Fireproof Hearts.

Part 25

Ανεβαζω το χερι μου πανω στο υφασμα του σουτιεν τη.Απο την στιγμη που εχω την αδεια της δεν με σταματαει τιποτα και κανενας.Ο δεικτης μου ακουμπαει το καυτο της δερμα.Κανω εναν μεγαλο κυκλο με το δαχτυλο μου και υστερα κατεβαινω αφηνωντας τα δαχτυλα μου να περασουν κατω απο το σουτειν της.Ενας μεγαλος αναστεναγμος βγαινει απο τα ανοιχτα χειλι της.Χαμογελαω περιφανα και ζουλαω ελαφρα το στηθος της που ειναι ισο με το μεγεθος της παλαμης μου.Τσιμπαω την....Ο ηχος απο το ξυπνητιρη την κανει να τρομαξει πολυ .Ανασηκωνεται και εγω αναγκαζομαι να βγαλω το χερι μου απο εκει μεσα.Γαμωτο , γαμημενο ξυπνητιρη.Τραβαω το κινητο απο το πατωμα και απενεργοποιω την αφυπνιση.Θελω τοσο πολυ να το κομματιασω.



Η Εβελιν σηκωνεται απο το κρεβατι τραβωντας την μπλουζα της οσο πιο χαμηλα μπορει.Κοιταζομαστε στα ματια και τα βλεμματα μας κλειδωνουν.Μπορω να δω οτι τα μαγουλα της εχουν μια κοκκινη αποχρωση και τα χειλι της ειναι ξερα.


''Παμε...''Ψιθιριζει και βαζει το μπουφαν της.Κανω κι εγω το ιδιο και βγαινουμε απο το σπιτι.



''Εισαι καλα;''Την ρωταω μολις μπαινουμε στο παγωμενο μου αυτοκινητο.


''Ναι γιατι οχι;''Μολις απανταει κοιταζει τα δαχτυλα της παιζωντας τα μεταξυ τους.


''Δεν εχεις μιλησει καθολου απο την ωρα που..''Που σου επιασα το στηθος...''σηκωθηκαμε απο το κρεβατι.''Λεω και την κοιταζω χωρις να με νοιαζει ο δρομος.



''Απλως...''Παει να πει κατι.''Αστο.''Δειχνει λυπημενη.Βαζω το χερι μου πανω στο μπουτι της και το χαιδευω.''Πες μου , θα καταλαβω.''Ισως ντρεπεται που ειναι παρθενα.


''Αισθανομαι αμηχανα αυτο ειναι ολο. Δεν μου το εχουν ξανακανει αυτο...και μου φανηκε περιεργο που εγω...να...το ηθελα.''Ολοκληρωνει και νομιζω η καρδια μου χτυπαει 10 ρυθμους πιο γρηγορα.Της χαμογελαω πλατια.Τοσο πλατια μου με κοιταζει παραξενεμενη.Χαιρομαι που δεν το μετανιωσε , και που το ηθελε.



''Ειναι λογικο να το θελεις.Ειδικα αν δεν το εχεις ξανακανει.Να σε ρωτησω κατι λιγο πιο προσωπικο;''Σταματαω μπροστα στο κοκκινο φαναρι.Θελω να μαθω ποσο αχρηστος ηταν ο Λοκ.


''Ρωτα.''Με κοιταζει και αυτη.


''Ο Λοκ δεν σου ειχε κανει κατι παρομοιο; Εννοω τα ειχατε πολλους μηνες και ηταν και μεγαλυτερος.Σιγουρα θα ζητουσε κατι παραπανω.''Ειναι και το πιο λογικο αυτο φυσικα.


''Μου ζητουσε..''Λεει κοιτωντας εξω στον δρομο.Το φαναρι εχει αναψει πρασινο αλλα εγω μενω εκει , ετσι και αλλιως ειμαστε μονο εμεις στον δρομο.


''Και;''Θελω να μαθω ποσο εχει προχωρησει για να ξερω πως να συμπεριφερθω.


''Και του εδωσα οτι ζητουσε.''Προσπαθω να ελεγχω το ανοιγμα των ματιων μου.Με πιανει βηχας.Γαμωτο τι εννοει;



''Δηλαδη;''Κρεμομαι απο τα χειλι της.


''Προχωρα ειναι πρασινο.''Αλλαζει κουβεντα.Ξεφυσαω και βαζω μπρος.Φυσικα και θα μου πει.Μπορω να γινω πολυ περιεγος οταν δεν μου λενε.Θα την αναγκασω ειναι απλο.