Fireproof Hearts.

Part 17

Αφηνω την μαυρη πενα πανω στο θρανιο.Τεντωνω τα δαχτυλα μου και πινω λιγο απο το καφε υγρο.Το καταπινω ολο λαιμαργα προσπαθωντας να θυμηθω την γευση της.Οτι και να πιω δεν ειναι το ιδιο.Μερικες φορες νομιζω οι ανασες μας μπερδευονταν τοσο πολυ που οταν την ξαναφιλουσα μυριζει την δικη μου τσιγαριλα και μου αρεσε γιατι ηξερα οτι αφησα κι αλλα σημαδια περα απο αυτα που ειχε στον λαιμο της.Γιατι οπως λενε και οι κινεζοι ο λαιμος της γυναικας ειναι και αυτος ενα ερωτικο σημειο.Οπως και η κλειδα.Εκει της αρεσε να την φιλαω..




Μπαινω στο πρωτο μπαρ που βλεπω ανοιχτο.Η μουσικη ειναι αρκετα δυνατη.Καθομαι στην μπαρα και στηριζω τα χερια μου στο προσωπο μου.

''Τι θελεις να πιεις αποψε Karl;''Η μπαργουμαν με ρωταει.


''Ενα διπλο..''Λεω επιτακτικα.Νευει και γυριζει την πλατη της ετοιμαζωντας το ποτο μου.Κλεινω στιγμιαια τα ματια μου και μπροστα μου βλεπω σαν κασετα την Εβελιν να διαβαζει ενα βιβλιο.Ησυχη και με τα ακουστικα μονιμως στα αυτια της.Αναρωτιεμαι τι ακουω.Ανοιγω τα ματια μου και βλεπω την κοπελα να με κοιταζει περιεργα.


''Εισαι καλα;''Πιανει το χερι μου και το απομακρυνω αμεσως.


''Ναι.''Αντι να ακουω την ροκ αυτη μουσικη ακουω την φωνη της οταν την πρωτοακουσα να τραγουδα.Βγαζω το κινητο απο την τσεπη μου.Ξερω οτι θα εχω ενα σωρο μηνυματα και κλησεις απο αυτην την κοπελα.


Κοιταζω ξανα και ξανα την οθονη του κινητου μου.Ουτε ενα γαμημενο μηνυμα.Το χερι μου συγκρουεται με την μπαρα.Ολοι γυριζουν και με κοιταζουν.Χαλιναγωγω τα νευρα μου και προσπαθω να κατεβασω αυτο το ποτο χωρις να πνιχτο.



''Κι αλλο.''Διαταζω.


''Κι αλλο.''


''Κι αλλο.''


''Κι αλλο..''Το κεφαλι μου εχει παρει αυτη την κλιση του μεθυσμενου.Ειναι ομορφος ο κοσμος οταν γυριζει.


Το κινητο μου χτυπαει.Ελπιζω να ειναι η Εβελιν.Αλλα ειναι η μαμα μου.Το σηκωνω και γελαω.



''Που εισαι;''Με ρωταει νευριασμενη.


''Σπιτι μου.''Γελαω ειρωνικα.


''Ειναι εδω μια κοπελα και σε ψαχνει.''Μου ψιθιριζει.Τα ματια μου γουρλωνουν.Παλι θα επιασε κουβεντα με την μανα μου.Γαμωτο την εβαψε τωρα.Πεταω τα χρηματα στην κοπελα και βγαινω τρεχωντας απο το μπαρ.Το τρεχω ειναι σχετικο γιατι δεν μπορω να περπατησω συνεχομενα χωρις να πεσω σε καποιο αντικιμενο.




Οταν ειμαι στην εισοδο του σπιτιου μου ο ιδρωτας μου τρεχει απο το μετωπο.Περα απο το κρυο εγω νιωθω οτι καιγομαι και το ποτο που βρισκεται μεσα μου με κανει να βλεπω θολα.Μα οχι μονο η οραση μου εχει αλλιωθει αλλα και η σκεψη μου.


Ανεβαινω απευθειας στον πανω οροφο.Βγαινω απο το ασανσερ και το πρωτο πραγμα που βλεπω ειναι η πλατη και τα ξανθα μαλλια της Εβελιν.Στο χερι της κραταει μια κουπα και το γελιο της ακουγεται μεχρι εδω.Η μαμα μου με κοιταζει και αμεσως σοβαρευει.Ξερει τι κανει.



Φτανω μπροστα στην Εβελιν.Αρπαζω την κουπα της και την πεταω στο τοιχο.Πιτσιλιες και θριψαλα παντου.


Ακουω την μανα μου να με φωναζει καθως ανασηκωνω το τραπεζακι και το αναποδογυριζω.


''Γιατι μιλας μαζι της;''Ουρλιαζω και νιωθω το κεφαλι μου να ειναι ετοιμο να εκραγει απο την πιεση.Η πικρη γευση πριν κλαψεις μου ερχεται στον λαιμο.Δεν θα κλαψω επειδη ειμαι στεναχωρημενος αλλα γιατι δεν μπορω να ελεγχω τα νευρα μου.Ξεσπαω.



''Ιθαν ηρεμισε.''Ακουω την Εβελιν απο μακρυα ενω ειναι απο πισω μου.Εχω απομονωση τα παντα και το μονο που βλεπω αυτη την φορα ειναι η μανα μου.


''Ειναι κανας γκομενος μεσα; ''Την πλησιαζω και ετοιμαζομαι να την χτυπησω.Δυο χερια τυλιγονται γυρω απο την ακρη της μεσης μου.Ειναι λεπτα και τρεμουν.


''Παρατα με.''Φωναζω στο ατομο που με τραβαει.


''Εχεις πιει παλι.''Μου λεει η μανα μου.Ξανασηκωνω το χερι μου....



''ΙΘΑΝ ΣΤΑΜΑΤΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ.''Η τσιριδα της Εβελιν με κανει να τρομαξω κυριολεκτικα.Με επαναφερει απο το θολωμα.Τυλιγει δυνατα το χερι της στον καρπο μου και με τραβαει προς το ασανσερ.Με σμπρωχνει μεσα.Κοιτιεμαι στον καθρεφτη.Τα ματια μου γυαλιζουν και ειμαι κατακοκκινος.Ενα ανθρωπινο τερας που το μονο που μπορει να κανει ειναι να δημιουργει και να καταστρεφει ταυτοχρονα.


Βαραω τον σιδερενιο τοιχο του ασανσερ.Και αυτη τι θελει εδω; Εγω ειμαι ενας αχρηστος ενας....Νιωθω δυο καυτα χειλι πανω μου.Τοσο καυτα που θελω να κλαψω.Νιωθω ολη την πιεση στο κεφαλι μου να εξαφανιζεται λες και εχω λιποθυμησει.Το ασανσερ σταματαει.Αυτη συνεχιζει να με φιλαει καθως τα χερια της ειναι τυλιγμενα γυρω απο το σβερκο μου.Τα φωτα σβηνουν παει να απομακρυνθει αλλα την κραταω ακομα.Δεν μπορω να την αφησω.Δαγκωνω οσο πιο απαλα μπορω το κατω χειλος της και σμπρωχνω την γλωσσα μου μεσα στο στομα της.Απαιτω την αποδοχη της.Αποζητω αυτο το τοσο ζεστο φιλι που με κανει να μην μπορω να παρω ανασα.Νιωθω ολες μου τις δυναμεις να παραδινονται.Νιωθω να χανομαι.Δεν υπαρχω.



''Ιθαν...''Μουρμουραει καθως με φιλαει πεταχτα και απομακρυνεται.Δεν βλεπω τιποτα αλλα νιωθω ολο μου το κορμι να τρεμει.Και οχι απο νευρα αλλα απο κατι αλλο...που δεν ξερω τι ειναι και δεν θελω να μαθω γιατι με φοβιζει.Με φοβιζει τοσο πολυ που θελω να ξεπερασω αυτον τον φοβο.



''Σταματησε.''Νομιζω πανικοβαλλεται ελαφρα.Δεν μιλαω.Καθομαι στην κοκκινο χαλακι που εχει μεσα στο ασανσερ.



''Που εισαι; Πρεπει να βγουμε.''Την ακουω να λεω.Χαμογελαω.Εχει πανεμορφη φωνη.


''Χαλαρωσε.''Μουρμουριζω.Αυτοματα ακουω τον ηχο που τα χερια της συγκρουονται με τις ατσαλενιες πορτες.


''Μην το κανεις θα χτυπησεις.''Νομιζω τη διαταζω.


''Ιθαν... φοβαμαι το σκοταδι θελω να βγω.''Κλαψουριζει.Σηκωνομαι ορθιος και λιγο ζαλισμενος απο το ποτο και απο ολα αυτα τα συναισθηματα παραπαταω πανω της.Τυλιγω τα χερια μου πισω απο την μεση της.Ψηλαφω τον λαιμο της και τραβαω τα ακουστικα αο τα αυτια της.



''Οχι.''Λεει και τα χερια μας παλευουν για αυτα τα ακουστικα.

''Θελω να σου μιλησω.''Της ψιθριζω μεθυσμενα.


''Δεν θελω.''Λεει και ακουμπαω το μαγουλο της.Αμεσως απομακρυνεται.Γαμωτο με φιλησε σαν...σαν να ηξερε οτι την τελευταια της ανασα την εχω εγω.ΚΑι παλευε για να μου την παρει.Ομως εγω της εδωσα οχι μονο την δικη της αλλα και την δικια μου για να αναπνευσει λιγο ακομα...


''Υπομονη ενα λεπτο ακομα κυριε Karl σε λιγο θα ξανανοιξει η ασφαλεια.''Ακουμε μια φωνη απ'εξω.


''Αφου δεν θες.''Την αφηνω και της γυριζω την πλατη ακομα και αν δεν μπορει να με δει.


''Συγνωμη για αυτα που σου ειπα σπιτι μου.''Τα φωτα ανοιγουν.Απο τον καθρεφτη βλεπω οτι τα ματια της ειναι καρφωμενα σε εμενα.Και τοσο υγρα που ισως ηθελε να κλαψει και εκεινη.



Οι πορτες ανοιγουν.Βρισκομαστε στον ισογειο.Ο θυρωρος ειναι μπροστα μας.


''Φυγε.''Προσταζω χαμωλονοντας το βλεμμα μου.


''Εγω Κυριε;''Με ρωταει ο Θυρωρος.


''Οχι.''Τα ματια της Εβελιν ανοιγοκλεινουν.


''Δεν γινετε να εισαι τοσο σκληρος.Σου ζητησα συγνωμη.''Στο τελος η φωνη της κλεινει.Ισως νιωθει εκεινο τον πικρο κομπο στον λαιμο της.


''Και εγω να φυγεις.Δεν θα ασχοληθω αλλα μαζι σου πριγκιπεσσα.''Την κοιταζω ειρωνικα απο τον καθρεφτη.Αχρηστος



''Σου ζητησα συγνωμη γαμωτο.''Μου φωναζει και ο θυρωρος φευγει.


''Σ Ε   Β Α Ρ Ε Θ Η Κ Α.''Λεω καθε γραμμα αργα.


''Αν φυγω δεν θα ξαναγυρισω Ιθαν.''Με απειλει.


''Αντιο τοτε.''Γυριζω και την κοιταζω καταματα.Ενα μικρο δακρυ που γυαλιζει απο το εντονο φως που πεφτει πανω του φτανει μεχρι το σαγονι της.


''Αντιο.''Προσπαθει με μεγαλη αποτυχια να μαζεψει τον πληγωμενο της κοσμο.



Βγαινει απο το φωτεινο ασανσερ.Τα φωτα ξανακλεινουν και μενω μονος να κοιταζω την σκια της να χανεται μεσα στα ερειπια της καταστροφης που δημιουργησα...






______________________________________________________________________________


Voila.Εβαλα ναιι!  Ευχαριστω για τις θεσεις που ανεβαινουν αρκετα γρηγορα. Επισης μια χαρη οποια κοπελα μπορει να μου κανει εξωφυλλο ας μου στειλει Inbox.Love ya.<3