HunHan [Book 2]: Dealing With Oh Sehun [BoyxBoy]

xxxvi

Luhan is in Korea.
Sehun be like: I'm on my way, baby.
---------------------------------------------------------------------------------------------
"Penguin, juntis ka ba?!" Baekhyun and I asked in chorus. Hindi mawala ang ngiti sa labi namin kasi kanina lang nagmamaktol sya dahil naunahan nga sya ni Baekhyun.

"Naduduwal lang juntis agad?"

"That's one sign? Nahihilo ka ba lately?One more thing, parang may gusto lagi kainin? Mga nagmamagandang juntis. I mean, naglilihi pala. Tapos," I looked at him from head to toe, "Tumataba ka pa? Hahahah!" Humagalpak kami ng tawa ni Baekhyun. "Mukhang magiging balyena kang penguin sa pagjujuntis mo." I said.

"Mga pitingining boset kayo." aniya.

"Uy, don't say bad words. Papanget ang baby mo. Pacheck up ka na oh." sabad ni Baekhyun na syang sinang-ayunan ko rin. Masaya ako para sa kanila pero bigla akong nakaramdam ng lungkot sa dibdib ko. I felt Baekhyun touched my hand at ngumiti sya sa akin though it is a smile of pity, I guess?

Tinapik ko lang ng kaliwa kong kamay ang kamay nyang nakapatong sa kanan ko. "Oh oh, ano yang tingin na yan? Kanino kaya ako magnininang?" pagiiba ko ng topic ng hindi inaantay makapagsalita si Baekhyun. Ayokong pagusapan o tanungin pa nila ako tungkol sa hindi ko pagkakaroon ng anak. I mean, Sehun and I are married for 2 years pero ni isang pakwan eh wala ako nalunok.

"Sa baby ko!" Kyungsoo shouted.

Nagkatinginan kami ni Baekhyun. "Sige na sayo na at baka magwala ka pa dyan eh. MagpaPT ka na dun, para masabi mo na kay Nognog. Sigurado ako," Napatigil ako saka napayuko, "Matutuwa sya." Pinilit ko sabihin nang may ngiti sa labi ko but I only ended up with a crack voice. "Sige na kasi, inaantok na rin ako. Gusto ko matulog."

"Sige, babalik kami." Baekhyun said with such hesitation in his voice. Umalis na sinila after nun at humiga ako sa couch na nandun at tinitigan ang ceiling at, napahawak ako sa tyan ko. Ano kayang pakiramdam? Ano kaya magiging reaksyon ni Sehun? Napaisip lang.

But he have a son.. not with me.

Nang araw ding yun, nakatulog ako sa sofa ng private room ni Ziyu. Nagising ako nang may taong maglagay ng kumot sa akin. Fck. Muntik pa ako mapasigaw dahil medyo may kadiliman na kasi sa loob.. Nakabukas lang ay dimlight. "S-Sehun, ginulat mo naman ako. Don't show up like that, please lang. Baka sa atake sa puso ako mamatay eh?"

Bumangon ako at tumabi sya sa akin. "I'm sorry." he apologized in a low voice. It was the saddest one I've heard from him. Hindi ko na sya sinagot. So awkward ng ambiance.

"Si..sino kasama ni Yna?" I asked.

Matagal bago sya nakasagot. Ramdam ko na nagdadalawang isip sya kung sasagutin ba nya ang tanong ko o hindi. "Dinala ko sya kay Lolo." Napaawang ang labi ko. He did what?! "Lolo.. found out the truth about Yna and the baby. He wants to see her," sabi nya sa mahinang tono. My lips parted, couldn't even say a single word. "I had no-"

"I guess, that's really the end of us. You know, Lolo. He's cruel... Hindi ko na rin naman sya pahihirapan," I stared at him, his eyes is glittering not because of joy but his own tears. "I know he'll force us pero hindi na nya ako kailangang pilitin pa."

"Hindi mo na ba ako mahal?"

"Oo. Hindi na kita mahal." I lied. God knows how much I love him but in life sometimes, love is not enough. Ngayon, iniisip ko lang paano isisave ang sarili ko kasi, it feels this pain is pulling me deep down to the ocean. Hindi ako makahinga.

"I know, you're lying."

"So, bakit mo pa ako tinatanong?"

Matagal bago sya nakasagot, "Did you have fun?" Nagulat ako sa tanong nya. The hell is that? FUN?! "Away... free from me," aniya.