν , νομιζω οτι ζαλιζομαι.Παραπαταω.Νιωθω τα σκληρα χερια του Στεφαν γυρω μου.


''Πως μπορεσες;''Την ρωταω με υγρα ματια.


''Δεν ειναι η Εβελιν Ιθαν.''Ο Στεφαν με ταρακουναει ελαφρα για να βαστισω στα ποδια μου.



''Καθριν;...''Ρωταω προσπαθωντας να την ξανακοιταξω.Γιατι ζαλιζομαι τοσο πολυ.Ας ειναι η Καθριν.Σε παρακαλω ας ειναι η Καθριν.


''Δωσε τα κλειδια του σπιτιου σου.''Με διαταζει.


''Τι κανετε εσεις οι δυο μαζι;''Μιλαω σαν μεθυσμενος καθως ο Στεφαν με αφηνει να πεσω στο πατωμα.Ακομα βλεπω.Εχω ελαχιστα ανοιχτα τα ματια μου και το μονο που εχω μπροστα μου ειναι τα μαυρα σταρακια της Καθριν.Ναι σιγουρα ειναι η Καθριν.


''Δεν ειναι πουθενα , εψαξα παντου.''Λεει ο Στεφαν.Κλεινω τα ματια μου.Πρεπει να νομιζουν οτι ειμαι αναισθητος.


''Δεν μπορει , μαλλον δεν εψαξες καλα.Μεσα στην ντουλαπα ειδες;''Του ψιθυριζει η Καθριν.


''Δεν υπαρχει το κλειδι ΚΑθριν , καταλαβε το!''Ο τονος της φωνης του Στεφαν ειναι αρκετα επιβλητικος.Ποιο κλειδι;


''Λες ο μπασταρδος να το πεταξε;''Τον ρωταει.


''Μου ειχε πει πως ειχε πεταξει ολα σου τα πραγματα.''Ξεφυσαει ο Στεφαν.


''Ποσο ηλιθια ειμαι γαμωτο; Δεν επρεπε να του το αφησω τοτε.Ηλιθια Καθριν.Ηλιθια!''Το μυαλο μου στροφαρει.Θυμαμαι.Ενα ασημενιο κλειδι.Μου το ειχε δωσει.Σαν δειγμα επιστοσυνης.Και ξερω ακριβως που ειναι αυτο το κλειδι.Στην τσεπη του παντελονιου μου.Μαζι με τα κλειδια του σπιτιου και του αυτοκινητου. Αυτο το κλειδι ειναι σαν διακοσμητικο.Δεν ξερω γιατι της ειναι τοσο σημαντικο.


''Στεφαν...''Ακουω την δυνατη της ανασα.Νομιζω πως φιλιουνται. Ο κολλητος μου; Ποση προδοσια να δω ακομα; Τι μου εχει μεινει τωρα; Μια μπερδεμενη Εβελιν; Που δεν θα θελει να ειναι μαζι μου.Ποσο πιο μονος να μεινω; Ειναι λογικο βασικα. Ποιος θα ηθελε να κανει παρεα με εμενα; Ειμαι τοσο 'βρωμικος' απο μεσα. Η μοναξια μου ταιριαζει τελικα. Πρεπει να κλειστο σε ενα δωματιο.Με κοκαινη και ουσκι. Να ψοφισω εκει μεσα απο την υπερβολικη δοση. Και μετα στην κηδεια μου; Ποιος θα ερθει αραγε; Η θεια μου σιγουρα και οι γονεις μου .Οι γονεις μου οχι γιατι θελουν. Απλως για να τους δουν οι αλλοι.Και δεν θα το πουν σε κανεναν.Γιατι ειναι ντροπη στον κυκλο τους να μαθευτει οτι ο γιος τους πεθανε απο υπερβολικη δοση.Ναι αυτο μου αξιζει.Να πεθανω αναισθητος. Ποιος με αντεχει; Ποιος μπορεσε να μεινει διπλα μου; Κανεις.
Δεν πειραζει εγω θα τους αγαπω ολους.
Ετσι μου εμαθε ενα κοριτσι με ξανθα μαλλια.
Η Εβελιν μου.


Το κλειδι ειναι να τους συγχωρεις ολους.
Μπορω να συγχωρεσω εναν τελειωμενο ερωτα.
Μια σαπια φιλία.
Μια λαθος οικογενεια.

Το μονο ατομο που ειμαι σχεδον ριζωμενος ψυχικα ειναι η Εβελιν.
Αν με αγαπαει ,
θα ερθει.
Αν δεν με αγαπαει ,
θα παω εγω.



''Ξυπνα τον ,τωρα.Δεν εχουμε πολυ ωρα.''Η Καθριν δινει ολες τις διαταγες.


Νιωθω τα χερια του Στεφαν να με τραβανε απο τους ωμους.Αυτοματα σηκωνομαι ορθιος.ΚΑι οι δυο εφνιδιαζονται.Με το δεξι μου χερι βαραω τον Στεφαν στο προσωπο και με το αριστερο αρπαζω τα μαλλια της Καθριν.Την τραβαω στο πλαι.Αυτη φωναζει να την αφησω.


''Ιθαν αστην...''Ο Στεφαν με προειδοποιει.


''Τι ανοιγει το κλειδι γαμω;''Τους κοιταω και τους δυο με ερμητικα ματια ετοιμος να επιτεθω.


''Ιθαν ασε με!''Με διαταζει;Δεν σφαξανε.


''Το κλειδι δεν υπαρχει.Το πεταξα ολα στα σκουπιδια πριν πολλους μηνες. Οτι και να ειχες χαθηκε. Και τωρα που με χωρισες με την Εβελιν και γαμιεσαι με τον φιλο μου , αν μου επιτρεπεται , θα φυγω.''Το παιζω απογοητευμενος.


''Ιθαν...''Μου φωναζει η Κάθριν.


''Τι;''Απανταω χωρις να την κοιταζω.


''Θελω να σου ξεκαθαρισω καποια πραγματα. Για να ειμαι ενταξει μαζι σου...''Διευκρινιζει στο τελος.Την πλησιαζω ξανα.Καθομαι στον δερματινο καναπε κοιτωντας τον απεναντι τοιχο.


''Εγω με τον Στεφαν...''


''Τι πας να κανεις γαμωτο;''Ο Στεφαν της ψιθυριζει.


''Πρεπει να ξερει την αληθεια...''Συνεχιζει η Καθριν.


''Δεν θα το κανεις αυτο..''Της αρπαζει το χερι.Εγω απλως κοιταω.Νιωθω κατι λιγοτερο απο κενος.


''Του αξιζει μια εξηγηση...''Με κοιταζει μεσα στα ματια , με αγαπη ισως.Ποιος νοιαζεται ομως για την δικια της αγαπη;


''Δεν εχω χρονο.''Τους διακοπτω με χαμηλοφωνο τονο.


''Στεφαν ασε μας μονους.''Η Καθριν ερχεται μπροστα μου ακουμπωντας στον κενο τοιχο.


''Οχι , θα μεινω.''Λεει αυτος αποφασιστηκα.Παρ'ολα αυτα καθεται απο πισω μου.Στον ακριβως πισω τοιχο.


''Ενταξει , Ιθαν...εγω οταν ειχαμε σχεση δεν ημουν τοσο καθαρη.Εννοω δεν εβλεπα μονο εσενα.Νομιζω αυτο το ειχες καταλαβει...''Λεει και αμεσως μου ερχεται ταση για εμετο.Ναι , περνανε πολλες σκηνες του Στεφαν και της Καθριν μπροστα απο τα ματια μου. Καποιες φορες που ηταν μονοι τους και εγω εμφανιζομουν ξαφνικα και αυτοι εδειχναν παντα τρομαγμενοι ή ακομα και οι πολυωρες συζητησεις στο σπιτι του Στεφαν..


''Ναι Καθριν.''Σκυβω πιο πολυ το κεφαλι μου.Η απογοητευση μου ξεχιλιζει.Νομιζα οτι τοσα χρονια ηταν φιλος μου. Σαν αδερφος. Και αυτος τι; Πουλησε την εμπιστοσυνη μου; Επρεπε να το φανταστω. Παντα σε πληγωνουν τα ατομα που νομιζεις οτι δεν θα σε πληγωσουν ποτε.Το ιδιο εγινε και με την Καθριν και τωρα και ο Στεφαν...