Fireproof Hearts.

Part 30

Οχι δεν ειχα μόνο κακες μερες με ουσκι και συγγραφη.Ειχα και μερες που ανεβαινα στο βουνο και εκανα μικρους περιπατους μονος.Εφερνα στην μνημη μου αυτην να χαμογελαει και προσπαθουσα να σκευτω θετικα. Θετικα οτι ...δεν εχει σημασια.Σημερα ειναι απο τις μερες που ειμαι καλα. Βεβαια δεν ειμαι στο βουνο γιατι να περπατησω αλλα βρισκομαι σε ενα μικρο μπαρ με μπολικο φως. Μου θυμιζει το λατιν μπαρ που ειχα παει την Μικρη μου Εβελιν. Τοτε που εφυγε και μου ειπε για τον παππου της. Ποσο εκλαιγε... Ισως η παρουσια μου την προκαλουσε κι αλλο , προσθετο πονο.Μα που να ξερα ποση μοναξια κρυβει ενας ανθρωπος που ειναι παντα εκει για ολους.Παντα συμβουλευει και σε κανει να κοιταξεις θετικα την ζωη.Ημουν μικρομυαλος.Τωρα; Το μυαλο μου εχει ανοιξει. Γκει , τρανς , λεσβιες. Ολοι ζητουν ενα πραγμα.Αγαπη-Ερωτα-Παθος. Αυτα συναπτουν την ευτυχια.Και αυτη μου την εδινε...

Κουβαλαω μια μικρη τσαντα στην πλατη μου καθως μπαινω στην αιθουσα του πανεπιστιμιου.Οι μερες περασαν καταθλιπτικα .Χωρις υπνο , χωρις ιχνος σεβασμου στον ευατο μου. Παντα ετσι περνανε οι μερες χωρις την Εβελιν.Μπηκε καλα μεσα στο μυαλο μου και φοβαμαι μεσα στην καρδια μου.

''Τι εχεις παθει;''Με ρωταει ο Στεφαν καθως καθεται διπλα μου.Δεν του εχω πει οτι ειμαι ετσι γιατι σκοτωσα.Ισως θα το εβρησκε αστειο να ειμαι σε τετοια κατασταση για ενα 'μομολο'. Ξερει βεβαια οτι σκοτωσα τον Ραμέλ. Τετοια νεα ειναι ευχαριστα μεσα στην ομαδα μας.

''Ολα καλα φιλε.''Αρχιζω και μουτζωρωνω μια λευκη σελιδα.

''Δεν μιλας ακομα με την Εβελιν;''Φυσικα και δεν ξερει για την Εβελιν. Τι να πω; Να πω κατι που δεν ξερω.Δεν ξερω και ο ιδιος τι γινετε στην ψυχη μου.Ισως φοβαμαι να το παραδεχτω.

''Οχι , με αποφευγει.''Ψευδομαι.Η καρδια μου ειναι τοσο μαυρη αυτες τις μερες.Στα γενεθλια της , της εστειλα τυπικα ενα μηνυμα που ελεγε τα γνωστα χρονια πολλα. Δεν απαντησε.Δεν ξερω αν το ειδε καν πριν το διαγραψει. Δεν γινοταν να την παρω τηλεφωνο , ουτε να παω να την βρω . Απλως δεν γινοταν.Με σιχαινεται. Ισως και με μισει. Ισως και να με νοιαζεται.Αλλα πλεον δεν ειναι εδω για να της πως να μεινει λιγο ακομα πριν παει στην μαμα της. Ισως με παρατησε τελικα , ηξερα οτι θα εφευγε αλλα μου το υποσχεθηκε , δεν επρεπε να πει ψεματα. Δεν επρεπε...

''Θελω την εργασια πανω σε αυτην την εξισωση μεχρι το τελος του μηνα.''Λεει ο Ειδικος αυτου του τμηματος μαζευοντας τα χαρτια του σε εναν καφε παλιο-φθαρμενα χαρτοφυλακα.