Leerling van De Dood [OUD]

Epiloog ~ Hoe het allemaal eindigde

Velen jaren gingen voorbij en zelfs na vijftig jaar kwam hij nog steeds langs haar graf. Telkens legde hij nieuwe bloemen neer. Hij zag het als een verplichting, omdat ze geen familie meer had. De familie die ze ooit had, had hij vermoord.

Haar adoptieouders lagen dichtbij en Nick herinnerde zich dat ze hier soms ook waren, net zoals hij dat was. Hij zuchtte en keek omhoog, naar de wolken. Er was regen op komst.

Een helder geluid klonk door de ochtend geluiden heen. Hij keek weg van de wolken en haalde een zwarte zandloper uit zijn jaszak.

'Erzo,' fluisterde hij. 'Ben jij nu ook aan je einde?' Hij zuchtte en verdween van de begraafplaats.

***

'Nick?' vroeg de oude man zacht. Nickolas lachte.

'Inderdaad.'

'Waarom-?'

'Ik kom je de waarheid vertellen.'

Au revoir

~And all that starts can quit~

One Republic

--------------------
Het heeft wel iets moois, zeker voor de mensen die "wat nooit had mogen zijn" gelezen hebben.

Maak je klaar voor het dankwoord mensen ;)

(Beetje jammer dat wattpad me geen volledige versie van het lied in de media laat stoppen. Ik raad iedereen aan de volledige versie op te zoeken! Want het is echt een super mooi lied ('∀') )