Leerling van De Dood [OUD]

4. De bloedrood harige

Ik liep naar het einde van de kamer en sloeg links af de keuken in. Het was daar even donker als in de woonkamer, maar gelukkig kon ik door Yee's demonenkracht zien waar ik stond, en wie daar stond...

'Jij...' zei ik geschokt met mijn mes hem aanwijzend.

'Wat een manier om iemand te begroeten,' zei de jonge man voor mij met een glimlach van oor tot oor.

'Maar je zat toch in Lissabon?'

'Ja, maar het spoor eindigde hier... dus...'

'Dit is jouw werk?' Ik gebaarde naar de duisternis om mij heen.

'Wil je dat ik het ophef? Want die ogen staan je wel goed namelijk.' Hij stak zijn tong uit en ik ontspande.

'Killian,' zei ik met een lach, liep naar hem toe en gaf hem een klop op zijn rug. Hij kopieerde mij. 'Ik had het moeten weten, dat schaduwwerk. Maar om een of andere reden vergeet ik het altijd.'

'Haha, typisch iets voor jou,' zei Killian en keek mij lachend aan. 'Ik ben hier omdat ik dat kutwijf achtervolg, en jij?'

'Ik eh-' in mijn gedachten werd ik onderbroken door Yee.

Ziet er naar uit dat je met niet meer nodig hebt, zei hij en ik voelde de demonen tekenen zich terug trekken uit mijn gezicht en lichaam. Nu zag ik niks meer. Mijn armband begon te branden en de betaling werd in werking gezet.

'Ah, fack,' zei ik hardop toen ik de bekende stekende pijn op mijn armen voelde. Weer een stel littekens erbij, maar... na een week waren ze waarschijnlijk al weer weg. Zo werkte het contract dat ik met Yee had dan weer wel.

'Kan je me niet meer zien?' zei Killian treiterend, ik zuchtte.

'Kan het licht weer aan?'

'Toverwoord?'

'Serieus man, wees niet zo kinderachtig.'

'Geintje gast, ik roep ze weer terug.' Ik hoorde hem met zijn vingers knippen en de duisternis werd minder dik. Eindelijk kon ik de persoon voor mij echt duidelijk zien. Zijn bloedrode haar zat slordig voor zijn gezicht en zijn gouden ogen brandde helder in zijn oogkassen. Hij beet op zijn lip, daaraan kon ik zien dat hij zijn demonen nu ook aan het betalen was. Drie littekens vormde zich op zijn rechter oog. 'Toch altijd weer kut dit,' zei hij terwijl hij met zijn hand naar zijn oog reikte.

'Je kan je contract verbreken...'

'En dan de hel op me loslaten? Echt niet...'

'Niet zeuren dan.' Killian rolde met zijn ogen en keek mij zuchtend aan.

'Maar wat doe jij hier dan?'

'Een hond doden...'

'Haha, zeker dat document met die stempel.'

'Ja die.'

'Dus heb je ze nu beide gefikst?' vroeg hij.

'Beide?' vroeg ik verbaasd en keek hem vragend aan.

'Je had er twee toch?'

'Nee...' Ik fronste mijn wenkbrauwen en zocht mijn herinneringen door. Een tweede kon ik me niet herinneren... Was ik dan zo slordig de laatste tijd? Dat zou de houding van mijn meester tegenover mij de laatste tijd kunnen verklaren.

'Hmmm, misschien heb ik het verkeerd gezien...' zei Killian mijn verwarring gadeslaand.

'Ik hoop het.'

'Oh,' zei Killian opeens en zijn gezicht lichtte op.

'Wat?'

'Volgens mij voel ik haar ziel,' een kwaadaardige lach verscheen op zijn lippen en hij begon aan een zilveren ring aan zijn pink te draaien. 'Even nog een stel littekens erbij,' zei hij met een knipoog en pakte een pistool uit zijn zak. Ik lachte. Hij keek of het wapen nog genoeg kogels had en liep de keuken uit.
Volgen of niet...? Ik besloot hem toch maar achterna te gaan, het was altijd wel grappig om andere zielverzamelaars te werk te zien gaan.

We slopen de trap op, geruisloos zoals in de eerste honderd jaar van onze opleiding er

bij ons ingehamerd was. Het was een kunst om het te kunnen, maar als je eenmaal wist hoe het moest was het zo makkelijk als bloed door je lichaam pompen.

'Hehehe,' lachte Killian zacht terwijl hij de deur van de dichtstbijzijnde slaapkamer opende.
De kamer was donker en leeg op een silhouet bij het raam na.

'Ik heb je gevonden vogeltje,' zei Killian met een gemene lach op zijn gezicht. Ik leunde tegen de deurpost aan en speelde met het mes in mijn hand. Ze zou er niet langs kunnen komen.

'Het duurde wel even kat,' zei de slanke vrouw die duidelijk het raam achter haar probeerde open te maken.

'Je weet dat dat geen zin heeft, ik heb alles hermetisch afgesloten. Je komt hier niet weg zonder het dodenrijk te betreden.'

'Dan heb je me nu eindelijk in een kooi gekregen...' zei de vrouw en naderde Killian met een verleidelijke blik.

'Had je dan iets anders verwacht?' vroeg de bloedrood harige. Hij legde zijn hand op haar wang en streek met zijn duim over haar huid. Een beetje ongemakkelijk stond ik daar in de deuropening, niet helemaal wetend waar ik nou mijn ogen op moest richten. Maar ik kon moeilijk mijn post verlaten al helemaal niet omdat er een gezochte ziel in de kamer was...

'Nee, maar ik had gehoopt iets langer met je te kunnen spelen.' Ze streek met haar handen door Killians haar en legde haar neus tegen de zijne. Killian legde nu zijn andere hand met het pistool op haar wang en kantelde lichtjes zijn hoofd.

'Sorry, volgende keer beter,' fluisterde hij en drukte zijn lippen op haar mond. Een paar seconde lang zoende ze elkaar met passie, maar daarna werd het lichaam van de vrouw slap. Ik hoorde een tik die ik herkende als die van de zandloper.

'Gelukt?' vroeg ik half lachend. Killian draaide zich naar mij om, legde het levenloze lichaam over zijn schouder en zuchtte.

'Ik ga het achtervolgen wel missen, maar het was nodig.'

'Je kan niet alle mooie meiden krijgen,' constateerde ik. Killian glimlachte, maar zijn uitdrukking veranderde plots naar een verdrietige alsof hij zich iets, nee iemand herinnerde. Ik had een vaag vermoede wie dat was, in ieder geval niet de vrouw die op zijn schouder lag.

'Nee, dat klopt. Laten we terug gaan naar De Dood, hij wilt vast de zielen hebben.' Ik knikte en zette mezelf af tegen de deurpost. Samen liepen we de trap af en terwijl we dat deden, hoorde ik Killian binnensmonds vloeken over de pijn.

'Na u,' zei ik terwijl ik de voordeur openhield.

'Beter niet, zomenteen ziet iemand ons nog.' Ik zuchtte.

'Vooruit.' Ik stapte het huis uit en... botste keihard tegen iemand op...

---------------------------------------------------
Was bijna inslaap gevallen
Herinner ik me dat
ik niet op publiceren had gedrukt -_-
Zucht, maar hier is het!
Nog voor 00:00 :)