Fireproof Hearts.

Part 12

''Που παμε;''Με ρωταει χαμογελωντας.Σβηνω την μηχανη και την κοιταζω με το γοητευτικο μου βλεμμα.


''Θα δεις μικρη.''Βγαζω την ζωνη μου και βγαινω απο το αυτοκινητο.Κανει ακριβως το ιδιο και ερχεται διπλα μου.



''Θα μου πεις τι εχεις τωρα;''Την σταματαω για να μην φυγει μπροστα.


''Θα σου πω στο τελος.Απλως κανε με να ξεχασω.Ξερω οτι μπορεις...''Αρπαζει την ακρη της μπλουζας μου και με τραβαει μπροστα.Ο κοσμος σχεδον μας ποδοπατει.Αντρες με χαρτοφυλακες και γυναικες πιο ομορφες απο εξωφυλλα περιοδικων.Φτανουμε εξω απο το τεραστιο κτηριο.


''Με εφερες για να μαθω ιστορια; ''Με ρωταει δειχνωντας το μουσειο.


''Δες περα απο ενα απλο μουσειο Ιστοριας.''Της δειχνω ολο το κτηριο.


''Τα πραγματα ποτε δεν ειναι οπως φαινονται Εβελιν...''Γερνω στο αυτι της και της ψιθριζω.


''Δεν βλεπω τιποτα αλλο περα απο αυτο το κτηριο.''Με κοιταζει.Οχι εμενα αλλα τα χειλια μου.


''Δες εκει μικρη...''Το δαχτυλο μου δειχνει μια πορτα στο πλαι του κτηριου.


''Ειναι απλως μια πορτα.''Ανασηκωνει τους ωμους της με τον ιδιο τροπο που το εκανε και η Καθριν.


''Εξωτερικα ειναι μια πορτα...ομως που ξες τι κρυβεται πισω απο αυτην την πορτα;''Ενας τυπος παρατηρει το ιδιο που παρατηρουμε και εμεις.Την πλησιαζει και την ανοιγει.Ενα τοιχος ειναι ακριβως πισω απο την πορτα.Εχει πανω του ζωγραφισμενο εναν καταραχτι που πραγματικα μοιαζει σαν πραγματικος.Ο τυπος κλεινει την πορτα και φευγει.


''Ειδες δεν εχει τιποτα.''Μου λεει απογοητευμενη.


''Ναι εχεις δικιο...''Παιζω τον ηττημενο.''Παμε τουλαχιστον μια βολτα.''Περπαταω προς το δρομο που βλεπει ακριβως το πισω μερος του κτηριου.Μια ακομα πορτα βρισκεται εκει.Μολις την βλεπει η Εβελιν τα ματια της ανοιγουν απο ενθουσιασμο.


''Θες να την ανοιξεις;''Της χαμογελαω γοητευικα πλησιαζωντας την πορτα.


''Ναι...''Δισταζει.


''Θα ειμαι εγω απο πισω σου δεν θα παθεις κατι.''Την καθυσηχαζω.Ειναι λογικο να φοβαται με εμενα  για παρεα.


''Ενταξει τοτε.''Λεει κοιτωντας την πορτα.Αγγιζει το χερουλι και το γυρναει.Η πορτα ανοιγει ολοκληρη ξαφνικα και η Εβελιν κανει ενα βημα πισω.Τα δυο μαυρα κοριτσια την τραβανε προς τα μεσα σμπρωχνοντας την και αυτη κυριολεκτικα τσιριζει.Κλεινω την πορτα και παρακολουθω τα δυο ημιγυμνα κοριτσια να σερνουν την Εβελιν στο εσωτερικου του μαγαζιου.Μολις φτανουν στο βαθος του μαγαζιου την αφηνουν.Αυτη απλως συνηδιτοποιει οτι ειναι ενα μαγαζι.Πηγαινω απο πισω της και ακουμπαω τα χερια μου στην μεση της.Αφηνει την πλατη της να πεσει στο στερνο μου και ηρεμει την ανασα της.


''Τι ειναι εδω;''Ρωταει αργα.


''Εδω ειναι το μερος που δεν κοιμαται ποτε.''Λατιν μουσικη αρχιζει να παιζει και πολλα ζευγαρια αρχιζουν να χορευουν ξεφρενα.Εμεις απλως ειμαστε στο κεντρο της πιστας αγκαλια κοιτωντας ολους τους υπολοιπους.Το τραγουδι τελειωνει και εγω νιωθω την αναγκη να γυρισω και να την φιλησω τοσο δυνατα.


''Παμε να καθησουμε καπου.''Μου λεει ξαφνικα και περπαταει προς μια σκοτεινη γωνια.Υπαρχει ενα πορτοκαλι κερακι στο κεντρο του τετραγωνου τραπεζιου και αυτη ειναι η μονη πηγη φωτος.Καθομαι μεσα στον καναπε και αυτη απ'εξω.


Γυριζει και με κοιταζει καχυποπτα.


''Που ξες εσυ αυτο το μερος;''Η ερωτηση της με φερνει σε δυσκολη θεση.


''Η Καθριν με εφερνε εδω με την παρεα της.''Επιλεγω να πω την αληθεια.


''Ααα...''Λεει μοναχα κοιταζωντας τους ανθρωπους να χορευουν.


''Δεν σου αρεσει;''Ακουμπαω τον ωμο της για να γυρισει.


''Οχι ειναι πολυ ομορφα.''Βγαζει το κινητο απο την τσεπη της και το αφηνει πανω στο τραπεζι.Πιεζω το μεσαιο κουμπι και βλεπω οτι στην φωτογραφια κλειδωματος εχει μια που ειναι αυτη και τα παιδια απο εκεινο το μερος που ειχε παει.Που ειχα παει και εγω βασικα.


''Μιλα μου για εκεινο το μερος...''Της δειχνω την φωτογραφια.Χαμογελαει και ξεκιναει να μιλαει.Η προσοχη μου πεφτει στο σκουρο χρωμα των ματιων της και στα σκοτεινα ροζ χειλια της.Ο φωτισμος φταιει , μα παλι λεω οτι ειναι πανεμορδη.Μου λεει αυτο το σπιτι και η γυναικα που ειναι εκει κραταει εθελοντικα γυρω στις 12 ωρες τα παιδια εκει.Ειναι κατι σαν παιδικος σταθμος αλλα καμια σχεση.Τα παιδια ειναι μεταναστες και τα περισσοτερα ειτε ειναι ορφανα ειτε οι γονεις τους ασχολουνται με παρανομες δουλειες οπως τις δικες μου.Πηγαινουν πολλα ατομα και βοηθουν εθελοντικα στην διασκεδαση των παιδιων οπως πηγαινει και η Εβελιν.



''Και αυτη η κυρια που βρισκει τα χρηματα για να αγοραζει ολα αυτα τα παιχνιδια τα φαγητα , τα ρουχα;''Την ρωταω καθως πινω το ουισκι μου.


''Καποια ειναι απο δωρεες αλλα τα περισσοτερα τα βαζει αυτη.Ο αντρας της ηταν αρκετα πλουσιος και ολη της η περιουσια εχει μεινει σε αυτην.Δεν εχει παιδια και για αυτο αποφασισε να το ξεκινησει ολο αυτο.Ειναι απο τις πιο ομορφες ψυχες που υπαρχουν σε αυτον τον πλανητη.''Πρεπει οντως να ειναι πολυ καλος ανθρωπος.Και αυτο ειναι πολυ σπανιο.



''Καταλαβα...''Μουρμουριζω δινοντας την προσοχη μου στο χαμογελο της.


''Γιατι με κοιτας ετσι ολη την ωρα;''Λεει κρυφογελωντας.


''Εισαι....''


''Καρλ πως απο τα μερη μας παλιοφιλε;..''Ενας ανδρας στεκεται μπροστα στο τραπεζι μας διακοπτωντας μας.Κοιταζω το προσωπο του.


''Ελιοτ;''Δεν ειμαι σιγουρος.Γαμωτο πρεπει να φυγουμε.


''Τοσο πολυ με παραμορφωσαν τα ναρκωτικα;''Γελαει δυνατα και η Εβελιν ερχεται πιο κοντα μου.


'Παμε να φυγουμε..''Ψιθιριζω στην Εβελιν.


''Εχεις να μου δωσεις κατι;''Δειχνει την μυτη του.


''Φευγουμε Ελιοτ , τα λεμε.''Του λεω καθως η Εβελιν σηκωνεται.Αυτος βαζει τα χερια του στην μεση της Εβελιν και την τραβαει κοντα του.


''Μπασταρδε!''Φωναζω δυνατα τραβωντας ολη την προσοχη πανω μου.Τραβαω με ολη μου την δυναμη την Εβελιν απο την Αγκαλια του Ελιοτ.Πεφτει στο πατωμα.Την κοιταζω ομως στρεφω ξανα την προσοχη μου σε αυτον τον παλιο ναρκομανη.



Αρπαζω ενα μπουκαλι απο ενα τραπεζι και το βαραω στο κεφαλι του.Κανει μερικα βηματα πισω ζαλισμενος και μερικα χερια των κρατανε για να μην πεσει.Καποιοι φωναζουν να παιξουμε ξυλο.Δεν βλεπω κανεναν μπροστα μου εκτος απο τον Ελιοτ που επιασε στα χερια του την Εβελιν.Ξαναορμαω πανω του και του βαραω δυνατα το προσωπο.Οι αρθρωσεις μου ειναι αρκετα ανθεκτικες και σκληρες σαν σιδερομπουνια.Ενα χερι με σταματαει.Τοτε ειναι που συνερχομαι.Βγαινω εκτος ελεγχου.Το κανω ολη την ωρα.Κοιταζω πισω μου ψαχνωντας την Εβελιν.Δεν ειναι εδω...

''Εβελιν;''Φωναζω ξεπνοα μεσα στο μαγαζι.Ολοι με κοιτανε και φοβουνται.Κανω ενα βημα και βγαινω απο το μαγαζι αναζητωντας τα ξανθια μαλλια της κοπελας που δεν ξερω γιατι ηρθε στην ζωη μου....



________________________________________________________________________________


Εβαλα , γραφω αλγεβρα αυριο και Τζιζους δεν θα γραψω καλα:( love ya.<3