Fireproof Hearts.

Part 26

''Ξυπνα.''Αισθανομαι ενα καυτο υγρο πανω στο προσωπο μου.Ανοιγω τα ματια μου.Ολα ειναι σκοτεινα.Το μονο που βλεπω ειναι αστερια.Γυριζω το κεφαλι μου με δυσκολια.Χωμα και ραγες.


''Που ειμαι; Ποιοι ειστε;''Κουνιεμαι αριστερα δεξια.Πρεπει να χαλαρωσω.Παιξτο ανετος.


''Που ειναι το επομενο σημειο συναντησης;''Ακουω μια φωνη απο πισω μου ομως δεν μπορω να γυρισω.Γαμωτο τα χερια μου ειναι πολυ σφιχτα πανω στις ραγες.



''Δεν ξερω.''Απανταω κοφτα ξεκουραζωντας το κεφαλι μου στο παγωμενο σιδερο.


''Καριολη.''Λεει ο ενα γελωντας.Εχεις 60 δευτερα ή μαλλον 58,57...για να απαντησεις.''Λεει μια αλλη φωνη.Αισθανομαι τις  ραγες να τρεμουν.Γυριζω το κεφαλι μου προς τα δεξια και βλεπω εναν μεγαλο προβολεα .Τρενο!



''Πρεπει να κανεις πιο γρηγορα , το ξεδεσιμο παιρνει πολυ ωρα.''Γαμωτο νιωθω οτι θα πεθανω.Η καρδια μου τρεμει και τα χερια μου γυρω απο το σιδερο εχουν γινει υγρα.



''Δεν ξερω.''Λεεω και ακουω καθαρα τον ηχο του τρενου.Ερχεται προς το μερος μου.Πρεπει να αποχαιρετησω την Εβελιν.


''Ιθαν!''Ακουω μια φωνη απο πισω μου.Πυροβολισμοι.Ενας ανδρας ερχεται μπροστα μου καθως προσπαθει να με ξελυσσει.Το τρενο απεχει μερικα μετρα απο εμας.Προσπαθω να ξελλυσω μονος το αριστερο μου ποδι .Αυτος ο κομπος ειναι γερος.Ενα χερι με τραβαει αποτομα ριχνωντας με στο πατωμα.Το ποδι μου ποναει.Βλεπω τους δυο αντρες να μπαινουν μεσα σε ενα ασπρο τζιπ.Φευγουν τρεχωντας σηκωνοντας πολυ σκονη.Βηχω μερικες φορες αφου πιανω τον αστραγαλο μου.


''Εφυγαν.''Λεω στους 3 αγνωστους ανδρες.Ειναι σιγουρα στην ομαδα μου αλλα απο αλλη περιοχη.Παντα προσπαθουμε να κραταμε την ανωνιμια μας.


''Σιγουρα.''Λεει ο ενας αναβωντας ενα σκουρο καφε πουρο.


''Ποιος σας ειδοποιησε;''Σηκωνομαι απο το χωμα τιναζωντας τις σκονες απο πανω μου.


''Ανωνιμιες , ξες.''Λεει ο ενας γυριζωντας την πλατη του.Προχωρανε και οι 3 προς το βαθος ενος χωραφιου.


''Ει που πατε;''Δεν μπορω να περπατησω με αυτο το ποδι μεχρι την πολη.


''Μονος φιλε.Η Μαυρη Σφαιρα δεν μας εδωσε λεφτα για αυτην την σωτηρια.''Μιλαει για πρωτη φορα ο τυπος που εχει ενα μαυρο χοντρο μουστακι.


''Η Μαυρη Σφαιρα τι δουλεια εχει με το Amster;''Δεν μπορω να καταλαβω.Αυτος εχει αναλαβει αλλες περιοχες.


''Δεν ξερουμε.Καλο σου βραδυ και προσεχε.''Ανεβαινουν στις μηχανες τους και με δυο γκαζιες φευγουνε πολυ γρηγορα και οι τρεις.


''Γαμωτο.''Μουρμουριζω.Πηγαινω στις ραγες και κοιταζω αριστερα και δεξια ψαχνωντας το κινητο μου.Δεν ειναι εδω.Οι μπασταρδοι αν μου το πηραν... ειχα μεσα τις φωτογραφιες της Εβελιν.Και αλλες ποσες της ...Τελος παντων.


Ξεκιναω να βαδιζω προς την πλευρα της πολης.Σιγοτραγουδαω ενα τραγουδι τον 'Bring me the Horizon'.Μονο αυτο μπορω να κανω.Και ο αστραγαλος μου με πεθενει.Μπορω να πω πως μου λειπει η εβελιν.Και λογικα αυτη θα κοιμαται.Με χοτρες μπιτζαμες γυρω απο το σωμα της και ισως εναν κοτσο για να μην την ενοχλουν τα μαλλια της στον υπνο.Ευχομαι να βλεπει καλο ονειρο.


Τι με εχει πιασει; Γιατι τοση σημασια σε αυτην; Με εχω μπερδεψει τοσο πολυ.Πρεπει να αποφασισω τι θελω.Ποια θελω.γιατι ταλαντευομαι αναμεσα στην Καθριν και στην Εβελιν.Δεν γινετε να θελω ακομα την Καθριν αλλα ειναι καλα ριζωμενη μεσα στο μυαλο μου.Συνηθως ευχαριστα ή δυσαρεστα γεγονοτα αποθηκευονται πιο ευκολα στην μνημη μας.η Καθριν ειμαι σιγουρος οτι ηταν στην αρχη κατι ευχαριστο που μου εδινε δυναμη αλλα στο τελος μου την πηρε ολη.



Αν μπορουσα να σβησω ολες μου τις μνημες μου θα το εκανα.Το βλεμμα της μαμας μου πανω στο κρεβατι,η τελευταια φορα που ειδα την Καθριν και φυσικα θα τα παντα που ειχαν σχεση με τον μπαμπα μου. Ειμαι μονος.Οταν ηταν η Καθριν δεν ημουν.Τωρα ειμαι.Μονο που μερικες φορες αυτην την μοναξια μου την καλυπτει η Εβελιν.Δεν ειναι κατι ιδιαιτερο.Μια συνηθισμενη κοπελα με πολλα βιβλια και πολλες σκεψεις στο κεφαλι της. Και εγω; Εγω τι ειμαι; Ενας αχρηστος που το μονο που ξερει να κανει ειναι να διαπραγματευεται καλα τα χρηματα και να δερνει.Και να ξεσπαει.Και να λεει ψεματα και να απαταει.Τιποτα καλυτερο.Ποτε εκανα κατι καλο; Ποτε.Για αυτο τιμωρουμαι καθε μερα με την μοναξια μου.Ξερω οτι στο τελος της ζωης μου θα καταληξω μονος , για αυτο καλυτερα να το συνηθισω.Η καρδια μου ταλαντευεται στο παρελθον και στο τωρα.Το μονο που πρεπει να κανω ειναι να βρω κατι πιο δυνατο μεσα στην Εβελιν που θα με κρατησει εδω που ειμαι.Και θα το βρω.Ακομα και αν χρειαστει να δω τις ποιο ασχημες πλευρες της.Γιατι ολοι εχουμε..





''Καλημερα Κυριε Καρλ; Πως περασατε;''Ο θυρωρος μου ανοιγει την πορτα.Τα ματια μου με δυσκολια μενουν ανοιχτα.Αυτος ο μαλακας νομιζει οτι μολις γυρισα απο καποιο κλαμπ.Μονο που περπαταω εδω και 2,30 με στραμπουλιγμενο αστραγαλο .



''Καλη χρονια.''Λεω προσπερνωντας τον σαν ζομπι.Μπαινω στο ασανσερ.


''Κυριε Καρλ , μια κοπελα ειναι παν...''Οι πορτες του ασανσερ κλεινουν.Παταω τον πρωτο οροφο και κοιταζομαι στον καθρεφτη.Τα μαλλια μου ειναι ανακαττεμενα και τα ρουχα μου εχουν ακομα σκουπιδακια πανω τους.Τιναζομαι νευρικα και χασμουριεμαι.Οι πορτες ανοιγουν.Μπροστα μου βλεπω την Εβελιν μπροστα απο την πορτα του δωματιου μου.



Μολις με βλεπει απογοητευεται.

''Τι κανεις εδω;''Ρωταω εκλπηκτος με την παρουσια της.Ειναι μολις 7.30.Επρεπε να κοιμαται.


''Να ... εγω ειπα στην μαμα μου οτι θα παω να ευχηθω στην Μαρια χρονια πολλα.Και ηρθα εδω , αλλα εσυ απο οτι φαινεται μολις γυρισες.''Γελαει σιγανα.Κινηται προς τις σκαλες.Κραταω το χερι της.


''Που πας;''Την ρωταω συννοφριωμενος.


''Θα σε αφησω να ξεκουραστεις.Ισως ειχες μια πολυ κουραστικη νυχτα.''Λεει ολο ειρωνια.τι εβαλε στο μικρο της μυαλο;


''Τι εννοεις; Δεν πιστευω να πιστευεις οτι ημουν εξω;''Ειναι καπως λογικο να το πιστευει αυτο.