HunHan [Book 2]: Dealing With Oh Sehun [BoyxBoy]

xli

WOW. Wow? Anong ibig sabihin nun?

Compliment ba yun? WOW. Fantastic baby! Dance! Dance! I wanna dance dance dance daeeence! Napailing ako... hindi. Don't tell me, may secret message na naman dito ah? Napahinto ako sa malalim pagiisip ko nang may magdoorbell. Tumayo agad ako atsaka pinagbuksan ang tao na yun. Si Oh Sehun. I was frozen like a dead meat.. not sure what to do, not sure what to feel. But, one thing I know.. Just by looking at him hurts like hell.

Sumasagi sa isip ko ang nakita ko.

"Luhan," he called in a low voice.

"May susi ka naman, bakit nagdoorbell ka pa?" bungad na tanong ko sya kanya, trying to hide my anger. Tinalikuran ko sya at, sya na ang hinayaan kong magsara ng pintuan. I sat on the couch. Ang awkward na't sobrang tahimik. The distance between us is.. getting farther.. Ramdam na ramdam ko na ngayon ang malaking batak sa pagitan namin dalwa.

Ako na galit at sya na guilty dahil, gumawa na naman sya ng kasalanan. Malamang.. he won't confess his sin. Itatago na naman nya at bobolahin na naman ako ng malalambing na salitang ginamit nya na hindi ko na alam kung alin ba dun ang totoo. Para bang lahat, hindi ko na magawang paniwalaan. When I see him, isang sinungaling na Sehun na ang nakikita ko. Ang manlokokong Oh Dimunyu.

"Naiwan ko ang susi ko sa taas."

"Ah ganun ba," matipid na sagot ko.

"May progress ba sa paghahanap?"

Huminga ako ng malalim, "Meron na.. One of these days, mahuhuli din sya." sagot ko naman at sinulyapan sya. "Ikaw, Sehun?" I rested my back on the couch, "Kamusta na kayo ni Yna?" Dahil sa itinanong ko'y agad syang nagiwas ng tingin, "May progress na din ba kayo? Nagsex na ba kayo?" I asked.

"Luhan... hi..hindi." he answered.

"Hindi?" I parroted. Tumayo ako at lumapit sa kanya, "Tignan mo ako sa mata at saka mo sabihing hindi nga, Oh Sehun." he met my eyes, his eyes full of guilt. "Wag mo ako lokohin! Nakita ko kayong dalwa! Nakita mismo ng mga mata ko! Sinabi ba sayo ni Lolo Sonmig? I wanted him to tell you," I paused, "I. Don't. Fcking. Need. You!" His expression changed in mixed emotions. He tried to reach for my hand but—I shoved it.

"Luhan, I was drunk-"

"Drunk? Kahit na, Sehun! Alam mo pa rin yung ginagawa mo! Alam mong mali yun! Grabe, sa sobrang pageenjoy nyo, ni hindi nyo man lang ako narinig. Ang ingay kasi ng kabet mo!" Humakbang sya palapit pero hinarang ko ang kamay ko, "Dyan ka lang," Huminto naman sya at—nangungusap ding tumingin sa akin, "Baka mabugbog pa kita. Baka kung anong magawa ko sayo." I said.

"I wasn't thinking straight," pagdadahilan nya. He brushed his hair through his finger and grabbed a few strands in frustration. "I missed you. I was talking about you and.. she just kissed me and," Napatigil sya saka tumingin sya sa akin. Hindi na nya naituloy. Naisip din nya sigurong he's not making any sense. "Luhan," Sinuntok ko ang dibdib nya.

"Tapos ano? Hindi nakaiwas ang labi mo at bumaba nalang ang zipper mo? Ganun ba? GOD! Sinayang mo lahat! Kung ayaw mo na sinabi mo nalang sana. Hindi yung gagawa ka pa ng excuses," Tinatangka nya lumapit pero patuloy na hinahampas ko ang braso nya, "at... pinapahirapan nyo pa ang sarili nyong itago ang relasyon nyo. Gago ka!" sigaw ko, "Sinira mo lahat.. Wala na. Ubos na ubos na ako, Sehun." I muttured.

"Luhan, I'm sorry."

"Tama na, Sehun. We already have a deal anyway. Magkanya kanya na tayo." sabi ko at tinalikuran na sya. Aakyat na sana ako sa itaas pero hinabol nya ako at, niyakap mula sa likuran. He's crying.. Kinalas ko lang ang yakap nya. "Tears of joy ba yan? Pa-thank you? You know what.. ginawa mo lang sa akin ang ginawa ni Appa kay Cecilia. You only made me feel what she must've felt back then pero wag ka magalala, Sehun, hindi naman ako suicidal na tao." I said.