Fireproof Hearts.

Part 40

 

''Τι παει να πει αυτο;''Αρπαζω το μπρατσο του.


''Δεν σημαινει τιποτα. Απλως η κοπελα δεν μου καθεται καλα.''Απομακρυνει το χερι μου με απαλες κινησεις.


''Ναι γιατι ισως δεν σου καθεται...''Του λεω με χαιρεκακο υφος.


''Τι στον πουτσο ειναι αυτα που λες γαμωτο;''Πεφτει προς τα πανω μου και με σμπρωχνει μεχρι τον τοιχο.''Την γκομενα του φιλου δεν την πειραζουμε.Ειναι ιερη.Δεν θα στο εκανα ποτε αυτο αδερφε.''Βαραει ελαφρα την μπουνια του στο στηθος μου σαν υποσχεση.


''Ενταξει συγνωμη , απλως δεν μπορω να καταλαβω αυτο που γινεται.Η Εβελιν γυρισε.Το καταλαβαινεις; ''Τον ρωταω κοιτωντας τον στα ματια.


''Γυρισε και φαινεται ετοιμη να στα κανει πουτανα. Την ειδα εγω , τα ιδια σκατα ηλιθια ειναι.''Φευγει απο πανω μου κανωντας μερικα βηματα μπρος-πισω.


''Μην μιλας ετσι...''Ψιθυριζω.


''Ιθαν ,Ιθαν...''Μου κανει νοημα να τον κοιταξω.''Σοβαρεψου.Εχεις την Εβελιν πλεον.Επειδη ηρθε η Καθριν δεν σημαινει κατι.''


''Εχεις δικιο αλλα μου εχει κολλησει στο μυαλο μου οτι την θελω ακομα.Δεν ξερω αν ισχυει αλλα μου εχει κολλησει εδω.''Βαραω το κεφαλι μου δυνατα.


''Ηρεμισε , πανε κανε ενα μπανιο και μετα πανε να βρεις την Εβελιν.''Με συμβουλευει μετα απο καιρο.



''Και τι να της πω; Δεν ξερω τι να της πω.Και αυτη ειναι σε πολυ δυσκολη θεση...Εδω εγω με τον Τζεικομπ εκανα χαμο που ηξερα οτι ηταν φιλοι , φαντασου πως θα ειναι αυτη ενω ξερει οτι ημουν ερωτευμενος μαζι της.''Κουναω λυπημενα το κεφαλι μου.


''Ελα εδω.''Ανοιγει τα χερια του.Τον πλησιαζω δυστακτικα. Με τραβαει στην αγκαλια του και με σφιγγει αντρικα.''Σορρι για ολο αυτο τον καιρο.Απλως αισθανθηκα οτι σε εχανα απο φιλο και εκανα πισω. Τωρα που ηρθε η Καθριν θα σου σταθω σαν φιλος , ξανα.''Λεει απαλα.



''Ευχαριστω.''Απομακρυνομαι απο πανω του.Τουλαχιστον ξερω οτι υπαρχει καποιος.


''Τιποτα τωρα πανε να κανεις ενα μπανιο και πηγαινε στην Εβελιν.''Με βαραει στην πλατη.


''Δεν προλαβαινω.Πρεπει να παω να της μιλησω αμεσως.''Λεω βιαστικα και αμεσως το μυαλο μου κινηται.Κατι θα βρω να της πω.Τοσα νιωθω για αυτην.Κατι θα μπορεσω να βγαλω με λογια.


''Οπως θες φιλε.''Κανει στην ακρη για να περασω.Αρπαζω το μπουφαν μου και πριν βγω απο την πορτα τον κοιταζω.


''Εσυ εδω θα κατσεις;''Τον ρωταω.


''Ναι θελω οταν γυρισεις να μου τα πεις.Ξες οτι δεν μου αρεσει να μιλαω απο το τηλεφωνο.''Ξινει τα μαυρα του μαλλια.


''Εγινε.Τα λεμε.''Βγαινω απο το δωματιο μου κλεινωντας την πορτα.Ελεγχω οτι εχω κινητο και κλειδια και κατεβαινω τις σκαλες.Βγαινω απο το κτιριο και επιβιβαζομαι στο αυτοκινητο μου.Δεν με νοιαζει αν ειναι η οι γονεις της σπιτι.Θελω να την δω.Να προσπαθησω να της εξηγησω τι γινεται μεσα στο χαζο κεφαλι μου.Ευχομαι να με καταλαβει και παλι. Παρ'ολα αυτα ευχομαι η ανασα μου να μην μυριζει πολυ ουισκι. Ξερω οτι δεν θα της αρεσει αυτο..





Κλειδωνω το αυτοκινητο μου και περναω στο πεζοδρομιο μπροστα απο το σπιτι της Εβελιν.Εχει πολλα φωτα ανοιχτα.Βγαζω το κινητο μου και την καλω κοιτωντας το φωτεινο παραθυρο της.

Δεν μου απανταει.απλως το αφηνει να χτυπαει.Αυτο με εκνευριζει.


''Εβελιν!''Φωναζω.


''Εβελιν βγες.''Ξαναφωναζω.


''Γαμωτο αν δεν βγεις θα μπω μεσα.''Πολυ περαστικοι με κοιταζουν.Απλως δεν με νοιαζει.Θελω να δω την Εβελιν.Τωρα.


''ΕΒΕΛΙΝ!''Ουρλιαζω με ολη μου την δυναμη.


''Τι θελετε νεαρε;''Μια κωλογρια βγαινει απο το διπλανο σπιτι.


''Μην σε νοιαζει γριουλα μεσα στο σπιτι σου.''Τι στο διαολο θελει αυτη; Την εχω δει που με κοιταζει μερικες φορες περιεργα οταν μπαινω απο την πισω πορτα.


''Θα το πω στους γονεις της αλητη Karl.''Με απειλει.ΚΑνω ενα βημα αλλα η μορφη της Εβελιν με σταματαει.Φοραει μπιτζαμες και τα ματια της ειναι πρισμενα.


''Μπες.Και Κυρια Στρουντεν ,σας παρακαλω πολυ προσεξτε τα δικα σας εγγραφα στην πολεοδομια και αφηστε ησυχο τον φιλο μου.''Λεει βγαζωντας το κεφαλι της εξω απο την πορτα του σπιτιου της. Χαμογελαω αυτοαερκσα στην γρια και με  γρηγορα βηματα μπαινω στο σπιτι της Εβελιν.Μου γυριζει την πλατη και περπαταει μεχρι την κουζινα.


''Ειμαστε μονοι;''Ψιθυριζω.


''Ναι εσυ τι λες θα σε αφηνα να μπεις;''Λεει με υποτονικη φωνη.


Κανω πιο γρηγορα βηματα και την προφτανω.Ακουμπαω το χερι της και την γυριζω για να την κοιταξω.Τα ματια της ειναι πρισμενα και γκρι.Το λευκο της ματι εχει γεμισει με κοκκινα αγγειακια.Δεν την εχω ξαναδει ετσι.


''Τι εγινε μωρο μου;''Παω να τυλιξω τα χερι μου γυρω απο το κεφαλι της αλλα με σμπρωχνει δυνατα.


''Μην με λες ετσι γαμωτο.''Πηγαινει νευρικα και ανοιγει το ψυγειο.


''Εβελιν σε παρακαλω...''


''Τι θες; Να σε καταλαβω; Πως να σε καταλαβω οταν μπροστα μου πας να την φιλησεις; Ε μου λες; Πως να σε μεπιστευτω οταν μπροστα μου της δινεσαι τοσο ευκολα.Αν δεν εφευγα και αν δεν βαρουσα την πορτα δεν θα το ειχες καταλαβει καν. Θα καθοσουν εκει ακομα να την φιλας.Ιου.''Δειχνει να εχει τοσα νευρα.Απο την μια το παιζει κουλ και απο την αλλη δειχνει ποσο ζηλευει.



''Τι με κοιτας ρε; Φυσικα δεν εχεις να πεις τιποτα!''Αρπαζει κατι απο το ψυγειο και μου το πεταει.


Κοιταζω ενα λεμονι στο πατωμα.Το σηκωνω και το κοιταω.


''Σε καταλαβαινω και συγνωμη.Αλλα δεν εχεις ερωτευτει ποτε και δεν ξερεις πως ειναι...''Λεω πριν καν σκεφτω τι ειπε το ηλιθιο στομ..



''Τι; Δεν εχω ερωτευτει ποτε; Ειναι λες και σε εχουν βαρεσει με τηγανι στο κεφαλι.Ακους τι λες; Και εσυ ας πουμε τι εισαι; Σου εχω πει οτι ειμαι ερωτευεμνη μαζι σου και θα εδινα και την ιδια μου την ζωη για να εισαι εσυ ευτυχισμενος ακομα και με αυτην την σκυλα...''Τα ματια της βουρκωνουν.Κοπαναει το ψυγειο και με προσπερναει πηγαινωντας προς τον διαδρομο.


''Συγνωμη...εχω πιει και δεν ξερω τι λεω...''Την ακολουθω στον πανω οροφο.


''Ωστε ηπιες κι ολας;''Φωναζει καθως φτανει στο τελευταιο σκαλι.


''Λιγο...''Ψευδομαι.


''Σε ξερω καλα Karl...''Γυριζει και με κοιταζει αυστηρα.


''Κι εγω και για αυτο σε παρακαλω καταλαβε το. Θελω μονο εσενα , ειμαι ερωτευμενος μαζι μου απλως η παρουσια της με αναστατωνει.Ειναι λογικο πιστευω να νιωθω ετσι. Ηταν ενα πολυ σημαντικο κομματι στην ζωη μου..οπως...οπως εισαι και εσυ τωρα. Και δεν θελω να σε χασω για αυτον τον λογο.Για την ακριβεια δεν θελω να σε χασω για κανεναν λογο αλλα ολα αυτα ειναι λογια.Μπορω να σου δειξω ποσο...ποσο σε αγαπαω Εβελιν. Απλως εμπιστευσου με.''Την πλησιαζω αργα πιανοντας την μεση της με το ενα μου χερι.Το μικρο κοκαλακι στην μεση της ακουμπαει το δικο μου και κοιταζωντας εκεινο το σημειο της χαμογελαω.Σηκωνω ελαφρα το κεφαλι μου.Απο το βλεμμα της καταλαβαινω ποσο εχει ηρεμισει.Φαινεται πιο ηρεμη και πιο γλυκια αυτη την στιγμη.


''Σ'αγαπω.''Της λεω ψιθυριστα καθως αφηνω την πλατη της να ακουμπησει τον τοιχο.Βαζω το κεφαλι μου αναμεσα στο στερνο και το κεφαλι της και φιλαω αργα τον λαιμο της.Εχω σκυψει ελαφρα για να βολευομαι καλυτερα , θελω αυτο που κανω τωρα να το κανω παντα.


''Το να αγαπας ειναι δυσκολο Ιθ.''Λεει καθως με απομακρυνει απο τον πλεον υγρο λαιμο της.


''Τα δυσκολα ειναι προκληση για μενα.''Της λεω σοβαρος καθως ξαναερχομαι στο υψος μου.


''Και για μενα.''Λεει προσπαθωντας να κρυψει ενα μικρο χαμογελο.Στρωνει την σομον μπιτζαμα της και κοιταζει κατω ντροπαλα.


''Σου παει...''Πιανω την ακρη της μπιτζαμας.


''Μην λες βλακειες..''Στριφογυριζει τα ματια της αλλα σιγουρα της αρεσε.Μπορω να το καταλαβω απο τα λαμπιρισμενα της ματια.


''Δεν λεω βλακειες.Αληθεια ειναι.Σου πανε.''


''Καλαα...''Γελαει ελαφρα.''Σε λιγο πρεπει να φυγεις.''Ξανασοβαρευει αποτομα.Αμεσως ομως ξανα μου χαμογελαει.''Πρωτου φυγεις ομως θελω να σου δειξω κατι...''Τα ματια της ζωντανευουν ξανα.Ξερω οτι με αγαπαει γαμωτο.Νιωθω ξανα καλα.Πολυ καλα.Αυτη ειναι μια ευτυχισμενη στιγμη.Αλλα γενικα ειναι ευτυχια να σε αγαπανε.Να ξες οτι καποιος εκει εξω σε αυτο το χαος οταν σηκωνεται σε σκεφτεται.Και οταν βλεπει μηνυμα σου χαμογελαει.Αυτο ειναι ευτυχια.



''Τι θες να μου δειξεις;''Την ρωταω με πονηρο υφος.


''Σταματα και ελα...''Πιανει το χερι μου και με τραβαει σε μια κλειστη πορτα.Απο οτι μου εχει πει ειναι το δωματιο των γονιων της.


''Τι θες να μου δειξεις εδω μεσα;''Ρωταω μπερδεμενος.


''Τιποτα απλως να καθησουμε λιγο.''Κατεβαζει το χερουλι και η πορτα ανοιγει.Ενα σχεδον μοντερνο δωματιο με πολλα μαξιλαρια και φωτεινα χρωματα ειναι μπροστα στα ματια μου.


''Καλο ειναι.''Λεω αδιαφορα.


''Ναι.. καθησε τωρα.''Δειχνει το κρεβατι.


''Δεν βρησκω τον λογο.''Φοβαμαι βασικα οτι θα μεινει το αρωμα μου μεσα σε αυτο το δωματιο και μετα οι γονεις της θα ρωτανε αλλα και παλι μου φαινεται περιεργο ολο αυτο.


''Ωχ Ιθαν.Απλως κατσε!''Γουρλωνει ελαφρα τα πρισμενα της ματια.


''Καλα...''Ξεφυσαω και καθομαι στην ακρη.


''Ωραια...''Πηγαινει πισω και κλεινει την πορτα.Βασικα την κλειδωνει..


''Ισως σου ειπα ψεματα για τους γονεις μου...''Κοιταζει αλλου εχοντας πονηρο υφος.


''Τι εννοεις;''Πανικοβαλλομαι.


''Θα αργησουν.''Το βλεμμα της καρφωνεται σε εμενα.Το χαμογελο μου αμεσως μεγαλωνει.


''Μωρο μου...''Θελω να πω κι αλλα.Θελω να της πω ποσο με αναβει.Ποσο την θελω γυρω μου.


''Ναι;''Κανει αργα βηματα προς το μερος μου.


''Σταματα ολο αυτο και απλως ελα...''Δειχνω τα ποδια μου.Ευχομαι το φουσκομενο μου παντελονι να μην φαινεται πολυ.


''Ο,τι πειτε.''Στεκεται μπροστα μου και με μια κινηση τα ποδια της ειναι τυλιγμενα γυρω στην μεση μου.Πιανει τα μαλλια της βιαστικα με ενα μαυρο λαστιχακι και πριν το καταλαβω με φιλαει παθιασμενα.Η ορμη της με κανει να πεσει και το υπολοιπο σωμα μου πισω.Τα ποδια της ξεδενονται απο την μεση μου και πλεον τωρα τα γονατα της ειναι ακουμπισμενα στο στρωμα.


''Με εμενα θα εισαι μονο ερωτευμενος...''Μου λεει καθως κατεβαινει στον λαιμο μου.Τα δοντια της τσουζουν ελαφρα την επιδερμιδα μου που νομιζω οτι εχει ματωσει αρκετα.


''Με εσενα...''Αναστεναζω.


''Αν ποτε...''Σηκωνει το κεφαλι της και το σοβαρο της υφος με τρομαζει.


''Τι;''


''Αν ποτε παθω κατι...και δεν μπορεις να με βρεις να πας στον πισω κηπο.Κατω απο την λεμονια.Προς τα αριστερα..να σκαψεις περιπου μισο μετρο.Εκει θα βρεις καποια πραγματα , για εμας , για εσενα.Τι σημαινεις εσυ για μενα.''Εξηγει καθως τα ματια της βουρκωνουν.


''Τι εννοεις αν παθεις κατι; Αν εχεις κατι Εβελιν θα...''Η καρδια μου χτυπαει δυνατα.Μονο και στην σκεψη θελω να βαλω τα κλαματα.


''Δεν εχω τιποτα.''Λεει σιγουρη.


''Ορκισου μου.''Αλλιως δεν την πιστευω.


''Ορκιζομαι.Σ'αγαπω.''Τα γαλανα της ματια δακρυζουν.


''Οσο τιποτα αλλο.''Το εννοω....

Μαραμενα δαχτυλα γδερνουν τον αυχενα μου. Η ανασα της καυτη αλλα κενη.Μπορω να νιωσω τα χερια της μεσα στο παντελονι μου.Δεν νιωθω τιποτα αλλο περα απο ερεθισμο.Ενα κενο υπαρχει μεσα μου.Ακομα και η ερωτικη πραξη μου φαινεται ανουσια αν δεν υπαρχει ο ερωτας.Ερωτας τι μαγικη λεξη.Μου θυμιζει κατι.Κατι ξανθο.Κατι θανασιμα κακο.Κατι...δολοφονικα ωραιο.
Ποιος ξερει αν αλλαξω γνωμη μεσα σε σε λιγα δευτερολεπτα και πω οτι το ξανθο ειναι το αγαπημενο μου χρωμα. Η αγαπημενη μου υφη και μυρωδια.Κατι που λειπει.Κατι που δημιουργησε το κενο.Το κενο που με τρωει.Πως γινεται να σε τρωει το κενο αραγε;
Κενο.Τιποτα.Αδειο.Για αυτο σε τρωει.Γιατι δεν υπαρχει κατι.Ενα συναισθημα.Απλως κενο.Κενο...



___________________________________________________________________________


Γεια σας.Μικρο το ξερω αλλα αργησα πολυ.Ευχομαι να ειστε ολοι καλα και νομιζω οι περισσοτεροι θα πατε ή ειστε σε εκδρομες.Καλα να περνατε λοιπον. Τα λεμε στο επομενο αγαπες.Love you.<3