Fireproof Hearts.

Part 11

Τα ματια μου ανοιγουν αποτομα.Νομιζα οτι ηταν εδω.Ξυπνησα και ειχε φυγει.Αλλα ενιωσα το αγγιγμα της.Εννιωσα το δερμα της πανω στο δικο μου.Ενιωσα εμενα ολοκληρο.Ενιωσα τον Ιθαν να υπαρχει ξανα.Μα ηταν ονειρο.Και τα ονειρα ειναι απλως ονειρα.Βαθιες επιθυμιες των ψυχων μας. Ψυχη μου ξεχνα. Ασε με ησυχο επιτελους...

''Φιλε ξυπνα , θα αργησουμε.''Ακουω την φωνη του Στεφαν πανω απο το κεφαλι μου.


''Τωρα...''Μουγκριζω και εκεινος με σπρωχνει με το ποδι του.Ανοιγω τα ματια μου και βλεπω το ηλιολουστο δωματιο του Στεφαν.Σηκωνομαι απο το πατωμα και τεντονομαι.Πλησιαζω στο παραθυρο και κοιταζω εξω.Ο ηλιος λαμπει τοσο πολυ λες και ειναι καλοκαιρι.Χαμογελαω αδυναμα προσπαθωντας να σκευτω θετικα για αυτην την μερα.


''Φορα κατι δικο μου τα δικα σου βρωμανε.''Μου λεει γελωντας.Γυριζω και τον βλεπω να φοραει ενα γκρι φουτερ.Κοιταζω πανω στα στρωσιδια στο πατωμα που ειναι δυο ρουχα.Σκυβω και τα παιρνω.Τα φοραω προσπαθωντας να αποφυγω να ακουμπησω τις πληγες στην κοιλια μου και στην πλατη μου.


''Πονας;''Με ρωταει καθως ακουει τα μικρα βογγητα μου.


''Θα περασει.''Του χαμογελαω για να πειστει και εκεινος νευει βγαινωντας εξω απο το δωματιο.Πρεπει να περασω απο το σπιτι μου και να παρω το κινητο μου απο την θεση του συνοδηγου.Βρισκεται ακομα εκει και πιθανολογω χωρις μπαταρια.


''Γεια σου Ιθαν.''Μια τσιριχτη φωνη με κανει να τρομαξω πιο πολυ απο το φυσιολογικο μου.


''Γεια σου Μπελλα.''Λεω στην μικρη αδερφη του Στεφαν κρυβωντας την δισανασχετιση μου.


''Εδω κοιμηθηκες παλι;''Μικρη , μικρη αλλα το στοματακι της.


''Ναι.''Δεν θελω να δωσω και πολυ σημασια στο πενταχρονο.Ο Στεφαν λεει παντα οτι οι γονεις του ξαναεκαναν παιδι με την ελπιδα οτι θα βγαλουν κατι σωστο αυτη την φορα.


''Η μαμα σου τι λεει;''Μπαινει μεσα στο δωματιο και κλεινει την πορτα.Γαμωτο το μικρο μοιαζει τοσο πολυ στον χαρακτηρα του Στεφαν.


''Η μαμα μου κοιμαται τωρα , δεν νομιζω να με σκευτεται...''Της χαμογελαω με δυσκολια.


''Και η κοπελα σου δεν ζηλευει που κοιμασαι με αγορι;''Σερνει τον ευατο της μεχρι το πουφ οπου πεφτει με φορα χωρις παντα να χανει την οπτικη μας επαφη.


''Δεν κοιμαμαι με τον αδερφο σου και δεν εχω κοπελα .''Γελαω σιγανα.


''Κακως.''Μιλαει σαν μεγαλη.


''Εσενα το αγορι σου δεν θα ζηλεψει που μιλας με εμενα;''Σηκωνω τα μπρατσα μου και τα σφιγγω.Γελαει παιδικα και λεει.''Θα ζηλεψει.''


''Γιατι εχεις και αγορι Μπελλα;''Προσπαθω να καταπιω το γελιο που μου ερχεται.


''Ναι και ειναι πιο ομορφος απο εσενα.''Σηκωνεται απο το πουφ και μου βγαζει την γλωσσα.


''Θα παω να φαω , αν θες ελα μαζι μου κατω.Η μαμα λεει οτι σε περιμενει.''Βγαινει απο το δωματιο με ναζι .Γελαω με την αφελεια της.Ξεγνιαστη μικρη κοπελα.Θα μεγαλωσει και θα κλαιει για ποσες μερες για εναν μαλακα που την ηθελε μονο για το κρεβατι.Κυκλος της ζωης λεγεται αυτο.Και για εμενα λεγεται Κάρμα.Κανω κακες πραξεις και μου γυρνανε πισω.Τα δεχομαι τα σκατα σου Κάρμα.Αντεχω και αλλο!





''Αντε κατεβα.''Ακουω την φωνη του Στεφαν απο κατω.Ανοιγω γρηγορα την πορτα και κατεβαινω τις σκαλες.Ολη η οικογενεια καθεται στο τραπεζι.Ο μπαμπας του Στεφαν διαβαζει μια εφημεριδα και η μαμα του ταιζει την μικρη Μπελλα.


''Καλημερα σας , πως ειστε;''Τους χαιρεταω ολους απο μακρυα.


''Μια χαρα , Στεφαν καθηστε να φατε μαζι μας , η μαμα σου μαγειρεψε για ολους.''Λεει ο μπαμπας του.