Leerling van De Dood [OUD]

34. De keuze

Ik deed mijn ogen open en voelde een misselijk gevoel opkomen. Met mijn knokkels wreef ik over mijn buik, maar het rare gevoel bleef. Ik keek om me heen en zag dat ik in een rode zaal stond. Naast mij stond magere Hein met zijn indrukwekkende lengte. Hij keek op mij neer en zijn stem echode door de lege ronde zaal.

'Ben je erbij?' vroeg hij en ik knikte. 'Goed, dan laat ik je hier alleen.' Ik fronste, waar had hij het over? Mijn ogen gingen door de zaal heen. De wanden waren van zwart marmer en om de drie meter stond een zuil in een groene kleur. De zuilen waren aan de onder- en bovenkant met goud beschilderd en hadden bovenin Korinthische bladeren die naar buiten krulden. In de drie meter lange ruimte tussen de zuilen stond steeds een tafel, van hetzelfde zwarte marmer als de muren. Ik liep naar de tafel die het dichtsbij mij stond en keek naar wat er op lag. Het eerste wat mijn blik ving was een armband, zilver en dik. Op het zilver waren vreemde patronen te zien. Voorzichtig pakte ik het op en bekeek het van alle kanten. Kon dit je nou aan een demon verbinden? Ik zou het niet hebben geloofd als Killian zijn demonen niet aan mij had voorgesteld. Al gaf dat niet echt al het bewijs waar ik naar opzoek was. Ik legde de zware armband weer op de tafel en zag een blaadje liggen dat ik eerst niet had gezien. Met mijn handen op de tafel leunend liet ik mijn ogen over het blad gaan.

Tai
31 jaar uiterlijk
Vooral op nederlagen gericht om die te voorkomen
Vijf dode engelen op naam
Armband bedoeld voor bovenarm

Ik keek bedenkelijk naar de armband en schudde mijn hoofd. Het ging eigenlijk al mis bij "Vooral gericht op nederlagen", want daar had ik er te veel van. Ik wreef vermoeid met mijn hand over mijn gezicht, op naar de volgende tafel. Er lag een ketting, aan de ketting hing een tand van het een of ander beest, ik pakte het op en las tegelijkertijd het briefje.

Pri
12 jaar uiterlijk
Ziet het liefst bloed
Drie dode engelen op naam
Ketting met hoektand van een half demon

Met een afkeer legde ik de ketting snel terug. Deze werd het al helemaal niet... Het viel op dat alle demonen een drieletterige naam hadden. De Dood had me verteld dat dat te maken had met de taal van de demonen waarin er maar drie tekens werden gebruikt voor een naam. Ik had nog nooit iets in demonentaal onder ogen gekregen, dus had er niet echt een voorstelling bij... Zuchtend ging ik naar de volgende tafel. Hoeveel moest ik er nog? Ik telde de tafels, nog vijf te gaan... Mijn toekomstige demon moest er tussen zitten. Toch kreeg ik een onbehagelijk gevoel van binnen, ik zat dan wel net in mijn derde eeuw en had al veel meegemaakt qua zwarte magie, maar een deel van mijn ziel kwijtraken door een demonencontract... Ik wist niet helemaal of ik dat wilde, maar kon niet terug. De deur was gesloten en mijn lot was door de dood van mijn... Ik zuchtte om mijn hersenspinsels te onderbreken, ik moest er gewoon een kiezen, dan was ik er van af.

Qwe
26 jaar uiterlijk
Denkt twee keer
Zeventien dode engelen op naam
Piercing voor wenkbrauw

Ik bekeek de piercing, er zat een doodskop op dat mij wel aantrok. Zeventien doden engelen betekende ook dat hij of zij heel sterk of juist heel slim moest zijn... Ik wreef over mijn kin. Qwe, dacht ik en overwoog de keuze. Ik nam de piercing tussen duim en wijsvinger en bekeek hem aan alle kanten. In mijn wenkbrauw... Oké... Maar voordat ik iets stoms ging doen keek ik achter mij, er waren nog meer tafels. De volgende twee tafels streepte ik meteen af, de een had er een haarband op liggen en de ander een ketting met te veel glitter. Mijn eer was iets wat ik wel wilde behouden. Nog twee tafels te gaan, dacht ik en keek naar het voorwerp voor mij, weer een armband, maar deze was anders. Hij was zilver, dat wel, maar in plaats van een band zilver te zijn had deze bedeltjes van doodskoppen, botten en kruizen. Ik las het blaadje.

Yee
17 jaar uiterlijk
Inzichtelijk
Twee dode engelen op naam
Bedel armband

Bij de naam bleef ik eigenlijk al haken en nam de rest bijna niet op. Y-y-yer, stotterde mijn gedachten alsof er iets vast liep. Was het toeval? Of... Trillend pakte ik de zilveren armband op en bekeek hem. Hoe groot was de kans dat hij het was? Was er überhaupt een kans dat hij het was? Zou hij dan niet Yer heten? Ik zette de gedachten van mij af terwijl ik het sieraad terug legde. Ik moest niet beïnvloed worden door mijn dode tweelingbroer. Ik liep naar de laatste tafel en zag een voorwerp dat me op mijn lip liet bijten. Het was een ring en meteen maakte ik de connectie naar Killian. Ik voelde een rare glimlach op mijn gezicht verschijnen en pakte het voorwerp op. Ik zag meteen dat deze een ander patroon had dan die van Killian, maar dat weerhield mij er niet van om het als mogelijke keus te hebben. Ik las het briefje.

Fjo
9 jaar uiterlijk, maar veranderd vaak
Gestoord ondernemend
Negentien dode engelen op naam
Ring met demonische formule

Mijn ogen werden drie keer zo groot. In mijn hand had ik de weg naar totale destructie. Een simpele ring, alles wat ik nodig had om mijn handen op een doorgeslagen demon te hebben. Negentien dode engelen! Het hoogste aantal. "Gestoord ondernemend" had daar waarschijnlijk mee te maken. Het was zo aanlokkelijk, zo'n sterke demon, gewoon voor het grijpen. Killians demonen waren hier niks bij met de dertien dode die ze beide op hun naam hadden. Deze had er negentien! Ik wilde de ring net om mijn vinger doen toen de twijfel het van mij over nam. Maar wat als? Echode een stem door mijn hoofd. Ik keek opzij, naar de tafel van Yee. Ja, wat als. Ik legde de ring terug en deed een stap naar achteren. Twijfel nam bezit van mij. Was de kans om mijn broer terug te hebben het waard? De kans was even groot dat hij het was als de kans dat hij het niet was.

'Argh!' schreeuwde ik. 'Wat moet ik kiezen?' Ik keek om de beurt van de ene naar de andere tafel en herinnerde me opeens Qwe met zeventien dode engelen op zijn of haar naam. Die piercing zou me best wel goed kunnen staan... Ik sloot mijn ogen en begon rondjes om mijn as te draaien. Met samengeknepen ogen stopte ik met mijn neus een willekeurige richting opgericht. Ik liep naar voren en zag de tafel met de piercing voor mij liggen, maar een impuls nam de leiding over mij en ik liep in snelle passen naar een andere tafel toe. Ik pakte het voorwerp op en deed het om. Alles werd zwart.

'Ik moet toegeven,' zei een stem die ik herkende tegen mij in een soort droom. 'Ik had niet verwacht dat je hem weer zou kiezen.'