Fireproof Hearts.

Part 41

''Αντε γρηγορα.''Με σμπρωχνει απο την πορτα του σπιτιου της γελωντας δυνατα.


''Οχι ενα ακομα.''Σουφρωνω εντονα τα χειλια μου.


''Μην κανεις ετσι εχεις πολυ αστεια φατσα.''Βαζει τις παλαμες τις μπροστα στο προσωπο μου καθως το γελιο της αυξανεται.


''Κι αλλο , κι αλλο!''Κανω κοριτσιστικη φωνη και πηγαινω προς το μερος της με κλειστα ματια.


''Οχι...''Σκυβει για να μην την φιλησω.''Θα ερθουν οι γονεις μου , αληθεια.''Γελαει.Γελαει.Τι υπεροχος ηχος.


''Απλως φιλα με και θα φυγω.''Ξανασουφρωνω τα χειλι  μου.


''Καλα...''Νιωθω την ανασα της ακριβως μπροστα στο προσωπο μου.Κανω ελαφρως το κεφαλι μου στο πλαι και νιωθω στα χειλι μου κατι κρυο.Ανοιγω τα ματια μου αποτομα και βλεπω ενα μπλε βαζο ακριβως μπροστα μου.


''Εβελιν...''Την αγρικοιταζω.Αυτη γελαει πιο δυνατα.''Μην κανεις βλακειες.''Μου την δινει αυτη την στιγμη.



''Καλα sorry...''Αφηνει το βαζω πανω στο επιπλο και με κοιταζει χαμογελωντας.Τεντωνει ελαφρα τα ποδια της και μαγικα με φιλαει.Ενα διαφορετικο φιλι ξανα. Τα χειλια της δενουν τοσο ομορφα πανω στα δικα μου.Σαν να ειναι το πιο τελειο πακετο δωρου.


''Ευχαριστω.''Της αφηνω και ενα παρατατημενο φιλι στο μετωπο και υστερα χωρις να την ξανακοιταξω βγαινω απο την πορτα του σπιτιου της.
Μπαινω στο αυτοκινητο μου και το ματι μου πιανει τους γονεις της Εβελιν στην εξωπορτα.Στο τσακ.Χαμογελα φευγαλεα με την αναμνηση του πρωτου μας φιλιου και υστερα βαζω μπρος.





Ανοιγω την πορτα με τα κλειδια μου.Ο Στεφαν καθεται στο κρεβατι του δωματιου μου με το κινητο του στο χερι.Ειναι ελαφρα κοκκινος και μολις με βλεπει τρομαζει.


''Κλεισε τις τσοντες ρε μαλακα.''Του λεω χωρις να τον κοιταζω.Βιαστικα βγαζω το μπουφαν και το πεταω στο πατωμα. Ξελυνω τα κορδονια μου και περπαταω στα δροσερα πλακακια με τις καλτσες.


''Ναι...''Γελαει και αφηνει το κινητο στο πλαι αφου σηκωνεται λιγο καλυτερα απο το μαξιλαρι.''Θα πεις τι εγινε;''Λεει σαν να θυμηθηκε τωρα απο που ηρθα.



''Ναι , ολα καλα.''Λεω με ενα χαμογελο νικητη.


''Δες χαμογελο.''Λεει σχεδον εκπληκτος.''Να σε ρωτησω...''Βηχει ελαφρα.''Στο κρεβατι πως ειναι η μικρη;''Η ερωτηση του οχι απλως με θυμωνει αλλα με νευριαζει ταυτοχρονα.Δεν με νευριαζει η ερωτηση απλως ο τροπος και οι λεξεις που χρησιμοποιοει.


''Αν εννοεις πως κοιμαται , θα σου πω σαν κανονικος ανθρωπος.''Απο τα χρονια που με ξερει σιγουρα μπορει να καταλαβει απο το υφος και την σταση μου πως πειραχτηκα.


''Μην αρπαζεσαι ρε αδερφε.Αυτο στο ρωτουσα παντα αφου...''Ξινει το κεφαλι του νευρικα.


''Με ρωτουσες παντα για τις ξεπετες. Και οχι για την Εβελιν.Η Εβελιν ειναι αλλο.''Σηκωνομαι ορθιος και τραβαω την μπλουζα απο το κεφαλι μου.


''Ναι σορρι εχεις δικιο. Παντως εχετε προχωρησει ετσι;''Το πονηρο του υφος επιστρεφει.Τι να του απαντησω; Οχι;


''Οχι , ακομα.''Κατευθυνομαι προς την ντουλαπα.Βασικα θελω να αποφυγω το βλεμμα του.Μπορω ηδη να το φανταστω.


''ΤΙ;''Φωναζει.''Ποσους μηνες εχεις να πας με γυναικα φιλε;''Φωναζει εκπληκτος.


''Ειμαι καλα.''Απανταω μοναχα.Μου αρκει η ψυχικη ευχαριστηση που μου προσφερει.''Και ετσι και αλλιως δεν εχουμε μεινει μονο στα φιλακια και στις αγκαλιτες.''Φοραω ενα φουτερ βιαστικα.


''Εχουμε κανει αρκετα πραγματα.''Προσθετω και μονο τοτε γυριζω να τον κοιταξω.


''Κατι ειναι και αυτο...''Ξεφυσαει.Τα γουρλωμενα ματια της εβελιν πεταγονται μπροστα στο προσωπο μου. Δεν θελω να θυμηθω αυτη την στιγμη ολες τις προσωπικες μας στιγμες.



''Ωραια να φευγω κι εγω.''Φοραει το μπουφαν του.


''Ναι , τα λεμε και ευχαριστω που περασες.''Τον χαιρεταω με το χερι μου.Βγαινει απο την πορτα και εγω μενω μονος στο δωματιο.








Ο ηχος του κουδουνιου με ξυπναει.Σηκωνομαι τρομαγμενος απο το κρεβατι και τρεχω προς την πορτα.Πριν την ανοιξω κοιταζω το ρολοι στον απεναντι τοιχο.Ειναι 12 παρα το πρωι. Ειναι Δευτερα και ξεχασα να βαλω ξυπνητηρι για να παω στην σχολη .Γαμωτο!


Κοιταζω το ματακι.Το μονο που βλεπω ειναι μαυρο.Λογικα καποιος κρυβει το ματακι απο την αλλη πλευρα.


''Ποιος ειναι;''Ρωταω δυνατα.Δεν παιρνω καμια απαντηση.Ειμαι σιγουρος οτι ειναι η Καθριν.Εχω να την δω απο εκεινο το Σαββατο που εμφανιστηκε στην πορτα μου.Ειχε πει οτι θα ερθει την επομενη μερα αλλα τελικα ηρθε σημερα.Πρεπει να της ξεκαθαρισω.


Ανοιγω με φορα την πορτα.''Τι θες;''Ρωταω βιαστικα.Μπροστα μου εμφανιζεται μια γυναικα ψηλη με μαυρο σφιχτο κοτσο.Η 'Μαυρη Σφαιρα'..



''Ιθαν...''Το χερι της ακουμπαει το στηθος μου.Με σμπρωχνει προς τα μεσα.Δυο ανδρες την ακολουθουν.


''Τι κανεις εδω γαμω;''Σημερα ειναι Δευτερα και πανω ειναι και η ΘΕια μου και η μαμα μου.


''Δεστε τον.''Διαταζει τους αντρες.Αμεσως ερχονται στο πλαι μου.Παω να φυγω αλλα με κρατανε τοσο σφιχτα που ειμαι σιγουρος οτι θα μου δημιουργησουν μελανιες.



''Αρχιδια...''Βριζω μολις τα σκοινια ακινητιοποιουν το σωμα μου πανω στην καρεκλα του γραφειου μου.


''Τι θες επιτελους απο εμενα; Γιατι θελεις να με σκοτωσεις μου λες;''Την ρωταω ηρεμος.


''Ελα που δεν ξες μπασταρδακι.Το παιζεις αθωος και καλα ερωτευμενος με την υιοθετιμενη ομως ξερουμε ολοι μας πολυ καλα οτι ξερεις!''Το χερι ενος ανδρα πεφτει πανω στο προσωπο μο με δυναμη.



''Αν ηξερα δεν θα σου ελεγα; Δεν ξερω τιποτα , ουτε για πιο πραγμα μιλας.Τιποτα!''Κουνιεμαι πανω στην καρεκλα.


''Θα σου θυμισω εγω...''Κανει μια στροφη γυρω απο μενα.''Θυμασαι τοτε που θα σε ελιωνε ενα τρενο;''Η μνημη μου τρεχει τοτε που με ειχαν αρπαξει και καποιοι με ειχαν δεσει πανω στις ραγες.Με ειχαν ρωτησει και τοτε 'που ειναι'.Αλλα εγω και τοτε φυσικα δεν ηξερα.


''Το θυμαμαι.''


''Εγω ειχα δωσει εντολη.Εγω η ιδια.Μετα αποφασισα να ερθω να σε δω εγω αυτοπροσωπος. Δεν ηρθα εδω οπως ειπα και στο υπολοιπο 'γκρουπακι' για το αφεντικο σας και οπως καταλαβατε εσεις για να του παρω την θεση.Ηρθα εδω για σενα Ιθαν...''Η φωνη της ειναι τοσο μυστηρια ολο αυτο με τρομαζει γιατι απλως δεν ξερω για πιο ηλιθιο πραγμα μιλαει.


''Δεν ξερω τι θες απο εμενα.Δεν εχω τιποτα που να σου ανηκει.Δεν εχω τιποτα περα απο λεφτα και μερικα ναρκωτικα.''Την κοιταζω μεσα στα ματια.


''Εμενα οι πηγες μου , μου ειπαν αλλα πραγματα.Δωστο λοιπον.Δωστο μου μην σε σκοτωσω εσενα και οποιον αλλον αγαπας!''Απο την τσεπη της βγαζει ενα μικρο σουγιαδακι.Το ανοιγει και με αυτο σκιζει το υφασμα της φορμας μου.Με το υφος της με απειλει οτι θα συνεχισει και στο δερμα μου.''Λεγε.''ΛΕει δυνατα.


''ΔΕΝ ΞΕΡΩ.''Της φωναζω κι εγω.Ο κοφτερη λωριδα μεταλλου κοβει το μπουτι μου.Αιμα αρχιζει να αναβλιζει.Οχι πολυ ομως.


''Θα ανεβω πανω και θα σκοτωσω οτι ζωντανο βρισκεται εκει.Ακομα και το χρυσοψαρο σας!''Πως στο διαολο ξερει οτι εχουμε χρυσοψαρο;!


''Αν ηξερα θα σου ελεγα.''Λεω κοιτωντας την ανοιχτη μου πληγη.


''Θελω πολυ να καταστρεψω το ομορφο προσωπακι σου μικρουλη...''Ψιθυριζει στο αυτι μου.''Και θα το κανω.''Κανει νοημα στον πιο ψηλο αντρα.Εκεινος ανοιγει το μαυρο του σακακι και απο μια εσωτερικη θηκη βγαζει μια βεργα μεταλλου. Πλησιαζει τον αλλον τυπο που εχει εναν αρκετα μεγαλο αναπτυρα.Οχι.Οχι γαμωτο.Αρχιζουν και καινε την ακρη της βεργας.


''Δεν ξερω ,δεν ξερω γιατι δεν με πιστευεις;''Της λεω καθως η πυρακτομενη βεργα πλησιαζει την ανοιχτη πληγη μου.Αν αυτο ακουμπισει εστω και λιγο την πληγη μου οι τσιριδες μου θα φτασουν μεχρι το κεντρο της πολης.


''Μια ακομα ευκαιρια.''Πιανει την βεργα απο την πανω ακρη και σκυβει μπροστα μου.''Εχεις 5 δευτερολεπτα.Που ειναι;''Η βεργα απεχει 10 εκατοστα απο την πληγη.Μπορω να νισωσω απο εδω την θερμοτητα της.


''5,4,3,2...''Με κοιταζει μεσα στα ματια.''1!''Κλεινω σφιχτα τα ματια μου.Η βεργα ακουμπαει το ματωμενο μου δερμα.Ουρλιαζω.


''Ανοιξτε! Σας παρακαλω.'Μαυρη Σφαιρα' σε παρακαλω...''Η τσιριδες εξω απο την πορτα ειναι πιο δυνατες απο τις δικες μου.Αφηνει την βεργα στα χερια ενος μπραβου και σηκωνεται ορθια.Εμενα τα ματια μου ειναι υγρα.Δεν αισθανομαι σχεδον το ποδι μου.


''Ανοιξε γρηγορα.''Διαταζει.Ο πιο κοντος τυπος ανοιγει την πορτα.Η Καθριν μπαινει μεσα ξεμαλλιασμενη.Εχει δακρυα στα ματια.Αμεσως με κοιταζει.Φαινεται σαν να ποναει η ιδια.Τρεχει μεχρι το μπανιο.Η 'Μαυρη Σφαιρα' την κοιταζει χωρις να λεει τιποτα.Ερχεται με μια λευκη πετσετα ακριβως μπροστα μου.Την τυλιγει σφιχτα γυρω απο το ποδι μου.Μπορω τωρα να νιωσω λιγο οτι πραγματικα εχω ποδι.


''Θελω λιγο ακομα χρονο.Σου το ειπα γαμω την τρελα μου.Θελω λιγο ακομα χρονο...''Λεει κοιτωντας με.


''Δεν εχεις.Το θελω τωρα.''Η 'Μαυρη Σφαιρα' ειναι αμιλικτη.


''Δεν μπορω να στο δωσω τωρα.''Κλαψουριζει η Καθριν.


''Τοτε ο φιλος σου θα πεθανει.''Δειχνει εμενα.


''Μεχρι αυριο.Μεχρι αυριο το βραδυ.Σε εκλιπαρω....'' Η Καθριν πεφτει κυριολεκτικα στα γονατα της.


Η 'Μαυρη Σφαιρα' την κοιταει δυσπιστα.''Ενταξει.Ξες που θα με βρεις.Αν δεν ερθεις ομως...Ολοι θα πεθανουν...''Λεει απειλιτικα.Οι μπραβοι της και αυτη βγαινουν γρηγορα απο την πορτα κοπανωντας την.Αμεσως η Καθριν τρεχει στο μπανιο.Ακουω το νερο να τρεχει.Δεν μπορω να μιλησω.Ο πονος στο ποδι μου ειναι τρομερος.


Επιστρεφει με εναν κουβα νερο πολλες πετσετες , επιδεσμους μια βελονα και κλωστη.


''ΟΧΙ...''Κουναω αρνητικα το κεφαλι μου.Δεν...αυτο θα πονεσει.


''Ναι.Που εχεις ουισκι;''Λεει αγχωμενα.


''Δεν εχω...''Λεω ψεματα.


''Σε ξερω καλα.Λεγε που εχεις...''Δειχνει τοσο αγχωμενη.


''Στο κατω μερος της ντουλαπας...''Η ντουλαπα μου ισως ειναι και θυσαυροφυλακειο.Εκει εχω λεφτα ,μερικα ναρκωτικα και παντα ουισκι.


''Ωραια.''Μουρμουραει.Τρεχει μεχρι την ντουλαπα και πτωντας ολα τα ρουχα εξω βαζει στα χερια της το γεματο μπουκαλι ουσκι.


''Βαλε αυτο στο στομα σου.''Μου κανει νοημα να ανοιξω το στομα κρατωντας ενα δικο μου μπλουζακι.


''Τι; Γιατι;''Αρνουμαι.


''Δεν θες να σε ακουσουν ολοι , αυτο θα πονεσει.''Δειχνει το ποδι μου που λεον η λευκη πετστεα εχει γινει κατακοκκινη.


''Ενταξει..''Ειναι τα τελευταια μου λογια πριν το στομα μου κλεισει με το υφασμα.Βγαζει την ματωμενη πετσετα με προσοχη και την αφηνει στην ακρη.


''Ωραια μωρο μου , τωρα αυτο θα πονεσει.''Με το βλεμμα της μου ζηταει συγνωμη.Δεν θελω να με λεει 'μωρο' της.


''Σφιξε με τα δοντια σου.''Λεει πριν ανοιξει το καπακι απο το ουσκι και ριξει αρκετο πανω στην πληγη μου.Νιωθω λες και ολο μου το ποδι παιρνει φωτια.Τα δοντια μου πιεζουν το υφασμα στο στομα μου καθως παραλληλα κραταει τις τσιριδες μου.Τα σκοινια που με σφιγγουν ακομα με σταθεροποιουν αρκετα αλλα εγω ποναω!!!



''Ωραια τωρα θα σου καθαρισω την πληγη.''Βουταει μια πετσετα μεσα στον κουβα και αρχιζει να καθαριζει γυρω γυρω.Νιωθω λες και με τσιμπανε ταυτοχρονα 100 μελισσες.Ο πονος ειναι αφορητος.Ευχομαι να ηταν εδω η Εβελιν να μου κραταει το χερι.Πρεπει να της στειλω μηνυμα οτι δεν θα περασω να την παρω.Θα βρω μια δικαιολογια.Ισως πω οτι επρεπε να παω την θεια μου στο νοσοκομειο γιατι ηταν αρρωστη.Σιγουρα θα το πιστεψει.Δεν πρεπει να μαθει σε καμια περιπτωση οτι κινδυνευω και οτι η Καθριν με φροντισε.



''Κρατησου , τελειωνουμε...σε λιγο..''Παιρνει την βελοντα στα χερια της.Ερχεται καλυτερα κατα πανω μου και με απαλες κινησεις η βελονα τρυπαει το καμμενο μου δερμα.Fuck αυτο ποναει.Δακρυα κυλουν απο τα ματια μου.''Σους...''Ψιθυριζει σε εμενα καθως κοβει με τα δοντια της την κλοστη απο την βελονα.Το ποδι μου φαινεται τελεια ραμμενο.


''Τελειωσα σχεδον..''Σηκωνει το κεφαλι της και μου χαμογελαει.Ομορφο χαμογελο.Ξαναβουταει μια πετσετα στο νερο και καθαριζει ξανα το αιμα που βγηκε καθως με εραβε.


Ξετυλιγει δυο επιδεσμους και τους τυλιγει γυρω απο το ποδι μου.''Ετοιμος..''Βγαζει την μπλουζα απο το στομα μου.Βηχω ελαφρα.''Ξελυσε με...''Λεω ψιθυριστα.


''Τωρα..''Πιανει την αρχη του κομπου και πολυ γρηγορα τον ξελυνει.Τα σκοινια πεφτουν απο το σωμα μου στο πατωμα.Μπορω να αναπνευσω καλυτερα ετσι.


''Παμε να ξαπλωσεις τωρα.''Βαζει τα χερια της κατω απο τα χερια μου.Στηριζομαι πανω της και χωρις να παταω καθολου το χτυπημενο μου ποδι σηκωνομαι απο την καρεκλα.Το αρωμα της τρυπαει τα ρουθουνια μου.Ειναι ιδιο.


''Ευχαριστω...''Της λεω ξεψυχισμενα.


''Θα ειμαι παντα εδω για σενα Ιθαν...''Αφηνει ενα φιλι στο μαγουλο μου πριν με αφησει απαλα στο στρωμα μου.


''Σε παρακαλω φερε το κινητο μου.''Δειχνω το κομοδινο.


''"Αμεσως.''Τρεχει μεχρι το κομοδινο στην αλλη πλευρα του κρεβατιου.Μου το αφηνει στα χερια και με κοιταζει γλυκα.''Θα σου κανω κατι να φας.''Μου χαμογελαει.


''Δεν χρειαζεται.''Προσπαθω να αποφυγω την παραμονη της κι αλλο στο δωματιο μου.


''Δεν υπαρχει περιπτωση, πρεπει να δυναμωσεις...''Γυριζει την πλατη της και κατευθυνεται προς το ψυγιακη μου.εγω ξεκλειδωνω το κινητο μου και πηγαινω στα μηνυματα.Το τελευεταιο μηνυμα που εχω ειναι απο την Εβελιν.Μου λεει οτι θα με περιμενει στην πισω εισοδο του Λυκειου τους.
Απανταω σε αυτο το μηνυμα'Eve η Θεια μου ειναι αρρωστη και ειμαι στο νοσοκομειο δυστηχως δεν θα μιλησουμε καθολου σημερα.Σ'αγαπω και να προσεχεις'
Το στελνω και αφηνω το κινητο μου στην ακρη.


''Ετοιμο.''Η Καθριν αφηνει πανω στην κοιλια μου ενα πιατο με μια φετα ψωμι και κασερι.


''Ευχαριστω.Νομιζω οτι πρεπει να μου πεις που με εχει μπλεξεις...''Αφηνω το πιατο στην ακρη.Αυτη κανει το κυκλο του κρεβατιου και ερχεται και καθεται αρκιβως διπλα μου στο κρεβατι.


''Δεν σε εχω μπλεξει ακριβως.''Γελαει σιγανα.''Χρωσταω κατι χρηματα σε αυτην την πουτανα και της εχω πει οτι εσυ τα εχεις και κατι αλλες λεπτομεριες.Μεχρι αυριο θα τα εχω οποτε δεν θα εχεις κανενα θεμα μαζι της.Εγω απλως θα της τα δωσω.''Βαζει το χερι της πανω στο στηθος μου.


''Σιγουρα ειναι αυτο;''Την ρωταω δυσπιστα.Με τα ματια της με ξεμετραει μεχρι το υψος του ποδιου μου.Το ματι της νομιζω κολλαει στο μοριο μου.Τι φαση;


''Ναι , ναι..''Χαιδευει το στερνο μου.''Ξες Ιθαν...''Αναστεναζει.''Μου ελειψε το δερμα σου.''Αμεσως γουρλωνω τα ματια μου.''Δεν εννοω κατι πονηρα προς Θεου.''Ανακαθεται.''Απλως εχεις το πιο απαλο δερμα απ'ολους και τα δαχτυλα σου...''Τα πιανει στα χερια της.''Ειναι τοσο προσεγμενα λες και τα κανεις ειδικη περιποιηση...θυμασαι ποσους οργασμους μου εχουν δωσει αυτα τα δαχτυλα;''Η φωνη της ειναι βαθυα.Ολο μου το σωμα αρχιζει και ιδρωνει.Δυστηχως δεν μπορω να αρθωσω λεξη.Και για καποιο λογο κατεβαζει τα δαχτυλα μου στην περιοχη της.Αμεσως τα απομακρυνω απο εκει.


''Συγνωμη.''Ανοιγοκλεινει πολλες φορες τα ματια της.''Δεν ηθελα να σε φερω σε δυσκολη θεση , εχεις και κοπελα.Απλως μου ειναι δυσκολο να ειμαι τοσο κοντα και να μην μπορω να σε εχω.Μου εχεις λειψει τοσο πολυ Ιθαν.Ειμαι ακομα ερωτευμενη μαζι σου.Μετα απο τοσο καιρο μονο εσενα σκεφτομαι.Θα εκανα τα παντα για εσενα.Για εμας.Το χερι της κατεβαινει σιγανα πανω στο μοριο μου.Το πιεζει πανω απο την φορμα.


''Καθριν , σε παρακαλω...''Πιανω το χερι της και το αφηνω στην ακρη.


''Ξερω ποσο το θες μωρο μου.''Σηκωνεται απο την θεση της και ανεβαινει πανω στην μεση μου.''Με θες ακομα.Εμενα σκεφτεσαι ακομα.Αυτη η μικρη ειναι μονο ο περισπασμος σου απο εμενα.Με αγαπας ακομα.Το νιωθω.Ολο σου το κορμι μου το λεει.''Σκυβει κατα πανω μου.Αρχιζει να φιλαει τον λαιμο μου.Νιωθω αδυναμος να κουνηθω.Δεν μπορω να μιλησω ουτε να αντισταθω.Κουνιεται πανω στην περιοχη μου κυκλια και ολο αυτο παραπαει.


''Δεν ειμαι ερωτευμενος μαζι σου.''Της λεω καθως αυτη συνεχιζει να με φιλαει.''Ειμαι ερωτευμενος με την Εβελιν.Μπορεις τωρα να φυγεις απο πανω μου..;''Μολις τελειωνω νιωθω το χερι της μεσα απο την φορμα μου.

''Σε σιχαινομαι.Δεν νιωθω τιποτα για σενα.Με κατεστρεψες.Εισαι ενα σκουπιδι για εμενα.Μια πουτανα που οταν ειμασταν μαζι ειχες και αλλη σχεση παραλληλα.''Το χερι της με χαιδευει εκει κατω.Αληθεια δεν νιωθω καμια ερεθιση.


''Τωρα φυγε απο πανω μου μην σε παρει ο διαολος!''Την σμπρωχνω απο πανω μου.Με κοιταζει χαμογελωντας.''Θες να φυγω Ιθαν;''Ρωταει εχοντας εκεινο το ηλιθιο εκδικιτικο χαμογελο.


''Να πεθανεις θελω.''Λεω σκληρα.


''Θα με παρακαλας...''Σηκωνεται απο το κρεβατι , βαζει το μπουφαν της και φευγει χωρις να με κοιταξει....



_____________________________________________________________________________________


Voila  αυτο ηταν λιγο μεγαλουτσικο αλλα δεν σας πειραζει ειμαι σιγουρη.Λοιπον θα ηθελα να σας πω οτι δυστηχως σε 2-3 παρτ τελειωνει το βιβλιο.Στα επομενα 2-3 παρτ θα γινει λιγο πανικος.Μονο λιγο...μουαχαχα .Τα λεμε στο επόμενο.Love ya.<3