HunHan [Book 2]: Dealing With Oh Sehun [BoyxBoy]

xxix

Haha. Si Yna Moe ay girl version ni Lulu. May mga nagwelga. So, si Sehun version nalang ba? Para chillax lang ang puso?:)

Cheers sa naguguluhan!:) Magulo talaga kasi sinadya ko para magturo lang kayo nang magturo. You'll know soon, chill. :)

Plug ko lang isang on-going ko. One Drop per second (A ChanBaek story) Hope you can check it out. MPREG po ang story. :")
---------------------------------------------------------------------------------------------
Anak mo to, Sehun.

"Luhan, ayos ka lang ba?" Naalalayan agad ako ni Detective bago pa ako matumba. Bigla akong nanghina. Ang gulo ng isip ko. Iba ang kutob ko. "Minessage ka ba nung killer?" I just shooked my head. Gusto kong linawin sa akin ni Sehun ang narinig ko pero, natatakot akong habulin sya. "Pumasok ka na muna sa kwarto mo" Pinigilan ko syang itayo ako.

"Take me home for now, Detective. Hindi ba may operation tayo? Papalapitin natin ang killer dun. I'll stay there dahil, ayoko naman madamay ang mga taong nandito. I beg you," Hinawakan ko ang kamay nya at tumango sya, "Find the killer," I said like I am almost about to cry. Tinap nya ang likod ko at inalalayan na akong tumayo. Ang sakit na naman ng tyan ko pero binalewa ko lang.

Nagpalit lang ako ng lumang damit at dun nalang ako maliligo sa bahay. "Lowhen!" I heard Kyungsoo called, "Uuwi ka na? Sige, magtawagan nalang tayo ha? Ito namang si Baekhyun eh, tinatawagan ko ayaw pa rin sumagot. Hindi ba sya nagaalala para kela Tita? Duh! Nakitira din kaya sya dito for almost half a month ano?" bulalas nya.

"Baka busy lang happy feet." Tinignan ako ni Kwago na para bang hindi nya alam kung ano ang sasabihin nya. "Wag kang magalala sa akin, makakarating pa rin ako sa kasal nyo ni Jongin." Niyakap ko sya, "Thank you for not leaving me, Kyungsoo pero ayoko," I sucked one lungful of air, "Ayoko na pati ikaw madamay so, I'm asking you to stay away from me until everything is alright. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko 'pag pati-" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko kasi niyakap nya agad ako and I cried again.

"Bestfriend tayo di ba? Hindi kita iiwan. Walang mangyayaring masama sa amin, Luhan. Mahuhuli din ang hinayupak na pitingini na yan at babangasan ko talaga yang mukha ng hayop na yan! Bilog ang buwan, malakas ang shakra ko." Natawa ako dahil dun sa sinabi nya, "Tawagan mo ako kapag may balita na sa kanila huh?"

"Salamat bes," Pilit na ngumiti ako.

"Onga pala, tignan tignan mo si Sehun at baka masungkit." Napayuko ako dahil dun. Hindi na ako sumagot at lumabas na. Hindi ko alam kung saan lupalop nagpunta si Yna at Sehun, hindi ko na sila inantay. Sumakay na agad ako sa kotse at pinagmaneho ako ni Detective. Ayoko talaga sa kotse nya, amoy medyas. Sakit sa ulo. Kawala ng points eh?

"Bakit hindi natin inantay si Sehun?"

"Uuwi din yun. Bakit ba hindi nalang ako ang kunin ng killer na yan at matapos na lahat ng ito? Wala ng madadamay," I said, staring at my nails. "Tama nga siguro ang sinabi ni Thunder eh? Kailangan ko lang mamatay. Should I just kill myself?" sabi ko dahil para mapapreno ng wala sa oras si Detective. "To put an end with my story?"

"Ano ba yang sinasabi mo? Wag ka ngang magisip ng ganyan! If you die, it will still continue. You should put an end with all of this by finding that goddammit killer! Napapengrish ako sayo, pitingini." aniya.

Alam ko hindi yun oras para tumawa pero hindi ko na napigilan. "Napaengrish ka pa tuloy, Detective.. Sorry naman? Masyado lang talagang magulo ang isip ko ngayon eh." sabi ko at sinandal ang ulo ko sa head rest at, pinagmasdan ang tanawin sa labas. Hindi na sya sumagot at pinaandar na ulit l sasakyan with silence filled around the air.