KALP ZAMANI

6.Bölüm "Git..."

Yepyeni bir bölümle merhaba okuyucularım :))

Ah o kadar güzel ki sizin orada beni okuyor olduğunuzu bilmek,çok çok çok güzel :))
Nolur yorumlarınızı,oylarınızı benden eksik etmeyin... Oradasınız biliyorum ses verin :)

Hatam varsa affola, keyifli okumalar :)

Rüyama ortak olun ;)

^^

"Merhaba Naz"

Karşımda gördüğüm bugün çocuklara aşı yapmak için okula gelen doktor Sedat'tan başkası değildi. O kadar şaşırmıştım ki onu gördüğüme verdiğim tepkinin dozunu ayarlayamamıştım resmen. Adam da benim çığlığım karşısında şaşırıp kalmıştı. Kızlar sesi duyunca kapıya geldiler.Kendimi toparlayıp konuşmaya başladım.

"Sedat kusura bakma ben bir an seni görünce şaşırdım."

"Yoo önemli değil şaşırman normal"

"Ah kapıda kaldınız gelsenize içeri. Naz misafirimizi kapıda bekletme daha fazla zaten çığlık atıp adama yeterince şok yaşattın." Son cümlesini sadece benim duyacağım şekilde söyleyen Banu'ya kısa bir bakış attıktan sonra Sedat'ı içeri davet edip kapıyı kapattım. Ben hala Sedat'ın neden geldiğini kendi kendime sorgularken salona geçip oturmuştuk bile.

"Kusura bakmayın ben rahatsız ettim sizi böyle habersiz gelip"

"Yok olur mu öyle şey sen benim kusuruma bakma Sedat biraz dalgınım bugün"

"Anladım. Ben aslında Kadir'in ilacını getirmek için gelmiştim. Şansımıza sağlık ocağının ilaç deposunda varmış." Sedat söyleyince hatırladım. Bugün ona Kadir'in kullandığı krizlerini düzenleyen bir ilacın azaldığını söylemiştim, ondan bahsediyordu.

"Gerçekten mi? Çok teşekkür ederim Sedat. Son bir haftadır bitmesin diye ilaç dozunu düşürmüştük, krizleri artmaya başlamıştı Kadir'in"

"Bu kutularla 2 ay idare eder artık rahat rahat içsin ilaçlarını"

"Çok sevinecek gerçekten tekrar teşekkür ederim"

"Ne demek görevim. Ha bu arada kapıda sorduğun soruya da gelirsek ev adresini okulu arayıp öğrendim." diyince gülerek attığım çığlığı hatırladım yine utandım.

"Tekrar özür dilerim dedim ya dalgınım biraz fazla tepki verdim." Sedat anlayışla gülümserken Banu hemen lafa girip "E hadi sofraya geçelim o zaman"

"Ben size rahatsızlık vermeyeyim ilacı da verdim kalkayım artık"

"Olur mu öyle şey yemeğe kal hem ilaç için teşekkür hem de kapıdaki tepkim için özür dilemiş olurum."

"Peki kalayım madem"

Sedat'ın da gelmesiyle sofraya bir tabak daha ekledik. Yemek boyunca çok keyifli sohbet ettik. Yemeklerimiz bitince çaylarımızı da alıp salona geçtik.

Oğuz

Bugün o köy okulunda Naz'ı görmek resmen yıkmıştı beni. Yıllardır içimde kurduğum, kendimi avuttuğum tüm düzen yerle bir olmuştu. Onu yine öylece bırakmak çok zor gelmişti bana. Bir an hiç bir şey düşünmeden kolundan tutup kendime çekmek, doya doya sarılmak istedim ona. Ama yapamadım, yapmaya hakkım yoktu çünkü.

Yıllardır aldığım her nefes ciğerlerimi yakarken bugün ilk defa Naz benimle konuşurken nefes aldığımı hissettim. Gerçekten nefes alabilmek için onun kokusuna ihtiyacım vardı sanki...Ama ne onun kokusunu içime çekebilirdim ne de rahatça nefes alabilirdim artık.