Fireproof Hearts.

Part 31

''Γεια.''Λεω στον φιλο μου ξινοντας το αξυριστο προσωπο μου


''Πανε μερες...''Μου λεει μπιγωντας την βελονα στις φλεβες του.


''Εχω μηνες να ερθω.''Αυτο το πραγμα τον καταστρεφει.


''Οοο μπερδευτηκα.''Λεει γελωντας σαχλα.Βγαζει την βελονα και την αφηνει στο πλαι.Αφηνει το κεφαλι του ακουμπησμενο στον τοιχο και κλεινει τα ματια του απολαμβανοντας την ευφορια που του προσφερει αυτο το ναρκωτικο.


''Σου δινω μερικες εβδομαδες ακομα.''Του λεω ειλικρινα.


''Εβδομαδες; Αν μου δωσεις λεφτα μπορω να παω να παρω τωρα την δοση και να πεθανω εδω , εχεις λεφτα.;''Ανοιγει τα ματια του για να με κοιταξει.Ειναι ηδη κοκκινισμενα.

''Δεν θα σου εδινα λεφτα για να πεθανεις.''Τον διαβεβαιωνω.


''Ωραια διαβασε μου τοτε..''Λεει χαμηλοφωνα.


''Ωραια...''Χαμογελαω πικρα.



''Φοβαμαι οτι εισαι δημιουργημα της φανταστιας μου.Μερικες φορες νιωθω οτι θα φυγεις. Δεν νιωθω ασφαλης..''Ειναι πολυ κοριτσιστικο αλλα αυτη ειναι η αληθεια.''Παντα με αφηνεις ειτε αυτο ειναι για μερικες μερες ειτε για εβδομαδες οπως τωρα.Δεν μπορω να συνεχισω αυτο που εχουμε ετσι.''Βγαινω απο την αγκαλια της κοιταζωντας την στα ματια.


''Τι εχουμε δηλαδη;''Θα ηθελα να εχω πολυ αυτο που σκευτομαι αλλα ξερω οτι θα τα σκατωσω.


''Κατι σαν...δεν ξερω.Εσυ ελεγες οτι με σιχαινοσουν και ειπες πολλα πραγματα...''Θυμαμαι την τελευταια μας συναντηση.


''Και εσυ ειπες και εκανες.''Λεει σαν σποντα.''ΚΑι ομως εγω μπορω να τα ξεπερασω και να συμβιβαστω με τα λαθη σου.''Εννοει τον Τζοναθαν σιγουρα.


''Ωραια τοτε τι κανουμε; Τα ξεχναμε ολα; ''Την ρωταω ανυπομονα.Ανυπομονω να κανω κατι βασικα.


''Νομιζω οτι αξιζει.''Λεει κρυφοχαμογελωντας.


''Αστο αυτο νομιζεις μωρο;...''Ακουμπαω την μεση της.


''Ναι...μωρο.''Με πλησιαζει στηριζωντας το στερνο της πανω στο δικο μου.



''Εβελιν;''Μια αντιρκη φωνη την κανει να πεταχτει μακρυα μου.Κοιταζω κατω απο την πορτα.Το ξανθο διαβολακι καθεται εκει με την αθωα του φατσα και μας κοιταζει σαν να μην καταλαβε οτι θα φιλιομασταν μετα απο τοσες πολλεςς μερες!


''Ολα καλα;''Την ρωταει αφου η Εβελιν δεν μπορει να μιλησει.


''Ναι , τι εγινε;''Το 'τι εγινε' πιστευω οτι κρυβει 'γιατι στο διαολο ηρθες και μας διεκοψες;'.


''Αργησες και τα παιδια μου ειπαν να ερθω να δω αν εισαι καλα.''Mε ξεμετραει λες κι εγω ειμαι ο κινδυνος.

''Μια χαρα ειναι δεν βλεπεις;''Τον αποπερνω. Δειχνει να μην περιμενε να μιλησω.


''Τελος παντων...''Λεει κοιτωντας την Εβελιν.


''Θα ερθεις;''Δειχνει ανυπομονος πλεον αυτος.Ηλιθιε απλως φυγε.


''Ναι.''-''Οχι''Λεμε ταυτοχρονα και εγω φυσικα ειμαι το 'Οχι!'


Η Εβελιν με κοιταζει σαν να μου λεει να ηρεμισω.

''ΘΑ ερθω.''Επιμενει.Στριφογυριζω τα ματια μου.Σκεψου οτι δεν πρεπει να του σπασεις ολα τα κοκαλα.Μονο αυτο.Ανασες Ιθαν.Ανασες...



''Τα λεμε ...''Μου λεει η Εβελιν κοιτωντας με λυπημενα.Ο τυπος χανεται κατω απο την πορτα.Εκει που νομιζω οτι εχει φυγει και τραβαω τα μαλλια μου η Εβελιν μπαινει τρεχωντας μεσα στο μπανιο.Πιανει τα μαγουλα μου και με φιλαει πολυ ρουφηχτα.Το φιλι διαρκει μερικα δευτερολεπτα.''Ελα να με παρεις απο το σχολειο.''Λεει και εξαφανιζεται ξανα τρεχωντας εξω απο τις τουαλετες.


Χαμογελαω ευτιχισμενος μετα απο πολλες μερες.Κοιταζω τις παλαμες μου και αμεσως θυμαμαι την αγκαλια της Εβελιν με τον τυπο.Σιγουρα ειναι φιλοι πρεπει να το καταλαβω και να αφησω αυτες τις σαχλαμαρες.Ξερω την Εβελιν δεν θα μου το εκανε ποτε αυτο. Απο την στιγμη που εγω μπορω να κρατηθω σιγουρα μπορει και αυτη.



Βγαινω απο τις τουαλετες που ευτυχως ηταν αδειες.


''Ιθαν...''Μια γνωστη φωνη με σταματαει στην μεση του διαδρομου πιανοντας με σφιχτα απο το μπρατσο.Γυρναω αντικριζωντας τον Μαρκ.


''Οπ γεια!''Ανταλασουμε ενα χτυπημα χεριων.''Πως και απο εδω;''Τον ρωταω.Δεν εχει καμια δουλεια μεσα στην σχολη.


''Εψαχνα τον Στεφαν αλλα μου κανεις και εσυ...''Με σμπρωχνει διακριτικα στην γωνια.


''Τι εγινε;''Τον ρωταω συνωμοτικα.


''Η Μαυρη Σφαιρα...''Λεει κοιταζωντας αριστερα δεξια.


''Τι;''Ρωταει κρεμωμενος απο τα χειλι του.


''Ηρθε στο Αμστερ και θελει να μαζεψει ολη την ομαδα χωρις τον 'Μεγαλο' ομως..''Διευκρινιζει και εγω μπερδευομαι ακομα περισσοτερο.


''Γιατι χωρις τον 'Μεγαλο';''


''Δεν ξερω ετσι με ενημερωσαν.''Αν θελει κατι τετοιο σημενει οτι επροκειτε για διασπαση της ομαδας.


''Και ποτε ειναι να βρεθουμε;''Σταυρωνω τα χερια μου.


''Σε μιση ωρα.''ΛΕει ψιθιριζωντας.


''Και το λες τωρα ρε;''Φωναζω αγανακτισμενος.Ειπα στην Εβελιν οτι θα περασω να την παρω.


''Τωρα με ενημερωσαν κι εμενα.Δεν υπαρχει περιπτωση να μην δεν ερθεις...''Με διαβεβαιωνει.Και εγω ο ιδιος ξερω οτι δεν μπορω να μην παω.Αν με βαλουν στο ματι θα ειμαι εγω ο αδυναμος κρικος και θα μπω στην θεση του Ραμέλ..


''Ενταξει , θα ερθω...Πες τον Στεφαν πρεπει να παω καπου γρηγορα...''Αρχιζω και τρεχω προς την εξοδο του Πανεπιστιμιου.Κοιταζω απεναντι στις κερκιδες.Ειναι ο Στεφαν μονος και διπλα 3-4 τυπο με μαυρα ρουχα.Φιλοι της Εβελιν.Γαμωτο δεν την προλαβα.Βγαζω το κινητο και ψαχνω το ονομα της στις επαφες μου.


Το εχει κλειστο.Λογικα μπηκε στο μαθημα...Τι να κανω; Θα πω στους φιλους της να της το πουνε.Τρεχω στις σκαλες και φτανω στις κερκιδες.Μολις στεκομαι μπροστα τους αποφασιζουν να βγαλουν τα ακουστικα τους και να με ακουσουν.


''Ειστε φιλοι της Εβελιν σωστα;''Προσπαθω να φανω φιλικος.


''Ναι τι θες;''Ενας με αποπερνει χωρις λογο.


''Μπορειτε να της πειτε οτι δεν θα μπορεσω να περασω να την παρω;''Ισως κανω βλακεια που τους λεω οτι ουσιαστικα ειχαμε συννοηθει οτι θα βρεθουμε αλλα δεν με νοιαζει το θεμα ειναι να φτασει το μηνυμα στην Εβελιν.



''Φυσικα φιλε.''Λεει ενας αλλος χαμογελωντας μου πλατυα.Η δικια του ευγενεια με κανει να χαμογελασω ευγενικα.


''Ευχαριστω παιδια , σας χρωσταω.''Φυσικα και δεν τους χρωσταω τιποτα αλλα τα λογια ειναι λογια και πετανε.Κανω νοημα στον Στεφαν ο οποιος με κοιταει περιεργα απο πιο διπλα.Μου κλεινει το ματι σαν να επιασε το νοημα σβηνωντας το τσιγαρο του.



Στην πυλη στεκεται ο Μαρκ. Δειχνει να με περιμενει.Του κανω νοημα να προχωρησει καθως απενεργοποιω το κινητο μου.



Μπαινω στο αυτοκινητο με τον Στεφαν.Τριβει τα χερια του και χτενιζει τα μαυρα του μαλλια.


''Εγω δεν συμμετεχω σε τιποτα.''Του δηλωνω.


''Ναι οκ...''Με χλευαζει.''Οταν δεις τα χρηματα ειμαι σιγουρος οτι θα αλλαξεις γνωμη..''Μου χαμογελαει χτυπωντας μου τον ωμο φιλικα.


''Οχι , αληθεια. Θα φυγω απο την ομαδα.''Πρωτη φορα εκφραζω σκεψεις μερων.Βασικα απο τοτε που εγινε αυτον με τον Ραμέλ. Εχω ξανασκοτωσει αλλα ηταν κατι σαν αυτοαμυνα ή για να σωσω καποιον αλλον. Αλλα σιγουρα εχω σκοτωσει χωρις να ισχυει τιποτα απο τα παραπανω λογο των ναρκωτικων.



''Ξες οτι δεν γινετε αυτο.''ΜΕ κοιταζει σοβαρος.