Leerling van De Dood [OUD]

1. Een vrijdagavond met niet veel goeds...

'Sleeping through the day cause I work all night,' begon ik mee te zingen. 'Get out the way things are coming a-live,' Ik haalde mijn vingers door de documenten.
'Look over there, another fight,' zong ik en zag dat er meer dan tien doden waren gevallen bij een gevecht gisteravond. 'I guess I should have seen the warning signs.' Toen ik de naam onder het document zag, moest ik lachen, Killian had het weer geflikt.

'We could be together! Change the world forever! Make it all together! They're really giving me the eye, eye, eye, eye,' zong ik delen van het refrein mee en begon rondjes door de kerkers te dansen.
'I think I'm gonna lose it, lose it, lose it! I think I'm gonna lose it, lose it, lose it!' Ik legde het ene document terug en pakte een andere van de stapel.
'I think I'm gonna lose it!' zong ik, maar schrok me dood toen er plots op mijn schouder werd getikt. Niet dat ik dood kon gaan, maar toch. Ik draaide me om, haalde mijn oortjes uit mijn oren en keek omhoog naar de gestalte die me net had aangetikt.

'Ik vroeg of je het serieus wilde doen...' zei de ijzige stem van mijn meester onder zijn kap vandaan.

'Doe ik toch?' was mijn antwoord. Zijn ogen werden nog witter dan ze al waren en ik stapte iets naar achteren. 'Sorry meester, maar het is niet te doen zonder muziek.'
Het leek alsof ik het alleen maar erger maakte, shit. Mijn meester nam zijn kap af en zijn gruwelijke gezicht kwam tevoorschijn. Nou, ikzelf vond het niet heel afschuwelijk meer, maar dat kwam omdat ik er al aan gewend was. Maar als je hem voor de eerste keer ziet wordt je meteen afgeschrikt door zijn gezicht. Zijn huid is doorzichtig en je kan zijn schedel eronder zien zitten, ik kreeg de eerste keer bijna een hartaanval. Oké  misschien iets te overdreven. Maar die bijna melkwitte brandende ogen van hem maakten zijn gezicht niet echt prettig om naar te kijken. Het waren dan ook niet echt ogen, meer twee zwarte gaten met in elk gat een witte ring.

'Als je vijfhonderd jaar eerder was begonnen met je opleiding,' begon mijn meester, met nog steeds die ijzige stem. 'Had je nooit muziek gehad.' Het leek meer een verwijting dan een opmerking.

'Ja, maar dat ben ik nu eenmaal niet,' was mijn tegenwoord en zijn gezicht werd nog strakker dan het al was.

'Soms vraag ik me af,' zei mijn  meester meer in zichzelf dan tegen mij. 'Hoe hij ooit die vijfhonderd jaar heeft gehaald...'

Ik wilde eerst antwoord geven, maar besloot dat dat niet zo'n goed idee zou zijn. Het zou me vast weer iets van tien jaar overschrijfwerk kosten en daar deed ik het niet voor.

'Wat zit je nou te staren,' zei hij uiteindelijk tegen mij. 'Ga verder met je werk, anders zit je hier tien jaar langer.'
Mijn meester deed zijn kap weer op en ik mijn oortjes weer in. Hij liep de gang uit en ik begon weer aan het klote werk dat moest worden gedaan. Het vorige nummer was afgelopen en ik zocht naar een nieuwe, maar kwam weer op hetzelfde uit. Ik begon mee te neuriën en pakte een stapeltje waarvan het voorblad groen was, dat waren altijd de leukste.

Ik opende het eerste document en zag dat het er een van mij was. Niet wetend dat het van belang was opende ik het niet en legde het boven op de steeds groter wordende stapel van gecontroleerde documenten. Dat betekende dat het bevestig was dat ze dood waren en mijn meester hun ziel had ontvangen. Ik zuchtte en vroeg me af hoe lang ik er over zou doen. In de hoop dat ik voor de volgende ochtend klaar zou zijn werkte ik door.

En alsof het lot op dat moment besloot om mij op te fokken, stootte ik de berg met nagekeken documenten om die zich vermengde met de ongecontroleerde documenten.
'No no no nothings wrong with dreaming,' klonk McFly in mijn oor. Ik vloekte en gooide gefrustreerd mijn handen in de lucht.
'Go, go, go, you're dreaming all away,' Ik wilde dat ik het allemaal weg kon dromen. 'One love,'  Nou, die had ik dus niet. 'One life,' en die zou ik niet meer hebben als ik dit niet snel zou opruimen. 'That's enough to get you through the night,' Ik wilde dat het zo makkelijk was, maar mijn leven is alles behalve makkelijk.
'Tomorrows gotta be a brighter day.' Dat was de laatste zin die ik hoorde van het liedje, de rest viel weg terwijl ik het document met mijn naam erop oppakte. Hoe kon ik dat niet eerder hebben gezien. Het was een rapport met een rode stempel en dat betekende niet veel goeds...

------------------------------------------------

Hier is het dan mensen :)
Hoop dat het het wachten waard was.

O, ja zie je nog een spellingfout dan kan dat kloppen, want dit verhaal. is vet oud
Er was nog iets... maar dat ben ik vergeten... :/

Adios en Redfirestar out! *zwaait, glijdt uit over een bananenschil en verdwijnt beschaamt met rookbom*