Fireproof Hearts.

Part 18

Κλεινω τα αυτια μου σφιχτα.Οι ηχοι αυτης της αδειας πολης με κανει να θελω να πηδηξω απο το μπαλκονι.Σκιζω δυο κακογραμμενα φυλλα και τα πεταω χωρις νοημα πισω μου.Οι αναμνησεις με τρωνε.Γινετε ενας πολεμος στο τι θελω και στο τι θελουν αυτες.Και μαντεψε ποιος ειναι ο νικητης...





Το βιβλιο τελειωνει μετα απο 8 μερες.Και νιωθω τα ματια μου τοσο κουρασμενα γιατι ολες αυτες τις μερες διαβαζω σαν τρελος.Ξενυχτησα ακομα και δυο φορες.Αλλα δεν γινετε να τελειωνει ετσι σωστα; Θα υπαρχει ισως και καποιο δευτερο βιβλιο.Ναι σιγουρα.


Αρπαζω το κινητο μου και πληκτρολογω στην αναζητηση αυτου του βιβλιου.Μονο απο τις επικεφαλιδες των site καταλαβαινω οτι εχει κι αλλα βιβλια.Νιωθω μεγαλη ανακουφιση.



Βαζω ενα μπλε πουκαμισο και απο πανω το πιο ζεστο μου μπουφαν.Δενω τα μποτακια μου και ριχνω μια ματια στο ρολοι μου.Η ωρα ειναι 22.30 και σε λιγες ωρες αλλαζει ο χρονος.Οι μερες περασαν τοσο γρηγορα.



Βγαινω απο το δωματιο μου κλειδωνοντας την πορτα βιαστικα.Πρεπει να προλαβω το super market ανοιχτο.Εντολη της μαμακας...



Και σημερα οπως καθε χρονο φοραμε το ψευτικο μας χαμογελο και πλασαρουμε το πανακριβο μας ρολοι που μας το εκανε δωρο ο μπαμπακας.Ποση ειρωνια.Και ολη αυτα τα λαμπακια μου την δινουν.Γιατι τοση χαρα που θα αλλαξει ο χρονος; Τα ιδια σκατα θα ειναι και ο επομενος.



Παρκαρω το αυτοκινητο στο υπογειο παρκινγκ.Ανεβαινω την ανυφορα και μπαινω στο σουπερμαρκετ.Εχει ελαχιστο κοσμο.Οχι βασικα ειναι μοναχα 5 ατομα που κανουν οπως και εγω βιαστικα ψωνια της τελευταιας στιγμης.Βγαζω την λιστα που μου εδωσαν και ριχνω τα προιοντα ατσαλα μεσα στο μπλε καλαθακι.


Φτανω στο ταμειο και η κοπελα με κοιταζει με μισο ματι.Ισως την καθυστερω λιγο .Ομως μια ακομα κοπελα με σκουφο ειναι στο μπροστινο ταμειο αρα δεν ημουν εγω ο τελευταιος.Πληρωνω και βγαινω εξω απο το καταστημα.Κατεβαινω την κατυφορα και μπαινω στο φωτεινο παρκιγνκ.Υπαρχει μονο το δικο μου αυτοκινητο και ενα ποδηλατο.Σφιγγω τις σακουλες με τα ψωνια κοντα στα παγωμενα μου χερια και περπαταω μεχρι το αυτοκινητο μου.Ανοιγω το φορμπαγκαζ και ριχνω τα ψωνια μεσα.



''Γαμωτο ΑΝΟΙΞΤΕ.''Ακουω μια γνωστη φωνη απο το βαθος.Γυριζω την πλατη μου και βλεπω μια κοπελα με γκρι σκουφακι.Βλεπω πως οι πορτες ειναι κλειστες.Τις εκλεισαν;


''τι εγινε;''Πλησιαζω την κοπελα.


''Τις κλειδωσα....''Γυριζει το κεφαλι της και με κοιταζει.Εβελιν;



Κανω ενα βημα πισω.Γαμωτο τι θελει εδω;


''Πανεμορφα.''Κλοτσαω το κατεβασμενο ρολο.Δεν μα ελειπε οτι μας κλειδωσαν σε ενα υπογειο λιγες ωρες πριν αλλαξει ο χρονος θα ειμαι και με αυτην.Που δεν ξερω αν μου ελειψε ή αν δεν ηθελα να την δω.



''ΑΝΟΙΞΤΕ.''Βαραει τα χερια της στο λευκο ρολο.Μου θυμιζει τοτε στο ασανσερ...


''Σταματα δεν θα σε ακουσουν.''Της λεω καθως πηγαινω προς το αυτοκινητο μου.Εχει πολυ κρυο σε αυτο το υπογειο.


''Παρε τηλεφωνο καποιον δικο σου να ερθει να μας παρει απο εδω.''Της δινω σαν διαταγη πριν μπω μεσα στο αυτοκινητο μου.



Βγαζω το κινητο μου και καλω την θεια μου.Περιμενω λιγο αλλα δεν καλει.Κοιταζω την εικονα του κινητου μου.Λεει οτι δεν εχει σημα.Γαμωτο.Βαραω το χερι μου στο τιμονι και βγαινω εξω.


Ψαχνω με το βλεμμα μου την Εβελιν.Στεκεται μπροστα στο ποδηλατο της κρατωντας το κινητο της ψηλα.Μαλλον ουτε αυτη εχει σημα.



''Εχεις καμια ιδεα για αυτο εξυπνε;''Με ρωταει ειρωνικα.Γαμωτο ισως μου ελειψε.


''Ισως μπορω να σηκωσω αυτο το γαμημενο πραγμα.''Δειχνω το ρολο και πηγαινω προς τα εκει.Βαζω τα χερια μου στο μαυρο λαστιχο και κανω υπερπροσπαθειες να το σηκωσω.Στριγγλιζω δυνατα και τελικα δεν καταφερνω ουτε να το σηκωσω πεντε εκατοστα απο την γη.


Ακουω το γελιο της πισω απο την πλατη μου.Γυριζω και την κοιταζω καταματα.


''Αργα η γρηγορα θα καταλαβουν οτι λειπουμε και θα ερθουν να μας βρουνε.Χαλαρωσε Πριγκιπεσσα.''Ειχα μερες να την πω ετσι.Οι μερες χωρις την παρεα της περασαν αδιαφορα.Δεν μπορουσα να την συναντησω πουθενα γιατι τα σχολεια τους σταματησαν το ιδιο και η σχολη μου.Αρα εμεινα στο σπιτι να διαβαζω το βιβλιο που μου εδωσε και με πορωσε ασχημα.Αν ολα τα βιβλια ειναι ετσι τοτε καταλαβαινω γιατι κολλαει τοσο με τα βιβλια.Καταλαβαινω και λιγο την μαμα μου.



''Μην εισαι τοσο σιγουρος..''Τριβει τα μελανιασμενα της χερια απο το κρυο.


''Ναι ειμαι.Οι δικοι σου οι γονεις θα το καταλαβουν νωριτερα ειμαι σιγουρος...''Σκευτομαι οτι η μαμα μου μονο θα το καταλαβει γιατι θα περιμενει τα ψωνια.


''Οτι να ναι εισαι.''Γυριζει την πλατη της βγαζωντας το γκρι της σκουφακι.Τα μαλλια της πεταγωνται αστατα στην πλατη της.Τα χτενιζει ελαφρως με τα δαχτυλα της και προχωραει προς το ποδηλατο της.Στηριζεται πανω του και κοιταζει το κινητο της.


Ξεφυσαω και μπορω να δω τον αερα μπροστα μου.Εχει παγωνια.Πηγαινω ξανα γρηγορα στο αυτοκινητο μου.Ειναι κρυο αλλα οχι οσο ειναι εξω.Ανοιγω την μηχανη και βαζω μουσικη απο το ραδιο.Ανοιγω την θερμανση στο τερμα και καθομαι καλυτερα.Δεν εχω τι να κανω πραγματικα.Κοιταζω απο το εξωτερικο καθρεφτη την Εβελιν.Ειναι μαζεμενη στο τοιχο και νομιζω τρεμει.Θυμαμαι οτι τα χερια της ηταν μελανα.Γαμωτο ξερω οτι δεν μπορω να την αφησω εκει εξω στο κρυο υπογειο.


Βγαινω αποφασιστικα και πηγαινω μπροστα της.Δεν με κοιταζει κανει σαν μην ειμαι μπροστα της.


''Μπες στο αυτοκινητο μου.''Την διαταζω καθολου ευγενικα.