Fireproof Hearts.

Part 42

''Πουληστε το.Θα βγαλετε χιλιαδες δολαρια.Κυριε Karl με ολο τον σεβασμο που σας εχω σας συμβουλευω να το πουλησετε. Ειναι οτι καλυτερο.''Παιζει νευρικα με τον στυλο του.Εμενα παλι δεν με νοιαζουν τα χρηματα.


''Δεν θελω.Εινα προσωπικο.Δεν ξερω αν μπορεις να καταλαβεις.Εχω αφησει την ψυχη μου μεσα σου.Την δικια μου και της Εβελιν.''Ξινω νευρικα τα λαδωμενα μου μαλλια.


''Οταν το παρετε αποφαση ξερετε που θα με βρειτε.''Σηκωνεται απο την δερματινη καρεκλα και βγαινει εξω απο τον χωρο συνεδριασεων.





Σηκωνομαι απο το κρεβατι με μεγαλη ευκολια.Δεν πιστευα οτι η πληγη θα εκλεινε τοσο ευκολα.Αν και οταν το παταω με τσουζει εσωτερικα.Κοιταζω την ωρα.Ειναι σχεδον εξι το απογευμα και κοιμαμαι απο την ωρα που εφυγε η Καθριν.Πηγαινω στο μπανιο και ριχνω νερο στο προσωπο μου.Πρεπει να κανω ενα μπανιο αλλα δεν πρεπει με τιποτα να βρεξω το ποδι μου.Ισως σε λιγο να κανω μονο τα μαλλια μου στον νυπτηρα.


Αρπαζω την σφουγγαριστρα που βρισκεται πισω απο την πορτα του μπανιου και βγαινω εξω κουτσενωντας.Πρεπει να συμαζεψω ολο αυτον τον χαμο.Το αιμα εχει ξεραθει πανω στο πατωμα.Ευτυχως ξερω πως να το βγαλω.Ειναι λες και εχει γινει ολοκληρο χειρουργιο εδω.



Τακτοποιω το κρεβατι και καθομαι στην ακρη του κρεβατιου.Θελω παλι να κοιμηθω.Και πειναω πολυ.Κοιταζω ολο το δωματιο.Ειναι σχεδον καθαρο.Το μονο βρωμικο πραγμα ειμαι εγω...



Η πορτα χτυπαει δυνατα.Τοσο δυνατα ειναι λες και γινετε σεισμος.Ευχομαι να μην ειναι η 'Μαυρη Σφαιρα' παλι.Κοιταζω ησυχα απο το ματακι.Ειναι η Εβελιν.Δειχνει τοσο...


''Ανοιξε!''Λεει εξοργισμενη.Ανοιγω αμεσως την πορτα.Μπροστα μου βλεπω ενα θηριο ετοιμο να σκοτωσει , να με κομματιασει και μετα να με φαει.


''Μαλακα.''Με σμπρωχνει και με τα δυο της τα χερια δυνατα.''Σε σιχαινομαι.''Αρχιζει να με βαραει.Κανονικα.


''Eve...''Προσπαθω να την σταθεροποιησω αλλα δεν μπορω με τιποτα.Και το ποδι μου ποναει τοσο πολυ.


''Σε μισω.το εννοω.Μου ειπες ψεματα βρωμοκαριολη.Μου υποσχεθηκες...''Κλαει με λιγμους καθως συνεχιζει να με βαραει με τα αδυναμα χερια της.Δεν ξερω για τι εμαθε.Για την Καθριν ή για το οτι δεν πηγα στο νοσοκομειο με την Θεια μου;



''Τι εκανα; Μωρο μου ηρεμισε σε παρακαλω...''Νομιζω πως ολα εχουν τελειωσει.



''Τι εκανες; Ρωτας τι εκανες; Δεν θελω να μου ξαναμιλησεις.Ποτε.Να με ξεγραψεις.Εμενα και ολες τις φωτογραφιες μας ολες τις αναμνησεις , δεν νιωθω τιποτα πλεον.Ουτε αγαπη , ουτε ερωτα.Με κατεστρεψες με εκανες κενη. σαν και εσενα...''Κανει βηματα πισω.Νιωθω τα παντα να καταρεουν γυρω μου.Δεν γινεται , οχι δεν γινεται να την χασω.


''Συγνωμη Eve, συγνωμη , συγνωμη , δεν ξερω τι σου ειπε , παντως εγω την εδιωξα.Αυτη ειναι η αληθεια πρεπει να με πιστεψεις...''Κανω ενα βημα προς το μερος της αλλα με σταματαει με την ανοιχτη της παλαμη.



''Δεν μου ειπε.Μου εδειξε. Μου εδειξε , το ειδα με τα ματια μου. Σε καβαλησε κανονικα και δεν ξερω τι εκανε εκει κατω με το χερι της , και ο λαιμος σου... τον λαιμο που φιλουσα μονο εγω...''Σταματαει.Τα δακρυα που τρεχουν απο τις κογχες ,την πνιγουν.


''Μωρο μου πιστεψε με την εδιωξα.''Ειναι ο πιο κακος ανθρωπος που υπαρχει. Ο χειροτερος ειναι η Καθριν. Πως το σκαρφιστηκε ολο αυτο; Και τι νομιζει ας πουμε οτι μετα απο αυτο θα γυρισω σε αυτην;


''Εμενα δεν μου φανηκε σαν να την εδιωξες , αυτη εφυγε βασικα απο πανω σου.Ειμαι σιγουρος οτι την παρακαλουσες να μεινει κι αλλο...''Πηγαινει μεχρι περα στο κρεβατι.Κραταει με το ενα της χερι το κεφαλι της σαν να μην μπορει να το στηριξει.


''Δεν ακουσες τι ειπα; Δεν ακουσες τι της ειπα;''Ρωταω ετοιμος να βαλω τα κλαματα.''Της ειπα οτι μονο με εσενα ειμαι ερωτευεμενος.Οτι δεν νιωθω τιποτα για αυτην...''Σταματαω , πως στο καλο βιντεοσκοπισε αυτο το πραγμα; ''Της ειπα οτι θελω να πεθανει.Δεν τα ακουσες αυτα μωρο μου;''Την πλησιαζω σιγανα.Με αφηνει. Βαζω το χερι μου πανω στα ξανθα της μαλλια.


''ΟΧΙ δεν το ακουσα , δεν ειχε ηχο! Απο την εικονα μπορεσα να καταλαβω πολλα...''Με σμπρωχνει ξανα.


''Εγω φευγω.Τελειωσαμε.''Κανει να φυγει αλλα την σταματω.


''Περιμενε , σε παρακαλω περιμενε δυο λεπτα.Ολο αυτο ειναι στημενο δεν το βλεπεις; Γιατι να μην δεν σε βαλει να ακουσεις ηχο; Το ξερω οτι θα ειναι καπου εδω...''Αφηνω τα χερια της και ξεκιναω να ψαχνω μεσα στο δωματιο για την μικρη καμερα.Δεν ειναι πουθενα.


''Απο ποιο σημειο φανηκε να ειναι τραβηγμενο;''Την ρωταω πανικοβλητος.Δεν θελω να φυγει.Δεν θελω...


Δεν μου απανταει.''Γαμωτο πες μου!''Της φωναζω.Σκυβει το κεφαλι της.Οχι δεν πρεπει να της φωναζω.''Απο ποια οπτικη γωνια εβλεπες Εβελιν...;''Την ρωταω πιο ηρεμα.


''Απο εκει..''Δειχνει προς τον απεναντι τοιχο διπλα απο το γραφειο.Τρεχω εκει.Ψηλαφω κατω απο το γραφειο μου.Ενα μικρο πραγματακι σταματαει τα δαχτυλα μου.Το ξεκολλαω.Αυτο που περιμενα.


''Δες το! Το βλεπεις μωρο μου; Ειναι στημενο.Ειναι στημενο πιστεψε με. Δεν θα στο εκανα ποτε αυτο. Δεν θα σε πληγωνα ποτε αληθεια , πιστεψε με.''Την πλησιαζω και στεκομαι στα γονατα μου καθως αυτη ειναι καθισμενη στο κρεβατι.


Φυλακιζω τους καρπους της μεσα στις δικες μου παλαμες.Τα σηκωνω ελαφρα και τα φιλαω.
''Σ'αγαπω οσο τιποτα αλλο. Ορκιζομαι πως δεν εγινε αυτο που καταλαβες. Την αφησα να συνεχισει για να καταλαβει οτι ακομα και τετοιες κινησεις δεν με ερεθιζουν καθολου. Μονο εσυ με ερεθιζεις μονο που γελας μωρο μου.Πιστεψε με...''Σηκωνομαι ελαφρα και την φιλαω πεταχτα στο στομα.Συνεχιζω να της δινω μικρα φιλια , καθως σιγα σιγα την ριχνω πισω στο κρεβατι.Τα δακρυα της βρεχουν ακομα και το δικο μου προσωπο.


''Σ'αγαπω , πιστεψε με...''Της ψιθυριζω καθως φιλαω τον λαιμο της.


''Οχι...''Σηκωνεται αποτομα.''Θελω λιγο χρονο να σκεφτω. Σε παρακαλω , δωσε μου χρονο.Θα ερθω να σε βρω εγω.Ενταξει;''Κανει βηματα προς τα πισω.


Νευω καταφατικα.Αλλωστε τι αλλο μπορω να πω στο 'Θελω χρονο' ;

Βγαινει απο την πορτα κοιτωντας με στα ματια.Κλεινει απαλα την πορτα.Και μενω μονος.Σηκωνομαι.Αμεσως νιωθω το τσουξιμο στο ποδι.Τοση ωρα το μυαλο μου ηταν απασχολημενο και δεν σκεφτομουνα τον πονο.


Δεν μπορω να καταλαβω την κακια της. Ειναι λες και θα χαιροταν αν εγω χωριζα με την Εβελιν. Ή μπορει κι ολας να χωρισουμε.. ποιος ξερει; Απλως μου φαινεται αδιανοητο.Εγω εκανα σωματικα κακο στους ανθρωπους.Εκτος απο δυο φορες. Τζοναθαν.. Η κακια δεν ειναι εμφυτη.Καλλιεργειται.



Περπαταω μεχρι το μπανιο. Ανοιγω το ντουλαπακι που εχω τα ιατρικα. Βγαζω δυο μεγαλους επιδεσμους.Ξετυλιγω τους παλιους απαλα γιατι εχουν κολλησει ελαφρα με το ματωμενο μου δερμα και τυλιγω τους καινουριους χωρις να καθαριζω καθολου την πληγη.Δεν με νοιαζει αυτη την στιγμη οι επιδεσμοι.


Πρεπει να βρω την Καθριν. Μονο αυτο πρεπει να κανω. Αυτο ειναι το σωστο αλλωστε. Να την βρω και ποιος ξερει πως θα μου βγει και τι θα της κανω. ΠΑντως δεν μπορω να την βρω μονος. Θα πρεπει να παω στον Στεφαν.Αυτος ειναι ο μονος ανθρωπος που εμπιστευομαι και μπορω να ζητησω βοηθεια. Σχεδον αδερφος.




Παρκαρω εξω απο το σπιτι του .Το αυτοκινητο του ειναι εδω.Ο ηλιος υπαρχει ακομα και δεν εχει πολυ κρυο. Ευχομαι μοναχα να μην βρεξει πιο μετα. Η πληγη μου σιγουρα θα βρεχοταν με αυτο το λεπτο τζιν που φοραω.


Χτυπαω το κουδουνι.


''Τωρα..''Ακουω την φωνη της μαμας του.


''Γεια σας ειναι ο Στεφαν μεσα;''Ρωταω πριν κανω προλαβει η γυναικα να με δει.


''Ναι , ναι περασε. Νομιζω οτι ειναι στο υπογειο με καποια κοπελα παντως..''Μου λεει γελωντας σιγανα.



''Αμ δεν πειραζει..''Την προσπερναω.Σιγουρα θα την διωξω. Προεχω εγω απο τις ξεπετες του.


Κατεβαινω τις σκοτεινες σκαλες.Η πορτα ειναι κλειστη.Δεν χρειαζεται να χτυπησω.Εχω δει πολλες φορες ετσι κι αλλιως τον Στεφαν την ωρα που...



Λυγιζω το χερουλι και ανοιγω την πορτα με φορα βαρωντας την  προς τα πισω. Βλεπω το Στεφαν πανω απο μια κοπελα.Ευτυχως με τα ρουχα.Αιφνιδιασμενοι και οι δυο σηκωνουν τα κεφαλια τους.


Οχι ... οχι.Δεν μπορει. Δεν θα μου το εκανε ποτε αυτο..Η κοπελα εχει ξανθα μαλλια , ειμαι σιγουρος ποια ειναι..




____________________________________________________________________________


Γειαα σας , μικρο αλλα ηθελα να το κοψω εδω.Σορρι ναι το ξερω ειμαι κακια:( Τα λεμε στο επομενο μουαχαχα . Love ya.<3