Leerling van De Dood [OUD]

30.1 Op ziekenbezoek

In een gestaagd tempo liep ik naar de uni toe. Het was weer eens tijd voor een college en ik had me verslapen... Ik moest Killian namelijk overhalen te slapen, maar dat lukte alleen op het moment dat ik zei dat ik ook onder de dekens zou kruipen. Ik moet zeggen dat hij met het moment raarder lijkt te worden, maar ik neem het hem niet kwalijk. Een beetje angstig keek ik naar de lucht die als maar donkerder werd. Mijn voeten kwamen steeds korter in contact met de stoeptegels en in de verte hoorde ik een gekraai. Ik draaide me met een ruk om en zag een raaf op een lantarenpaal zitten. Het moment dat ik het beest in de ogen aankeek verpulverde hij tot stof en werd meegetrokken door de wind die plotseling opstak. Ik rilde en begon weer in snelle pas door te lopen.

Net toen ik mijn ene been het gebouw in wilde zetten werd ik op mijn rug getik en ik draaide me om. Achter mij stond een jongen op adem te komen. Zijn bruine haar zat warrig op zijn hoofd, waarschijnlijk door het rennen, en zijn bril met rechthoekige glazen viel bijna van zijn neus.

'Kan ik je ergens mee helpen?' vroeg ik terwijl ik hem van onder naar boven bekeek.

'Je bent toch een huisgenoot tevens vriend van Rea?' zei hij toen hij zijn adem terug had.

'Ja, wat wil je?' vroeg ik aardig en twee donkerbruine ogen keken mij hopeloos aan.

'Gaat het goed met haar? Waar is ze? Ik heb haar al meer dan een maand niet gezien. Klopt het dat ze is aangereden? Ik weet dat het een gerucht is, maar ze is al zo lang weg en-' Ik onderbrak hem.

'Een vraag tegelijkertijd,' zei ik. 'Wat wil je als eerst weten?'

'Waar ze is,' zei de jongen.

'Ze is in het ziekenhuis,' zei ik en bedacht me nu dat ik een heel verhaal moest gaan verzinnen en gaan zorgen dat het realistisch genoeg was. Gelukkig had deze persoon hier voor mij me al een lekker eindje op weg geholpen met dat gerucht van een aanrijding.

'Hoe?' vroeg hij en drukte zijn rechter hand tegen de zijkant van zijn bril aan zodat die goed kwam te zitten.

'Met een ambulance,' zei ik voor de grap, maar die werd niet gewaardeerd. Ik zuchtte, Rea moest haar vrienden wat humor aanleren. 'Ze was aangereden en heeft een hevige hersenschudding.' De ogen van de gast voor mijn werden groot van verdriet en zijn bril hielp mee voor een extra dramatisch effect.

'Het was dus waar,' piepte hij en hoestte. 'Kan ik haar bezoeken?' Ik schudde treurig mijn hoofd.

'Ze ligt helemaal in Maastricht, daar is namelijk het ongeluk gebeurt.'

'Ow,' zei de jongen en ik had het wel een beetje met hem te doen.

'Ik kan aan Rea doorgeven dat je naar haar hebt gevraagd als ze weer eens wakker wordt,' zei ik hopend hem daarmee op te vrolijken.

'Ja doe maar, of nee...'

'Wat is het?' vroeg ik met een verwarde uitdrukking. 'Ja of nee?'

'Ja,' zei hij zuchtend.

'En wat is je naam ook al weer?'

'Mark,' zei hij en zette zijn bril die weer een beetje zijn neus af aan het zakken was weer goed.

'Oké, Mark,' zei ik. 'Heeft ze je telefoonnummer?' Een beetje beschaamd schudde hij zijn hoofd. 'Mag ik die dan voordat ik te laat voor mijn college kom?' Mark knikte en schreef op een verfrommeld papiertje zijn nummer.

'Bedankt,' zei hij, 'je bent echt een stuk aardiger dan je andere huisgenoot.' Ik keek Mark vragend aan. 'Die met dat bloedrode haar.'

'O, ha ha, bedankt,' zei ik en had nu een raar gevoel bij deze jongen. En dan niet alleen door het feit dat hij wist dat ik een huisgenoot van Rea was en haar nummer niet eens had... Op een drafje liep Mark een stuk vrolijker dan eerst weg en ik krabde me bedenkelijk op mijn hoofd. Waarschijnlijk zou het handig zijn als ik Killian om meer informatie zou gaan vragen, want hij weet door zijn crush op Rea bijna alles over haar. Best wel creepy eigenlijk als ik er zo over nadenk... 'Tyfus,' zei ik plots en rende het gebouw in, ik moest namelijk nog een college bijwonen...

Lachend liep ik met Linde naar buiten. Op hoop van zegen had iedereen zijn verslag ingeleverd en het was nu afwachten wat de uitslag zou zijn. De nodige grappen werden er gemaakt door de andere groepen en over de andere groepen.

'O, waah, wacht even,' zei Linde plots en we stonden stil. 'Mijn kont trilt.'

'Je wat?' vroeg ik verbaast lachend. Uit haar kontzak haalde ze haar telefoon tevoorschijn en hield het voor mijn gezicht.

'Berichtje,' zei ze. 'Ik kan het beter nu checken, omdat we hier nog wifi hebben.'

'Slim,' zei ik en stopte mijn handen in mijn zakken.

'Shit.'

'Wat?'

'Ah, dit is echt kut...'

'Wat is kut?'

'Nou, ik zou met een vriendin morgen naar de film gaan, kaartjes al gereserveerd en zo, maar nu blijkt ze heel erge koorts te hebben.'

'Heb je haar al beterschap gewenst?' vroeg ik, ze knikte.

'Ja, maar ik weet nu niemand die mee wilt...'

'Wat voor een film is het?' vroeg ik heel onschuldig terwijl ik ogen in mijn rug voelde branden.

'Een Marvel film... Wil jij mee?' Een duivelse grijns verscheen op mijn gezicht.

'Lijkt me leuk,' zei ik grijnzend en voelde hoe Mike bijna door het lint ging. Hij kon hier namelijk niks doordat zijn zusje naast mij stond en zij het mij had gevraagd. 'Hoe laat?' vroeg ik.

'Euhm, laat me even kijken,' zei ze en begon haar telefoon te doorzoeken. Na een tijdje duwde ze het beeldscherm bijna tegen mijn neus aan.

'Oké, tof.' Tof? dacht ik en haalde mentaal mijn schouders op. 'Tot morgen dan,' zei ik.

'Je loopt niet mee?' vroeg ze en keek me met haar grijze ogen licht argwanend aan.

'Nee, ik moet nog even langs een vriendin van me,' zei ik alsof het niets was.

'Heb je een vriendin?' vroeg ze met een toon waarmee ze duidelijk maakte dat als dat zo zou zijn ze me niet zou geloven.

'Nee, ik zei gewoon een vriendin, maak je geen zorgen.' Dat laatste combineerde ik met een knipoog.

'Hey, wie zegt, Ni-ick!' zei ze verontwaardig terwijl ik lachend weg liep.

'Tot morgen, Linde,' zei ik zonder mijn lach te laten vervagen en hoorde haar hard zuchten.

'Ja ja, tot morgen Nickolas.'

---------------------------------
Boe!
Schrok iemand?
Lang leven inspiratie tijdens het auto rijden! Heb nu weer eens een mogelijkheid van alles aan elkaar te knopen ('∀')
#fissa

Sorry voor de tweedeligheid, maar dit en volgend deel hoort bij elkaar + ik kon geen titel voor dit deel verzinnen xP

Adios! En vergeet niet te stemmen, reageren en een lach te forceren als je die nog niet op je gezicht hebt zitten :)