Fireproof Hearts.

Part 32

''Ενταξει , ενταξει ηρεμισε.''Παει να σηκωθει αλλα της κανω νοημα να μεινει στην θεση της.


''Ιδια εισαι με ολους...''Λεω αηδιασμενος.Τρεχω προς τις σκαλες.Εκει σταπαταω πιανοντας το προσωπο μου. Ειμαι τοσο πιεσμενος. Και πρεπει να μιλησω με την Εβελιν.Μονο αυτη θα με καταλαβει.


Καλω το νουμερο της.Περιμενω αλλα δεν απανταει.Ξανακαλω αλλα αυτη την φορα λεει οτι ειναι κλειστο.Τι συμβαινει;



Κατεβαινω τις σκαλες και φτανω μεχρι το ισογειο.Ο θυρωρος λειπει.ανοιγω την πορτα και μπαινω στο αυτοκινητο μου.Απλως θα παω να δω αν ειναι σπιτι και αν ειναι καλα.





Αφηνω το αυτοκινητο ακριβως εξω απο το σπιτι της. Ανοιγω το κινητο μου και την ξανακαλω.Αυτη την φορα καλει και στον τριτο χτυπο μου το κλεινει.Αυτο σιγουρα το εκανε επιτιδες.Τι επαθε ετσι ξαφνικα;


Πληκτρολογω ενα μηνυμα'Ειμαι απο κατω σηκωσε το αλλιως θα μπω.'


Αμεσως με παιρνει τηλεφωνο.Το σηκωνω εχοντας φυσικα ειρωνικο υφος.Εμενα δεν μου το εκλεισε ποτε καμια.



''Φυγε τωρα.''Με διαταζει.


''Τι επαθες; Της φωναζω ελαφρα.


''Εισαι εξω απο το σπιτι μου.Θελω να φυγεις Ιθαν...''


''Αν δεν μου πεις γιατι δεν φευγω.''Πεισμωνω.


''Με .... νευριασες οκ; τωρα μπορεις να φυγεις;''Ψιθιριζει χωρις λογο.


''Ειναι κανεις μεσα και ψιθιριζεις;''Την ρωτα καχυποπτα.


''Οχι , τι ειναι αυτα που λες; ποιος μπορει να ειναι μεσα;''Λεει πολυ γρηγορα.


''Οκ ανοιξε μου τοτε.''Ανοιγω την πορτα του αυτοκινητου μου και το κλειδωνω ταυτοχρονα.


''Δεν θα σου ανοιξω Ιθαν , ξεκολλα και φυγε μπορει να ερθουν οι γονεις μου σε λιγο.''


''Άνοιξε την γαμοπορτα αλλιως θα σκαρφαλωσω.''Λεω χαλαρος πιεζωντας το κουδουνι.


''Μαλακα.''Λεει και μου το κλεινει.Η πορτα ανοιγει αμεσως ελαφρα.


''Δεν θα με λες εμενα μαλακα.''Σπρωχνω την πορτα και μπαινω μεσα με φορα βγαζωντας τα παπουτσια μου γρηγορα.


''Ο,τι θελω θα σε λεω.Και μην κανεις θορυβο , φυγε...''Νομιζω με εκλιπαρει.


''Τι συμβαινει εδω; Και γιατι εχεις αυτη την φατσα;''Ειναι λες και κρυβει κατι.''Μονοι δεν ειμαστε;''Την ρωταω ξανα.


''Οχι ακριβως....''Λεει χαμηλοφωνα κοιτωντας τα χερια της.


''Γαμωτο Εβελιν εσυ και οι γκομενοι σου.''Λεω χωρις λογο.Ανεβαινω τις σκαλες χωρις να την ρωτησω.Μπαινω στην πορτα που θυμαμαι οτι ειναι το δωματιο της.Μπροστα μου βλεπω το ξανθο διαβολακι.


Εχει ακουστικα στα αυτια του και κοιταζει το κινητο του πορωμενα.


''Τι κανεις εσυ εδω;''Του φωναζω αποσπωντας του την προσοχη.Δειχνει να τρομαζει.Βγαζει τα ακουστικα και σηκωνεται ορθιος φταχνωντας αμηχανα την μπλουζα του.



''Εμ...''


''Ιθαν φυγε.''Η Εβελιν πιανει τον ωμο μου απο πισω.


''Αυτος δεν επρεπε να ειναι εδω.Στο δωματιο σου....''Θελω τοσο πολυ να τον δειρω.Ποιος ξερει τι εκανα μονοι σε αυτο το δωματιο.Απορω πως οι γονεις της την αφηνουν.Και εμενα με κρυβει λες και ειμαι δολοφονος...Συγνωμη μπερδευτικα , ειμαι...



''Φιλε χαλαρωσε ειμαστε φιλοι...''Λεει αυτος χαμηλοφωνα.


''Φιλος , φιλη ,πηδηξε την φιλη.''Τους φωναζω και οι δυο δειχνουν να προσβαλωνται.


''Ιθαν , αν δεν φυγεις απο εδω μεσα δεν ξερω και εγω τι θα γινει.'"Μου φωναζει πλεον αυτη.Γυριζω για να την κοιταζω.



''Γιατι δεν μου λες τι επαθες ρε μωρο μου;''Την ρωταω σιγανα και οι λεξεις βγαινουν χωρις να τις καταλαβω.Ανοιγει λιγο πιο πολυ τα ματια της και προσπαθει να κρυψει το μικρο της χαμογελο.Αλλα γρηγορα αυτο το χαμογελο καταλαβανεται απο θυμο.


''Να σου πω τι εγινε;''Ακουμπαει το δαχτυλο της στο στερνο μου.''Με εστησες! Αυτο εγινε , και εγω περιμενα μια ωρα εξω απο το σχολειο μονη , με χαλασμενα ακουστικα να περιμενω εσενα να ερθεις να με παρεις , αλλα εσυ ουτε ενα τηλεφωνο δεν μπορουσες να παρεις και να πεις οτι δεν θα ερθεις.Και μετα απ'ολα αυτα ερχεσαι εδω και μου κανεις φασαρια γιατι ειμαι με τον Τζέικομπ.''



Εχω μεινει με το στομα ανοιχτο.''Φυσικα δεν εχεις να πεις τιποτα.Αναριωτιεμαι τι νομιζες οτι δεν θα με ενοιαζε καθολου ή θα το ξεχνουσα ετσι ευκολα;''Σταυρωνει τα χερια της.



''Εβελ...''


''Δεν εχει δικαιολογιες , φυγε θελω να μεινω μονη με τον Τζέικομπ.''Τονιζει γιατι ξερει οτι θα με πονεσει.


''Εγω ειπα τους φιλους σου , αφησε με να σου εξηγησω...''Πιανω την μεση της αλλα με απομακρυνει.


''Ποιους φιλους μου; Εμενα δεν μου μιλησε κανενας.Μην λες ψψεματα Ιθαν.Θα το μαθω αν λες ψεματα!''Δεν με πιστευει κι ολας.


''Αληθεια σου λεω.Ειπα στους φιλους σου να σου πουν οτι δεν θα μπορεσω να ερθω να σε παρω και...καιι.... γιατι τελος παντων δεν με πιστευεις; Σε εσενα δεν θα μπορουσα να πω ψεματα...''Λεω ξεχνωντας οτι το ξανθακι ειναι πισω και μας κοιταζει.


''Αληθεια;''Ρωταει και δειχνει να μην το πιστευει.


''Ναι με διαβεβαιωσαν κι ολας οτι θα στο πουνε.Απλως οι φιλοι σου δεν με πανε...''Δειχνω αδιακριτα και τον Τζέικομπ.


''Μην λες βλακειες...''Κανει ενα βημα πιο κοντα κι εγω ενα πισω.


''Τελος παντων δεν εχει σημασια , εγω να σε αφησω να μιλησεις με τον φιλο σου...''Λεω ειρωνικα κανοντας ενα βημα προς την πορτα του δωματιου της.



''Μπορεις να μεινεις λιγο ακομα...''Με σταματαει μπαινωντας μπροστα μου.


''Ειναι καλυτερα να φυγω , δεν εχω διαθεση.''Το παιζω δυσκολος αποφευγωντας το επιμονο βλεμμα της γεματο αγωνια.


''Οοο μεινε, και ο Τζέικομπ θελει.''του κανει απροκαληπτα νοημα με τα ματια να πει κατι.


''Ναι , ναι κι εγω...''Λεει βιαστικα.Γυριζω και τον κοιταζω ειρωνικα.


''Θα μεινω , για δυο λεπτα μονο.''Σμπρωχνω τα χερια της Εβελιν απο πανω μου.Αρπαζω μια καρεκλα και καθομαι με ανοιχτα ποδια .Στηριζω τους αγκωνες μου στα γονατα μου και κοιταζω μοναχα τον ξανθο τυπο.Αν και για το υψος του δειχνει λιγο φλωρακι με ροκ επιρροες.



''Πως γνωριστηκατε;''Ρωταω κυριως αυτον.


''Εμ...''Δισταζει.


''Δεν εχει σημασια.''Επεμβαινει η Εβελιν κοιταζωντας με τροπο τον Τζεικομπ.Τι τρεχει;''Για πες μου εσυ γιατι δεν μπορεσες να ερθεις σημερα.''Ο ξανθος δειχνει να ειναι πιο χαλαρος με την αλλαγη του θεματος.



''Δεν χρειαζεται να ξερεις.''Της λεω χωρις να την κοιταζω.


''Ωραια , πολυ ωραια.''Δειχνει πολυ εκνευρισμενη μαζι μου αλλα το ιδιο ειμαι και εγω.Απαιτω να μαθω τι γινετε με αυτο το σφουγγαρι που κανει παρεα και την παιρνει αγκαλια.



Κοιταζομαστε για λιγα λεπτα ολοι χωρις να λεμε κατι.


''Ωραια , εγω να πηγαινω.''Λεει επιτελους ο Τζεικομπ.


''Στο καλο...''Το λεω δυνατα.


''Μαλακα...''Ψιθιριζει αυτος.Παω να σηκωθω αλλα η Εβελιν μου κανει νοημα να χαλαρωσω.Κουναω νευρικα το ποδι μου.


''Παω να τον κατεβασω και ερχομαι αμεσως.''Ειμαι σιγουρος οτι προσπαθει να με κανει να ηρεμισω.Νευω νευρικα και σηκωνομαι απο την αβολη καρεκλα και ξαπλωνω στο κρεβατι.


Σε δυο λεπτα ειναι πανω κλεινωντας την πορτα.


''Ενταξει εφυγε.''Λεει ανεκφραστη.Αρπαζει ενα βιβλιο απο το ραφι της.Ειναι τεραστιο.


''Οριστε.''Το πεταει στα ποδια μου.''Αυτο ειναι το επομενο.Θα σου παρει λιγο καιρο να το διαβασεις γιατι οπως βλεπεις ειναι τεραστιο.''Καθεται στην καρεκλα μακρυα απο εμενα.Αρπαζω το βιβλιο και το ξεφυλιζω πολυ γρηγορα.


''Ωραια...''Μουρμουραει αμηχανα κοιτωντας την γκρι της φορμα.


''Ναι..''Δεν ξερω τι να πω.


''Πες κατι.''Με προτρεπει.


''Βαριεμαι.''Ανασηκωνω τους ωμους μου.


''Αφου βαριεσαι γιατι ηρθες;''Ρωταει με σηκωμενο το φρυδι.


''Απλως...''Φυσικα και δεν βαριεμαι απλως τα εχω παρει με τον Τζεικομπ , και τωρα πρεπει να σκευτω κατι εξυπνο.''Ηρθα να παρω το βιβλιο.''Λεω δειχνωντας το βιβλιο στα χερια μου.



''Ωραια , ηρθες , το πηρες...''Κουναει πανω κατω σαν να θελει να πει κι αλλα..''Φυγε.''Λεει χαλαρα δειχνωντας την πορτα.


''Α ναι σωστα...Σου χαλασα το ραντεβουδακι σου...''Σηκωνομαι απο το κρεβατι.


''Θα σταματησεις να ζηλευεις τον Τζεικομπ;''Ρωταει λιγο πιο δυνατα.


''Τι; Τι κανω;''Γελαω.Σιγα μην τον ζηλευω.



''Ζηλευεις , απλως παραδεξου το!''Ανοιγει τα χερια της και τα ριχνει γρηγορα στο πλαι.



''Οχι.''Την κοιταζω κοφτα.


''Ναι!''Στριφογυριζει τα ματια της.Οοο ειναι τοσο ομορφη.


''Και να ζηλευω τι;''Λεω σιγανα.Αμεσως το βλεμμα της καρφωνεται πανω μου.Μπορω να δω το χαμογελο της.