HunHan [Book 2]: Dealing With Oh Sehun [BoyxBoy]

xix

I'm so sorry sa late update guys. Dumugo utak ko dito. Bahala na po kyo sa imagination nyo ha? Kright.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Sehun looked bothered. "The car's brake," He paused, "It's b-broken."

Nanlaki ang mata ko. "What?! Hindi nga? Weh? Joke ba yun!?" Hindi nya ako sinagot, "WAAH! NAGPAPARLOR MAN LANG SANA AKO! NO! AYOKONG MAMATAY NG PANGET! DYOSKO FOE LORD, PAHINTUIN NYO 'TONG KOTSE NOW NA! AS IN NOW NUH!" Nagpanic ako dahil sa narinig ko. Wala kaming brake! What the hell! Chineck naman namin ang brake fluid nito, okay yun pero bakit sira? Naputol ba? THE FCK.

"Don't panic, I can handle this okay? I know what to do." Humigpit ang kapit ko sa seatbelt. Hindi na tinapakan ni Sehun ang gas pedal at may ginalaw sya sa gear. May emergency brake 'to used for parking pero ayaw gumana. Nagsignal sya gamit ang headlights and backlights as a warning sa ilang nakasunod pa at sinusundan namin.

"Sehun, tumalon na tayo!"

"No, you jump, babe. If we both jump sasalpok 'to sa unahan natin, I could see there's a child inside," sabi pa nya, "And I can't jump from this side either, may paparating na truck. Go, Luhan," Hindi ako makakilos.. Hindi ko alam ang gagawin ko. Fck. Iiwan ko sya at tapos? Instead na buksan ang pinto, kumapit lang ako sa seatbelt ko. Yes, I'm stubborn as ever but I won't ever leave him. He dies, we'll die together.

Kung isasalpok namin yun sa gilid, walang puno dun at mahuhulog pa kami. Mababang parte yun at yun ay tila bangin pero hindi sya ganun na kalalim pero major injury pa rin ang aabutin namin kung mahuhulog ang kotse dun. Bakit kasi nangyayari 'to? Pucha naman kasi. May plano kami! Mageenjoy sana kami, naman ehhh.

"No, you said you know what to do," Tinignan ko sya, "I trust you," sabi ko at hinawakan ang kamay nya. Pwede namin isalpok sa puno yun, the speed decreases na naman kaya hindi na 'to ganun kalakas ang impact. We hit the intersection, ikakanan na dapat nya ang kotse para.. bumangga sa puno.

Kaso.. May tatawid na buntis.

"Sehun, may tatawid!" sigaw ko.

Nilihis agad ni Sehun ang manibela sa kaliwa. Iniwasan kami ng sasakyan na paparating pero tinamaan pa rin nito ang likuran ng kotse namin. Umikot ito atsaka sumalpok ang side ko dun sa may puno. Umusok ang kotse and the glass broke. May tumama sa mata ko so I was unable to open it. It hurts.

"Ugh, are you okay?" Sehun asked.

Sapo ko ang kaliwang mata ko, "Yes, yung buntis, Sehun." bulalas ko pero hinawakan nya ang braso ko at saka napamura. I could feel something was stuck in my eyes and blood streaming out of it. Masakit, hindi ko maidilat. :3

"Okay lang ba kayo?" A girl asked.

"Fck! Luhan! Luhan!" Ito ang narinig ko bago ako nawalan ng malay. Ang nakakabinging 'ingay' ng sumalpok naming sasakyan at nasirang busina. Hindi man ito katulad ng panaginip ko pero parehong hindi ito maganda.

Nang idilat ko ang mata ko, merong nakatakip sa kaliwang mata ko. Isa itong bandage. A glass hit it. Hindi ko alam kung gaano nito naapektuhan ang vision ko but I just had a feeling that I need to prepare myself now for the possibilities... of it being 'blind'.

"Luhan! Huhuhu! Hindi ka pa pwede mamatay! Noooo! Hindi ko man lang nasasabi sayo na mas maganda ako! Mas sexy! Mas maputi! Gumising ka!" Malakas na ngawa nitong si Penguin sa may sulok. "Luhan! Luhan!" aniya.

"Luhan, ipagdadasal kita." ani ni B.

"Hoy hindi pa ako patay!" sigaw ko.

"LUHAN!" sigaw nila at niyakap ako.