HunHan [Book 2]: Dealing With Oh Sehun [BoyxBoy]

xliii

Sehun

Nasapo ko ang mukha ko habang pasulyap sulyap sa phone ko. Wala pa ring malay si Lolo Sonmig at si Lolo Pilsen ay umuwi na muna. Di ko pa rin maintindihan kung bakit kinuha lang nila si Yna? Ni isang tawag eh, wala pa rin kaming natatanggap. Paano na ang bata? The Fck! Napasabunot nalang ako sa buhok ko. Lalabas na sana ako kaso bigla namang tumunog ang phone ko. Si Kharin?

"Hello?" I answered.

"Sehun, nakuha nya si Luhan."

Parang nagmalfunction ang utak ko nang marinig ko yun. Nakuha si Luhan? Pucha! Nakausap ko lang sya kagabi! That was the last time, I saw him. I should've stayed and look after him. Fck. "What? Paano? Di ba kasama mo sya lagi? Paanong-" I paused, trying to calm myself for a moment, "Bakit mo sya pinabayaan?! I'm going there!" I shouted with nervousness overflowing my system. Kinuha ko na agad ang car keys sa bulsa at—ibinilin ko muna sa nurse si Lolo dahil hanggang ngayon wala pa rin si Appa.

"Pumasok kami sa bahay na-"

"What? Sinama mo sya? Alam mo naman na delikado! Sabi mo magdidisguise ka?! Why did you let him in?!" sigaw ko naman dahil sa sobrang pagaalala ko. Kharin called me last night. Sinabi ko kasing balitaan nya ako about the case dahil hindi ako mapakali. Hindi ko na alam kung anong uunahin ko. I chose Yna instead of Luhan, trusting Luhan to Kharin. Oo, alam ko na kailangan din ako ni Luhan and I badly want to be there right next to him but — as a father, my boy needs me too. Yna and our kid only have me. ME.

Besides, nasa ospital pa si Lolo.

"I tried to stopped him, okay?" he said in such calm voice, "But you know your wife better than I do! He keeps on insisting to come inside. Luhan.. wants to make sure his Mom is in there!" aniya, "Pinareho ko ang damit namin, pinagsuot ko pa sya ng mask hoping na magkamali ng kuha and he'll take me instead." pageexplain nya pa.

"Pareho ng damit? Masyadong magkaiba ang katawan nyo ni Luhan. You know it'll never happen!" bulalas ko. Nakakagigil eh. Anong klaseng modus operandi yun?! Bigla nalang naisip? Nawawala si Yna. Nawawala pa si Luhan... Hindi ko na alam gagawin ko.

Pagbukas ng elevaror sa parking lot, agad na tinakbo ko ang kotse ko. "Yes, alam ko yun. Macho ako, sexy sya." Papasok na sana ako sa kotse pero napahinto ako. What was that?

"May pagnanasa ka ba sa asawa ko?"

"Pagnanasa agad? Kung meron man, wala ka ng pakialam dun. Maghihiwalay na rin naman kayo di ba?" Nasuntok ko agad yung manibela dahil sa sinabi nya. Tangina talaga. Popormahan agad? "Hindi ako natatakot sa deadly weapon mo uy." dugtong nya. Anong deadly weapon naman pinagsasasabi nito? :x

Baka baba ko sinasabi nya? Tangina.

"Tinali mo sana sya!" segway ko.

"What? Are you dumb? Edi tinuhod ako nun?! Calm down okay? Nakakapagtaka ang bahay na ito. Kung may mahahanap lang sana kaming blueprint. Ramdam ko may underground itong bahay. Bigla kasi nawala si Luhan. Narinig ko pa sigaw nya pero, hindi ko na naabutan kung sino ba ang kumuha sa kanya. We saw no one?"

"Baka may kasabwat dyan." Bigla syang natahimik na ipinagtaka ko, "Send mo na kung saan man yan. Kung meron ngang underground, malamang may exit yun. Baka nakakonekta sa di kalayuan dyan. Hanapin nyo agad, bago nya maitakas si Luhan at malipat sa iba." I said, sounding like I'm commanding them. Humigpit agad ang kapit ko sa manibela nang maibaba na ang tawag. Please god.... let me find my wife.

Tinawagan ko si Appa pagkatapos habang nagmamaneho, nakapaslak lang ang isang earphone sa tenga ko. After ng ilang ring, sinagot nya agad. "Hello? Appa? Are you already in the hospital? Kayo na po ang bahala kay Lolo." Huminga muna ako ng malalim. Baka si Appa naman ang atakihin kapag ibinalita ko. "Luhan is missing. The killer already got him. I'm on my way to the place where he was taken." I uttered.