Τα ποδια μου με οδηγουν στην πορτα του σπιτιου της. Τα παντζουρια κλειστα.Το αρωμα της ακομα σε αυτους τους τοιχους.
''Εβελιν βγες.''Φωναζω βαρωντας τις πορτες.
''Εβελιν γαμωτο.''Κανω βηματα πισω.Πιανω ενα τενεκεδακι και το πεταω πανω στο σπιτι.
''Σ'αγαπω βγες...''Η φωνη μου καιει.Πιο πολυ και απο το βρωμικο ουισκι.
''Βγες γαμωτο , βγες...''Τα γονατα μου λυνονται.Πιανω το κεφαλι μου με τα χερια που την κρατουσαν καποτε...Ελα...
''Οχι σορρι , πανε με σπιτι και ασε με ησυχη.''Περπαταει μπροστα.Την ακολουθω μεσα στην ησυχια.Ξερω οτι ειναι νευριασμενη.Δεν θελω να ειναι νευρισμενη μαζι μου.Το κινητο της χτυπαει.Ψιθιριζει κατι και υστερα το κλεινει.
''Βιασου.''Προσταζει και περπαταω πιο γρηγορα διπλα της.Τα μαλλια της ειναι ελευθερα στο ανεμο και ακομα και τωρα δειχνουν απαλα.Ακομα και τα ματια της στο σκοταδι μου αρεσουν.
Φτανουμε στο αυτοκινητο μου.Καθεται στην πισω θεση.''Ελα μπροστα.''Της λεω.
''Δεν ερχομαι , ξεκινα δεν θελω να αργησω.''Παραπονιεται.
''Οχι απλως ελα μπροστα.''Τα μωρα καθονται πισω.
''Εισαι αδιακριτος.''Η φωνη της σβηνει στο τελος.
''Γιατι;''Ρωταω λες και με εχει προσβαλει ασχημα.
''Δεν σταματησες να με κοιτας για αυτο.''Λεει δυνατα και ξεκουραζει την πλατη της πισω.Την κοιταζω απο τον καθρεφτη και υστερα βαζω μπρος.Δεν την κοιτουσα.Καλα ενταξει ισως την κοιτουσα λιγο εντονα αλλα δεν μπορει να μου το λεει ετσι.Ξανακοιταζω τον καθρεφτη αλλα οχι το προσωπο της.Ισως τα μισανοιχτα ποδια της.Καταλαβαινει και αμεσως τραβαει το φορεμα της προς τα κατω.
''Φορας εσωρουχο Εβελιν;''Την πειραζω.Αμεσως παιρνει εκεινη την εκφραση θυμου.
''Φυσικα και φοραω.Και μην ξανακοιταξεις εκει διεστραμμενε ναρκωμανη.''Μολις ολοκληρωνει βαραω με το χερι μου το τιμονι.Κανω αποτομα στην ακρη και σβηνω την μηχανη.
''Γιατι με λες ετσι γαμω την πουτανα μου;''Γυριζω για να την κοιταζω.
''Γιατι εισαι.Ολοι το ξερουνε.Απορω πως τα κοριτσακια σου καθονται...''Κανει μια εκφραση αηδιας.
''Δεν ειμαι ναρκωμανης , και μην ανακατευεσαι στα ποδια μου.''
''Εγω ανακατευομαι στα ποδια σου; Εσυ μου ειπες να μεινω , εσυ με εβαλες σε λαθος λεωφορειο επιτιδες ,εσυ πηγες να με φιλησεις πανω σε εκεινο το μερος ,και εσυ με κρατουσες σφιχτα καθως κοιτουσαμε μαζι τον ουρανο.Εσυ ανακατευσαι στα ποδια μου....''Φωναζει.
''Μαλακιες , δεν καταλαβαινεις οτι σε κοροιδευω ρε Εβελιν; Στο ειπα εισαι το καινουριο μου παιχνιδι.Το δεχεσαι θες δεν θες.''Βαζω μπρος το αυτοκινητο και ανοιγω το ραδιο.Γαμωτο μου την δινει.
''Εδω ειναι σταματα.''Λεει με υποτονικο τονο.Σταματαω και κλειδωνω τις πορτες του αυτοκινητου.
''Ανοιξε τωρα.Εισαι τρελος;''Κανει στην ακρη και προσπαθει να ανοιξει τις πορτες.
''Δωσε μου το κινητο σου Εβελιν.''Απαιτω κοιτωντας την μεσο του καθρεφτη.
''Ποτε.''Πεισμωνει.
''Ειναι ηδη 11.28 σε δυο λεπτα πρεπει να εισαι μεσα στο ζεστο σπιτακι σου.Αν δεν μου δωσεις το κινητο σου δεν σε αφηνω να βγεις.''Λεω αδιαφορα λες και ειναι το πιο απλο πραγμα στον κοσμο.
''Με απειλεις;''
''Ωστε εισαι εξυπνη πριγκιπεσσα.''Κοιταζω το ρολοι στο αυτοκινητο.''Ειναι 11.29 σε ενα λεπτο πρεπει να εισαι εξω απο την πορτα του σπιτιου σ....''Ξαφνικα περναει το ποδι της μπροστα.Το κορμι της ειναι σκυφτο λογο του υψους του αυτοκινητου.Καθεται πανω μου και νιωθω μεσα σε κλασματα του δευτερολεπτου την στυση μου.Με κοιταζει μεσα στα ματια.Ακουγεται ο ηχος του αυτοκινητου μου οταν ξεκλειδωνει.Αμεσως ανοιγει την πορτα και κατεβαινει απο πανω μου βγαινωντας εξω.Ολη η καψα απο το κορμι μου φευγει.Ειναι μονο 17 πως μου το εκανε αυτο ; Εννοω καθησε απλως πανω μου.Με τα ποδια της ανοιχτα αναμεσα μου και φορωντας φορεμα...και...
''Καληνυχτα Ιθαν...''Λεει περπατωντας κατα μηκος του πεζοδρομιου.Φανταζομαι το χαμογελο της.Ξερω οτι χαμογελαει.
''Καληνυχτα πριγκιπεσσα...''Ψιθιριζω καθως κοιταζω την μορφη της να χανεται μεσα σε ενα σπιτι....
________________________________________________________________________
Μικρουλιι ξερω αλλα εβαλα ενα ακομα σημερα και ειχα μερες να βαλω οποτε οριστε.Love ya for everything.<3
YOU ARE READING
Fireproof Hearts.
Teen FictionΜπορεις να αρνηθείς τον έρωτα; Μπορείς να πείς όχι στην αγάπη; Αντέχεις την φωτία; Μια φορά ηταν αρκετή για τον Ίθαν. Ατίθασος και κυρίως ζόρικος. Δεν τον ένοιαζαν οι άλλοι μονάχα ο εαυτός του. Η Έβελιν , ενα φαινομενικά συνηθισμένο κορίτσι. Κανείς...