Leerling van De Dood [OUD]

37. Studeertijd

Het was de volgende dag alweer en ik was op weg naar Linde's huis. Ik liep door de straat heen waar ik een poging had gedaan haar ziel te krijgen en jammerlijk had gefaald. Ik zuchtte en merkte dat mijn hart opeens zwaar aanvoelde. Waar kwam dat vandaan? Ik keek om en verwachtte eigenlijk Mike achter mij. Niemand... Ik zuchtte, maar pakte mijn losgelaten angst snel weer op toen ik het gekras van een raaf hoorde, twee zelfs. Die vervloekte vogels ook altijd, ze bezorgden me kippenvel. Het verklaarde een groot deel van mijn ongemakkelijke gevoel, want raven, wist ik maar al te goed, betekende alleen maar problemen.

Het rijtjeshuis kwam in beeld en voorzichtig opende ik het hekje van de voortuin. Er stond een boom in de tuin van de buren die mijn aandacht trok. Ik keek omhoog en zag Mike op een van de takken zitten. Benen onder zich en zijn blik strak op mij gericht. Ik lachte en zwaaide vrolijk naar hem, hij kneep zijn ogen alleen meer samen verder niks. Ik keek iets opzij en zag een raam open staan. Uit de kamer waarvan het raam openstond hoorde ik muziek komen én iemand die meezong.

'I want to reconcile the violence in your heart,' werd er het refrein meegezongen waardoor ik meteen Muse herkende. 'I want to recognize your beauty is not just a mask.' De tekst die ik zo goed kende werd op een manier gezongen waardoor mijn hart leek te versnellen. Het leek wel... 'I want to exorcise the demons from your past.' Alsof ze met mij in haar gedachten zong. 'I want to satisfy the undisclosed desires in your heart.' De muziek ging door, maar er werd niet meer meegezongen. Een hoofd stak door het geopende raam heen. Het moment dat Linde mij zag werd haar hoofd helemaal rood. Ik maakte oogcontact met haar en glimlachte.

'Het klonk goed hoor,' riep ik naar boven waardoor haar gezicht nog roder leek te worden. Ik voelde Mike's ogen in mijn nek brandden.

'Hoe lang sta je daar al?'

'Het hele refrein?' Linde trok haar hoofd terug en sloot het raam. Even later werd de voordeur geopend.

'Euhm, hoi,' zei ze een beetje ongemakkelijk en met nog steeds een rood gezicht waardoor ik niks anders kon dan ongecontroleerd glimlachen. Zelfs met Mike die in de boom van de buren zat.

'Mag ik binnen komen?' Linde knikte en liet zien waar ik mijn schoenen, tas en jas kon laten.

'Wil je iets te drinken?' vroeg ze en deed een van haar korte haarplukjes achter haar oren.

'Ja, graag,' antwoordde ik.

'Wat?'

'Water?'

'Moet je niet aan mij vragen,' zei ze. Ik lachte en voelde de ongemakkelijkheid die ze vasthield verslappen. Ze liep naar de keuken toe en ik ging op de grijze bank zitten. Uit de keuken hoorde ik Linde's stem.

'Hoe kon je zo stom zijn! Je wist dat hij-!' Ze zuchtte hard en ik realiseerde dat ze net tegen zichzelf aan het praten was, schattig. 'Gewoon water...' De keukendeur ging weer open en Linde zette twee glazen water op de salontafel neer.

'Leuk gesprek gehad?' vroeg ik plagerig en haar gezicht dat weer een normale kleur had gekregen werd weer rood.

'Hoorde je dat?' Ze keek beschaamd naar de grond en beet op haar onderlip. Ik kon haar gedachten zo wat raden. Ze dacht waarschijnlijk over hoe ze nou zo stom kon zijn. Ik lachte en Linde keek op. 'Wat?' vroeg ze.

'Het is wel schattig,' zei ik zonder erbij na te denken en haar ogen werden groot. Even later kreeg ik een vuist tegen mijn arm aan wat mij alleen maar liet lachen.

'Niet lachen, je bent hier om dingen te leren, niet op mij te pesten,' zei ze en stond op. Achter de bank naast een boekenkast stond een rugtas waar ze in begon te rommelen. Ik leunde over de bankleuning.

'Wie zegt dat dat niet samen kan?' vroeg ik en ontweek een schrift dat naar mijn hoofd gegooid werd. 'Oké, ander onderwerp. Wiens huis is dit?'

'Die van mijn ouders,' zei ze en ik wist dat ze haar echte ouders niet bedoelde. Niet dat ze dat wist natuurlijk. 'Op mezelf wonen is nog een beetje te duur op dit moment...'

'Vertel mij wat,' zei ik.

'Dus jij woont ook nog bij je ouders?'

'Zo kan je het noemen.' Vragend keek Linde op en liep terug naar de bank met haar studie boeken.

'Het zijn niet je echte ouders?' Ik bleef stil en keek weg. 'Sorry,' zei ze en opende een van de boeken. 'Je bent niet de enige die dat een moeilijk onderwerp vindt...'

'Zijn jouw ouders dan ook?'

'Jup, wees in hart en nieren,' zei ze proberend er een grap van te maken, maar haar verdriet was te merken. 'Ze waren vermoord door een inbreker...' zei ze zacht. 'Nooit hebben ze de dader gevonden...' Ik keek haar meelevend aan.

'Zo dramatisch heb ik het dan weer niet... Die van mij zijn gewoon gestorven...'

'Dat is ook niet al te leuk...'

'Nee...'

'Maar, dat ligt in het verleden. Laten we nu die stof doornemen, kunnen we daarna emotioneel worden,' zei Linde en maakte daarmee de sfeer lichter. 'Snapte je gister überhaupt iets van het college?'

***

'Awh, man,' zei ik en haalde mijn hand door mijn haar terwijl ik de stof tot me door liet dringen. 'Help me onthouden dat ik nooit meer zo lang weg blijf.' Linde lachte.

'Vanzelfsprekend,' zei ze en sloot met een klap het boek. 'Maar we zijn nu klaar voor vandaag. Ik hoop dat je alles snapt...' Ik knikte en zuchtte terwijl naar achter in de leunde, handen in mijn nek.

'Ik ben echt blij dat ik je ken,' zei ik uiteindelijk en Linde glimlachte. 'Ik meen het, zonder jou zou ik niks meer kunnen beginnen.'

'Het is maar een kleine moeite,' zei ze en ik zag een rode gloed op haar wangen.

'Ik moet weer gaan. People to see places to be.' Ik stond op en rekte me uit. 'Ik zie je wel weer.' Linde knikte en stond ook op. Ik pakte mijn spullen. Linde opende de deur en liet mij uit, maar ik bleef nog even daar staan. 'Echt bedankt,' zei ik.

'Het was echt geen probleem.'

'Nogmaals bedankt,' zei ik en gaf haar een kus op haar wang zonder dat ik door had wat ik deed. Een beetje geschrokken raakte Linde haar wang aan en keek mij vragend aan. Ik lachte alleen maar en liep lachend de tuin uit zonder nog een keer om te kijken. De reden: mijn wangen waren waarschijnlijk rood aangelopen door mijn stoutmoedige actie.

--------------------------------------
Het lied waarmee ik Muse heb ontdekt en @ Svetlana_LoveGood die Muse had voorgesteld ^^

xJulFantasyx heb je eigenlijk nog een shipnaam voor Linde en Nick? (Vroeg het me opeens af...)

De cover is veranderd btw ;P
En eerste update van de maand oktober :D
Beste maand van het jaar xD

Verder ben ik bijna klaar met het schrijven van Erzo's en Nick verhaal. Het gaat: "Wat nooit had mogen zijn" heten.

Toeteloe! 'Till next update!