HunHan [Book 2]: Dealing With Oh Sehun [BoyxBoy]

xxviii

Kabebes, chillax lang. Ang puso nyo.

This is dedicated to @yeojachingux sana magustuhan mo saeng. Iyak nalang tayo para kay Luhan. Hay, kawawang usa oh.

Again, some part can be either a clue or just a big fat lie kabebes. Panggulo lang.

Ayan pala si Yna Moe. Haha. :")
---------------------------------------------------------------------------------------------
"Si Tita Xiang at Ziyu, nawawala. Sabi ni Tita kahapon pupunta lang sila sa puntod ni Appa Lu Kreng eh pero hindi pa rin sila nakakabalik hanggang ngayon eh. Kagabi ko pa tinatawagan ang CP nila but cannot be reached.. Akala ko naman pumunta sa inyo kaya hindi ko na inantay." He stated.

Nabitawan ko ang phone ko. Parang biglang nagmalfunction ang utak ko. Yung feeling ko na dumating ang kinatatakutan ko. "Luhan? Anong nangyari?" Napasabunot ako sa ulo ko, ang bilis ng tibok ng puso ko. Hinawakan ni Sehun at magkabilang balikat ko, "Anong sinabi ni Kyungsoo? Luhan? Sabihin mo,"

Hinawakan ko ang braso ni Sehun at gusto ko nalang maiyak sa balikat nya. Grabe ang kabang nararamdaman ko eh. Naisip ko kasi agad na baka kinuha sila nung killer. Hindi ko mapigilang isipin na baka nasa panganib na rin sila kasi hawak sila nito. Yung naiisip ko na baka gawin sa kanila yung ginawa sa mahal sa buhay ni Vinibivi at Pilapil. Hindi ko na alam kung ano ng iisipin ko. Hindi ko na alam kung ano bang uunahin ko. Parang masyado ng magulo at konti nalang bibigay na rin ako. Di ko namalayan naiyak na ako.

Ang hirap maging bida. Tingini. :"x

"S-Sehun, si Eomma... si Ziyu,"

"Anong nangyari sa kanila?"

Humigpit ang kapit ko sa braso ni Sehun na parang ayoko ng tumayo kasi nanlalambot ang tuhod ko. "Nawawala daw sila. Sehun baka kinidnap sila nung killer. Sehun, si Eomma.. si Ziyu, baka kung anong gawin sa kanila... Sehun... hindi ko kaya." I said, bursting out crying then, I felt Sehun's arms wrapped around me and I cried even more.

"Irereport natin sa police," sabi nya saka kinuha yung phone kong nasa sahig. Grabe pa rin ang panginginig ng kalamnan ko eh. Dahil sa kakaisip ko sa problema namin ni Sehun, nababalewala ko na ang pamilya ko lately. Ano ng gagawin ko? Ni hindi ko man lang sila nabisita o nakita dahil... natatakot ako na baka ipahamak ko sila pero heto at, nadamay pa rin sila. Kasalanan ko lahat eh.

"Tawagan mo si Detective," sabi ko.

Napatingin sa akin si Sehun ng ilang minuto. Hindi ko alam kung bakit nasabi ko yun pero I somehow trust Detective Mikuto. May trust issue ako sa ibang tao dahil dun sa nangyari kay Jibeom. Naiisip ko kasi, pagkakatiwalaan ko tapos ipapahamak lang ako pero alam ko, seryoso si Detective sa trabaho nya at isa pa, nasesense ko kasing.. totoo ang sinasabi nya.

Pinabayaan ko lang si Sehun na kausapin ang mga police. Tumayo ako dahil naisipan kong puntahan nalang si Kyungsoo sa bahay kasi baka umuwi na sila Eomma Lu Kreng. Baka nastranded lang sila somewhere? I need to find them as soon as possible. Please... lerd, wag sila. "Uuwi ako.. pupuntahan ko dun si.. Kyungsoo.. baka umuwi na si Eomma. Dun ako magaantay." Lalabas na sana ako ng pinto nang pigilan ako ni Sehun, "Sehun please, hindi ako mapakali." bulalas ko pa.

"Sasamahan kita," sambit nya.

"Luhan!" Narinig kong sigaw ni Detective sa ibaba. Parang kidlat to no? Isang tawag lang eh, nandyan agad. "Hindi mo pa rin ba sila makontak?" Umiling ako saka tinap nya ang balikat ko ng dalawang beses, "Huwag kang magalala, mahahanap din natin sila." sabi nya, "Sisiguraduhin kong, mahahanap sila Luhan... trust me." Napatitig ako sa kanya. I only nodded. Trust, such a big word isn't it?