Fireproof Hearts.

Part 36

Περπαταω φυσιολογικα μεσα στην ζεστη μου πολη. Ολα ειναι ομορφα σημερα.Τα λουλουδια ανθισμενα , ερωτευμενα ζευγαρακια αριστερα και δεξια που φιλιουνται βιαστικα για ενα αντιο και μικρες παρεες παιδιων που γελανε δυνατα σαν να μην υπαρχει αυριο.


Ο καιρος ειναι σιγουρα για ενα λεπτο μπουφαν ή μια ζεστη ζακετα. Ομως εμενα δεν με νοιαζει και πολυ. Το γκρι μου κοντομανικο ταιριαζει με εμενα. Ενας ανδρας απλωνοντας το χερι του μπροστα μου αφηνει ενα διαφημιστικο φυλλαδιο στα χερια μου. Λεει για ενα καινουριο μαγαζι που ανοιγει στο παρακατω δρομο. Ειμαι ετοιμος να το πεταξω στον καδο μπροστα μου αλλα το ονομα των τραγουδιστων με κανει να κοκαλωσω. Eve.

''Σταματα , δεν ειναι αστειο.''Γελαει δυνατα καθως κρυβεται πισω απο εναν θαμνο.

''Ελα εδω.Να σε φιλησω θελω μονο.''Της φωναζω προσπαθωντας να την πλησιασω χωρις να με καταλαβει.

''Οχι! Θα μου ριξεις παλι καμια χιονομπαλα στο προσωπο. Ξες ποσο κρυωνω Ιθαν;''Εντοπιζω την φωνη της. Πηγαινω απο πισω πιανωντας την μεση της.

''Ει..''Τσιριζει καθως τιναζεται στον αερα.

''Σου ειπα δεν μπορεις να μου κρυφτεις μωρο μου...''Φιλαω το πισω μερος του λαιμου της κανωντας στην ακρη τα ξανθα της μαλλια.


''Μπορω κι ομως μπορω.''Ξαναρχιζει να τρεχει μακρυα απο εμενα. Τα ποδια της βουλιαζουν μεσα στο χιονι. Ναι χιονι. Πολυ περιεργο για το Amster και ειδικα αρχες Φεβρουαριου.


Τα ποδια της κουραζονται.Την βλεπω να πεφτει μεσα στο χιονι. Την πλησιαζω και στεκομαι απο πανω της. Το χαμογελο της αστραφτει. Ανοιγοκλεινει πολλες φορες τα ματια της σαν να μου κανει 'ματιες' .


''Δεν θα με βοηθησεις να σηκωθω;'' Μου λεει προσπαθωντας να κρυψει το γελιο της για αγνωστο λογο βεβαια.


''Εσυ επεσες , σηκω μονη σου.''Το παιζω δυσκολος. Με αγριοκοιταζει. Αμεσως απλωνω το χερι μου προς τα κατω. Αγγιζει το παγωμενο της χερι με τα δικα μου γαντια. Πριν προλαβω να την τραβηξω προς τα πανω με τραβαει αυτη προς τα κατω. Πεφτω ακριβως πανω της. Εκτος απο το προσωπο μου που χωνεται μεσα στο πυκνο χιονι.


Σηκωνω αμεσως το κεφαλι μου και την κοιταζω. Το γελιο της ακουγεται σε ολο το παρκο. Γελαει τοσο δυνατα. Μου αρεσει που γελαει αλλα δεν θελω να γελαει με εμενα.


''Τι γελας εε;''Μικραινω τα ματια μου και κανω την φωνη μου σκληρη.


''Εισαι σαν χιονανθρωπος.''Λεει σχεδον τσιριζωντας.


''Σκατα.'' Σκουπιζω με τα χερια μου το χιονι που εχει μεινει στο προσωπο μου.


Στηριζω ολο μου το βαρος στα ποδια και σηκωνομαι απο πανω της περπατωντας βιαστικα προς την εξοδο του αδειου παρκου.


''Ιθαν...''Φωναζει λαχανιασμενη.''Ηταν απλως μια πλακα. Χαλαρωσε.''Το χερι της τυλιγεται γυρω απο το μπρατσο μου σταματωντας με. Η ορμη μου  καθως γυρναω με κανει να πεσω πανω της. Παραπαταει αλλα με το χερι μου την κραταω σταθεροποιωντας την ακριβως πανω μου. Τα μετωπα μας ενωνονται και οι καυτες μας ανασες συγρουονται μαζι με τα λευκα συννεφα που βγαινουν απο τα στοματα μας.


''Συγνωμη...''Λεει καθως φιλαει αργα και βασανιστηκα τα σκασμενα μου χειλια. Την σφιγγω  αυτοματα πιο πολυ πανω μου. Ολες μου οι δυναμεις πεφτουν πανω της. Ο χρονος μαζι της περναει τοσο γρηγορα. Αυτη η μια ωρα που ειμαστε σε αυτο παρκο μου φανηκε σχεδον ενα λεπτο. Και οταν θα την αφησω στην γωνια πριν το σπιτι της ο χρονος θα παει πολυ πιο αργα. Λες και σταματαει. Και θα γυρισω σπιτι και θα πεσω στο κρεβατι διαβαζωντας καποιο βιβλιο που μου εδωσε. Και θα το τελειωσω σε 3 μερες.


''Ιθαν..''Αναστεναζει καθως απομακρυνεται απο πανω μου. ''Σ'αγαπω...''Ανοιγει τα ματια της και με κοιταζει βαθυα. Τα νευρα μου τσιτωνονται.


''Σ'αγαπω.''Λεει κοιτωντας με στα ματια.


''Πιο δυνατα.''Την διαταζω χαμογελωντας περιφανα.


''Σ'αγαπω!''Λεει πιο δυνατα.


''Πιο δυνατα Καθριν , θελω να το ακουσει ολος ο κοσμος.''


''Σ'ΑΓΑΠΩ..''Φωναζει φιλωντας με φυνατα.


''Ιθ..;'' Ρωταει ανησυχα.Δεν νομιζω να μπορω να μιλησω. Το μισο μου σωμα θελει να φυγει τρεχωντας και το αλλο μου μισω να της πει οτι την αγαπω κι εγω. Αλλα δεν μπορω. Δεν μπορω να το πω. Προτιμω να το γραψω. Αν το γραψω καπου θα ειναι πιο ευκολο για μενα.


''Αστο καταλαβα...''Κανει ενα βημα πισω. Εβδομαδες τωρα της λεω οτι ειμαι ερωτευμενος μαζι της χωρις καποιο ιδιαιτερο προβλημα. Της το ελεγα για να φυγει αυτη της η ανασφαλεια οτι θα την αφησω. 


''Περιμενε σε παρακαλω. Περιμενε...''Τρεχω προς ενα δεντρο. Βγαζω τα κλειδια μου εξω απο την τσεπη μου.Αρχιζω και σκαλιζω αυτα που θελω να πω αλλα φοβαμαι. Μερικες φορες ειναι πολυ δυσκολο να πεις ολα αυτα που νιωθεις. Για αυτο αυτη την στιγμη το να γραψω κατι σε ενα δεντρο μου φαινεται πανευκολο. Το αισθανομαι. Και μπορω να το γραψω. Αλλα οχι να το πω. Γιατι; Γιατι φοβαμαι οτι οι λεξεις θα πεταξουν και θα χαθουν. Ενω εδω. Σε αυτο το δεντρο δεν θα χαθουν τοσο ευκολα.


''Ελα...''Της ψιθιριζω χωρις να την κοιταζω στα ματια. Με γρηγορα βηματα ερχεται ακριβως στο πλαι μου. Το μπρατσο της ακουμπαει το δικο μου. 'Σ'αγαπω Eve' Γραφω πανω στο δεντρο.


''Ιθαν...''Γυριζει αγκαλιαζωντας με. Εγω νιωθω λιγο αμηχανα αλλα χαιρομαι που ειναι εδω. Που αυτες τις εβδομαδες τις εχουμε περασει μαζι. Μαζι στα διαλλειματα του σχολειου της , μαζι οταν σχολαει , μαζι μετα εξοδους με τις φιλες της , μαζι τα βραδυα με μηνυματα. Βεβεια αν το σκεφτεις εγω ειμαι αυτος που εχει αλλαξει ολο του το προγραμμα για να την βλεπει. Η πιο μεγαλη αλλαγη ειναι οτι εχω παρατησει την 'ομαδα' . Δεν ξερω γιατι και μου κανει μεγαλη εντυπωση αλλα δεν εχουν επικοινωνησει μαζι μου εδω και 3 εβδομαδες. Ουτε ο βομβιτης της 'Μαυρης Σφαιρας΄' εχει χτυπησει και ολα πανε πολυ καλα. Γιατι ειναι μαζι μου η Εβελιν. Μονο για αυτο.



''Εβελινι;''Μια γνωστη φωνη μας απομακρυνει δυστηχως και τους δυο.


''Τζεικομπ...''Λεει η Εβελιν ντροπαλα.


''Παμε; ''Θελω ακομα να τον χτυπησω. Ξερω οτι δεν τρεχει πλεον τιποτα μαζι τους αλλα μου την δινει που βασιζομαστε πανω του για να βγαινουμε μερικα απογευματα. Οπως και τωρα. Και καλα η Εβελιν ειναι μαζι του.



''Ναι , ειναι καλυτερο να μην αργησουμε παλι..''Με κοιταζει στραβα η Εβελιν. Δεν εφταιγα εγω που τα χερια μου δεν την αφηναν να φυγει...



''Ωραια παμε..''Λεει ο Τζεικομπ. Η Εβελιν με φιλαει πεταχτα και πηγαινει διπλα του.


''Εχει κρυο.''Ψιθιριζει αυτη καθως περπατανε προς τα εξω.Βλεπω το χερι του να τυλιγεται γυρω απο τους ωμους της.Τι στο καλο; Μπροστα μου; Οχι Ιθαν δεν ειναι κατι. Απλως εχει κρυο και θελει να την ζεστανει οσο μπορει. Ναι αλλα αυτο μπορω να το κανω μονο εγω. Και οχι αυτη η Barbie!


''Γαμωτο δεν σου εχω να μην ακουμπας την κοπελα μου;''Φωναζω καθως τρεχω απο πισω τους. Εκεινη την στιγμη που γυριζει να με κοιταξει φτανω ακριβως μπροστα του. Τυλιγω τα χερια μου γυρω απο το γιακα του χοντρου μπουφαν του.


''Ειχαμε συμφωνησει οτι δεν θα την ακουμπας γαμω.''Του φωναζω δυνατα ξεσηκωνοντας την ησυχια αυτου του παρκου.


''Ιθ , Ιθ ηρεμισε..''Το χερι της Εβελιν ακουμπαει το δικο μου. Απλως το ακουμπαει δεν με σμπρωχνει μακρυα του.


''Νομιζω οτι ηρθε η ωρα να του το πουμε...''Λεει ο Τζεικομπ στην Εβελιν.


''Τι να μου πειτε;''Σφιγγω πιο πολυ τα χερια μου. Ηξερα. Ηξερα οτι κατι γινοταν μεταξυ τους.Ποσο χαζος ημουν!


''Αν με αφησεις θα σου πουμε..''Αμεσως ξελυνω τα χερια μου σμπρωχνοντας τον προς τα πισω.


''Σας ακουω...''Σταυρωνω τα χερια μου.


''Κοιτα Ιθαν...''Ξεκιναει η Εβελιν.


''Ωραια ενταξει , μπορω να καταλαβω δεν ειμαι τοσο χαζος οσο θεωρειται και οι δυο μαλλον. Επρεπε να το ειχα καταλαβει...''Κοιταζω γυρω μου. Γαμωτο!


''Ειμαι γκει.''Η φωνη του Τζεικομπ βγαινει σαν χαλασμενη πορτα.


''Ναι..''Η Εβελιν συμφωνει μαζι του χαμογελωντας του γλυκα.


''Τι;''ΜΕνω με το στομα ανοιχτο κοιτωντας τον απο πανω μεχρι κατω.Ο Τζεικομπ; Γκει; Οσο και να τον προσβαλω και να μην τον παω δεν μοιαζει καθολου.Εννοω ... ο τροπος που μιλαει που κινηται.Και αυτη την στιγμη μου χαμογελαει. Οπα κατι δεν παει καλα...Ενταξει ξερω οτι ειμαι ωραιος αλλα οχι και να μου την πεφτουν και γκει. Και γιατι συνεχιζει να με κοιταζει;


''Χαλαρωσε φιλε ολα καλα.''Μου λεει γελωντας. Αυτο ειναι κατι παραπανω απο αμηχανο.


''Ωραια τωρα φευγουμε εμεις..''Η Εβελιν λεει προχωροντας μπροστα. Το βλεμμα της με κανει να θελω να γελασω. Οντως πως μπορεσα να σκεφτω οτι αυτοι οι δυο εχουν κατι;


''Τα λεμε.''Ο Τζεικομπ λεει κλεινωντας μου το ματι.Γουρλωνω τα ματια μου.''Οχι οτι εισαι ασχημος αλλα δεν θα σου την επεφτα ποτε..''Ψιθιριζει πριν φυγει σχεδον τρεχωντας πισω απο την Εβελιν.



Βγαζω μια ανασα ανακουφισης πριν κοιταξω κατω το χιονι. Ισως ειναι καλυτερα να γυρισω πισω. Στο δωματιο μου. Γιατι πρεπει να περιμενω μεχρι αυριο να την δω. Βλακεια το ξερω. Αν δω καμια ταινια ισως ξεχαστω. Ή ισως μπορω να ξεκινησω ενα ακομα βιβλιο. Αυτο θα κανω...






Το κινητο μου δονειται πανω στο κρεβατι. Τσακιζω την σελιδα του βιβλιου και το κλεινω προσεκτικα. Αρπαζω το κινητο μου.Ειναι η Eve. Γιατι με πηρε τοσο αργα; Τετοια ωρα στελνει μονο μηνυματα.


''Εve;''Ρωταω μπερδεμενος.


''Εγω ειμαι...''Ψιιθιριζει.


''Γιατι ψιθιριζεις;''Την ρωταω και αυτοματα σηκωνομαι απο το κρεβατι.


''Ειμαι στο σαλονι και ψαχνω τα κλειδια της εξωπορτας.''Γελαει σιγανα.


''Τι κανεις τετοια ωρα; Και που θες να πας;''Δεν καταλαβαινω τιποτα.


''Ελα να με παρεις...''Ψιθιριζει πιο πολυ.


''Τι; Πως; Οι γονεις σου ειναι σπιτι και αν καταλαβουν οτι δεν εισαι εκει θ...''


''Απο ποτε αγχωνεσαι εσυ περισσοτερο απο οτι εγω για τους δικους μου γονεις;''Μπορω να φανταστω το χαμογελο της.


''Απο τοτε που ξερω οτι αν μαθουν κατι δεν θα σε βλεπω.''Ξανακαθομαι κατω. Δεν υπαρχει περιπτωση να το διακινδυνεψω.


''Ιθ απλως ελα. Φοραω λεπτα ρουχα και κρυωνω.''Λεει ναζιαρικα.


''Τι φαση;''Ξανασηκωνομαι ορθιος.Γιατι μιλας ετσι; Μακαρι να μπορουσα να μυρισω την ανασα της απο το τηλεφωνο.Ετσι θα καταλαβαινα ποσο εχει πιει.


''Δεν με ακουσες Ιθαν;''Λεει πιο δυνατα με την ιδια γλυκια φωνη.


''Ποιος σου εδωσε να πιεις;''Βαζω απο πανω το φουτερ που βρισκεται πεταμενο πανω στο γραφειο μου .


''Ο Τζεικομπ.''Ακουω εναν ηχο απο πισω.''Ειμαι εξω.Εχει κρυο ελα...''Κανει κατι περιεργους ηχους σαν γατα. Γελαω ελαφρα αλλα αμεσως το κοβω , δεν μπορω να την εχω μεθυσμενη. Απλως θα την ξαναβαλω μεσα στο σπιτι της.


''Πες μου οτι δεν φορας μονο τις μπιτζαμες σου;''Κατεβαινω τρεχωντας τις σκαλες.


''Και κατι λιγοτερο...''Η κληση τερματιζεται. Η καρδια μου χωρις λογο χτυπαει ακομα πιο δυνατα. Ειναι τρελη...Απλως δεν μπορω να την φανταστω με κατι λιγοτερο.Βασικα οχι την φανταζομαι συχνα. Καλα λιγο πιο πολυ απο συχνα. Ψεματα. Ολη την ωρα .Αλλα δεν εχει σημασια. Ας σκεφτω και  το αλλο. ΟΤι θα κρυωσει με τοσα λιγα ρουχα. Ποιος ξερει τι φοραει; Μαλλον εγω ξερω. Γαμωτο σταματα να την σκεφτεσαι ετσι... Τα ποδια της τοσο απαλα...και..Μια κορνα με κανει να ξυπνησω.


Ωραια συγκεντρωσου στον δρομο.Μα καλα τι ωρα ειναι; Σχεδον μια. Και γιατι ο ηλιθιος φιλος της της εδωσε να πιει. Ισως να μην ειναι γκει. Ισως το λεει για να μου ριξει σταχτη στα ματια. Ω ελα Ιθαν συγκεντρωσου.


Αφηνω το αυτοκινητο μου ακριβως μπροστα απο το σπιτι της.Ολα ειναι ασπρα .Κατεβαινω απο το αμαξι.Γαμωτο που ειναι;


''Εμενα ψαχνεις;''Νιωθω την καυτη της ανασα ακριβως πισω απο το αυτι της.Γυριζω αποτομα και πιανω το χερια της. Ειναι λες και πιανω παγακι.Την κοιταζω απο κατω προς τα πανω. Φοραει ενα γκρι σιγουρα καλοκαιρινο φορεματακι και στους ωμους της εχει μια ζακετα.


''Εισαι τρελη; Ξες οτι οι βαθμοι ειναι κατω απο το μηδεν;''Της φωναζω κυριολεκτικα.Αρπαζω το μπρατσο της και με το αλλο μου χερι ανοιγω την πισω πορτα.Την σμπρωχνω γρηγορα μεσα.Γιατι πρεπει να ειναι τοσο αμυαλη;


Καθομαι και εγω διπλα της κοιτωντας την θυμωμενα. Ολη η καλη της διαθεση λογο του ποτου εχει εξαφανιστει.Ειναι ετοιμη να κλαψει.


''Καλα συγνωμη...''Λεω ηττημενα μετα απο μερικα λεπτα σιγης.


''Δεν θα μου μιλας εμενα ετσι...''Λεει με παράπωνο.


''Εχεις δικιο αλλα και εσυ... πως βγηκες ετσι εξω;''Ακουμπαω το ζεστο μου χερι πανω στο δικο της παγωμενο απαλο μπουτι. Ισως δεν επρεπε να ακουμπησω εκει.


''Και ουτε θα με φωναζεις!''Κανει σαν μικρο παιδακι που πρεπει να το παρακαλεσεις για να δεχθει την συγνωμη σου.


''Δεν θα σου ξαναφωναξω.''Με το δεξι μου χερι γυρναω το πηγουνι ετσι ωστε να με κοιταζει.


''Ενταξει τωρα;''Πλησιαζω το προσωπο της.Εκεινη ομως κανει πισω.''Τι εγινε;''Ρωταω μπερδεμενος.


''Παμε σπιτι σου;''Δειχνει ακομα θυμωμενη.


''Γιατι; Αυριο εχεις σχολειο. Δεν γινεται.''Δεν μπορω να την παρω σπιτι.


''Εχουμε εκπαιδευτικες εκλογες.Θα ειναι κλειστα.''Καταλαβαινω απο την φωνη της ποσο θελει να ερθει σπιτι μου.


''Οι γονεις σου; Θα ξυπνησουν και δεν θα σε βρουν.''Αυτος ειναι ενας καλος λογος για να καθησει εδω.


''Ας πανε να γαμηθουν.''Απο την σιγουρια μου θα μπορουσα να καω ολοκληρος. Η Εβελιν δεν θα εβριζε ποτε τους γονεις της. Τους αγαπαει σε υπερβολικο βαθμο. Τοσο οσο αγαπουσα εγω την μαμα μου.


''Μαλωσατε;''Ειναι η μονη λογικη εξηγηση.


''Δεν ειναι γονεις μου Ιθαν.''Λεει πιο σοβαρη απο ποτε.


''Τι ειναι αυτα που λες Eve; Επειδη μαλωσατε μια φορα δεν σημαινει οτι πρεπει να τους ξεγραφεις αμεσως. Ειναι οι γονεις σου παντα θα ειναι. Αυτοι σε γεννησαν αυτοι σ...''


''Δεν με γεννησαν αυτοι Ιθαν.''Με διακοπτει..




_____________________________________________________________________________________________

Voila ευχομαι να σας αρεσε αυτο το περιεργο κεφαλαιο. Δεν ξερω εμενα μου φανηκε λιγο περιεγο γιατι ειχε πολλα πραγματα μεσα.Anyway τα λεμε στο επομενοο. Love ya.<3