HunHan [Book 2]: Dealing With Oh Sehun [BoyxBoy]

xxxv

I'm sorry. Kulang pala natype ko. It should be 9999x666x666x3 kabebe. Hindi ko napansin. Sorry sorry sorry talaga. Paluin nyo na ako.:)

May twist po sa code na yan. Sino man ang makapansin at makahula agad nun, labyu.:)

Enjoy solving this. Comment lang. Hindi ako maguud sige. Haha. Joke. Masaya magisip di ba?;)
---------------------------------------------------------------------------------------------
Luhan

"You called him?" I asked.

Napakamot sa ulo si Kharin. "Well yeah? He's looking for you. I can't lie." he said, sounding a bit troubled. "Luhan, I-I think he saw us. Basta ikaw humalik sa akin!" Tinignan ko sya ng masama. Hinalikan din kaya nya ako. It wasn't just me. Napahawak ako sa ulo kong tila pinupukpok ng bato.

"Luhan, umuwi na tayo." Hinawakan ni Sehun ang braso ko saka hinila palayo kay Detective. Hinawi ko lang ng malakas ang kamay nya dahilan para muntik na akong bumagsak sa sobrang pagkahilo at medyo groggy na rin ako. Bakit ako sasama pa sa kanya? "Please," Sinulyapan nya si Kharin ng ilang segundo, "Iuuwi na kita sa bahay, it's not safe for you outside at this late." he exclaimed in a low voice. I could barely hear his frail voice, ignoring what he saw.

"Bahay? It doesn't feels like home to me but more like hell." Ikinawit ko ang braso ko kay Detective na hindi maipinta naman ang itsura.. na parang gusto nya ako itulak. Takot ba sya? Eh sya nga 'tong Detective na humahabol ng kriminal. "Dalhin mo ko sa puso mo, Detective." Napa-eh naman si Kharin.

"Luhan, haha! Ang korni mo." Napalunok sya nang humakbang ulit papalapit si Sehun sa akin. Siniko ko ang tagiliran nya. Pitingini nito, ninerbyos pa kasi. "Katakot pala itong asawa mo. Basta, ikaw talaga humalik sa akin." he whispered still with his eyes fixed on Sehun. Nawawala ang hilo ko sa taong to. Kaloka. Pushing aside the irritating twige of nervousness, Kharin blocked himself to me.

"Luhan, come with me." Sehun pleaded.

I sucked in my breath, "Kesa ginugulo mo ako ngayon. Bakit hindi nalang ikaw ang umuwi? I'm still enjoying this night, free from you. If ever something bad happens to Yna, ganun din sa anak mo." I inhaled one lungful of air. "Wag mo na akong habulin pa, Sehun. I've already made my mind." I met his gaze; eye to eye, "May pupuntahan pa kami ni Detective. Halika na, Kharin!"

"Hah? San tayo pupunta?"

"Sa mall na pula na may dilaw." sagot ko.

"Kasal pa rin tayo." Sehun chimed in.

"Ay wow ha? Galing naman. Hindi ka ba tinatamaan dyan sa sinasabi mo, Sehun? Sarili mo lang talaga iniisip mo." sabi ko.

His lips then, parted but before he could say something and - without any hesitations, I walked straight ahead without even turning my head to take a look at him. I ignored the people throwing us curious glances, people murmuring Oh Sehun's name for suddenly showing up in a bar like this and this stupid head of mine, spinning like a tornado. I held firmly onto Detective's biceps. Without his assistance, I wouldn't be able to make it out without stumbling. He guided me to my car.

"Where's the car keys?" he asked.

Sumandal ako sa koste, "Nasa bulsa ko."

"Akin na," Inabot nya ang kamay nya.

"Kunin mo, nahihilo ako." sabi ko't sinapo ang noo ko, "Nangangati ako, Detective."

"Ano?! Maghunos dili ka, Luhan! Huwag mo akong tuksuhin! Ma...may asawa ka! Kasal pa rin kayo! May prinsipyo akong tao! Na..dala lang ako kanina?" sabi nya.