Sen... Ben... Biz...

Bölüm 20

Bölüm nihayet geldi. Çok geciktirdim farkındayım. Sorry canolar:(

İlk okul öyretmenliği okuyorum ve stajım başladı. Sabahları daha horozlar uyanmadan uyanıp derse gidiyorum. Akşam da tavuklar uyumadan ben yedinci uykumda oluyorum. Daha tam adapte olamadığım için bölüm gecikti. Bundan sonra daha erken yazmaya çalışacağım. :)

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum :) görüşürüz :)

Elimdeki notu en az on kere okumuştum. Ama hiç bir anlam çıkaramamıştım. Kimin yazdığıyla ilgili de fikrim yoktu. Oturduğum sıranın etrafına başka bir not varmı diye göz gezdirdim. Bir şey bulamadım ve defterimi alıp sınıftan hızlıca çıktım. Kantine inerken  bir gözüm nottaydı. Hala yazanın kim olduğunu düşünüyordum.

" Güneş?" Birinin bana seslenmesiyle başımı nottan kaldırdım. Beni çağıran Sarptı ve demin bizim oturduğumuz masada oturmuş bana el sallıyordu. Nota daldığımdan ters yöne gidiyormuşum meğerse.

" Nereye gidiyordun sen? " dedi Ayşegül ben sandalyeyi çekip otururken.

" İnan ben de bilmiyorum. " dedim gülerek. "Buna dalmışım. " diyerek elimdeki notu onlara gösterdim.

" O ne? " dedi ikisi de aynı anda. Notu onlara verdim. Sırayla okudular. Onlar da şaşırmışlardı.

" Aa. Kimden acaba?" dedi Ayşegül. Hala elindeki nota bakıyordu.

" Hiç bir fikrim yok. " Aklıma kimse gelmiyordu. " Belki de yalnışlıkla koyulmuştur. Olabilir yani? "

" Bence de. Belki de şakadır. " diyerek bana katıldı ve konuşmasına devam etdi. " Aynı derslerde olduğumuz çoçuklar senin evli olduğunu biliyorlar sonuçta. Şaka yapmış olabilirler. "

" Haklısın. Şakadır büyük bir ihtimalle. " 

" Ben bir bizim çoçuklara sorarım. " dedi Sarp. Bu konuyla ilgili hiç yorum yapmamıştı. " Eğer şakaysa gerektiği şekilde konuşurum  onlarla. Böyle aptal oyunlara seni alet edemezler. " dedi bir abi edasıyla.

" Oyy. Arkadaşını korurmuş ta. Canım kankam yaa. " diyerek boynuna sarıldım.

" Tamam tamam. Şımarma güvercin. "
dedi o da gülerek.

" Oh ne güzel. Dışladınız beni resmen. " diye alıngan bir ifadeyle konuştu Ayşegül.

" Hii! Olur mu hiç? Senin yerin ayrı kuzum. " diyerek bu sefer de Ayşegüle sarıldım. " Di mi Sarp?" dedim Sarpa bakıp kaş gözümü oynatarak.

" Tabii öyle. " dedi Sarp. Benim çiftetelli oynayan mimiklerime göz devirdi.

" Öyleyse bu hafta sonu sinemaya gidelim. Lütfen lütfen lütfen. " diye yalvarmaya başladı Ayşegül.

" Baya uyar ama saat sekize kadar işte olacağım.  Yani akşam gelebilirim sadece. " dedim ve son sözü onlara bıraktım.

" Olsun. Akşam gideriz biz de. Sen Sarp? " diyerek bu sefer Sarpa yalvaran bakışlar atmaya başladı.

" Şimdi "Hayır" desem senin dilinden kurtulamam. Bana da uyar. "

" Yaşasın!  O zaman ben netden güzel bir film seçeyim. Ayy çok güzel olacak. " Aşırı bir sevinçle el çırpmaya başladı. Gerçekten şuan çok istediği oyuncaq alınmış bir çocuğa benziyordu. Onun bu haline gülmeden edemedim. Sarpın ona bakan gözleri ışıldıyordu resmen. Her ne kadar inkar etse de Sarp kesinlikle bir şeyler hissediyordu Ayşegüle karşı. Ahh. AŞK. Diģer üçharflilerden daha korkutucuydu.

*******************

Bütün gün kafede ayıptır söylemesi eşek gibi çalışmıştım. Müşterinin biri gidip biri geliyordu. E haliyle de dinlenecek saniyemiz bile olmuyordu. İşim yarım günlüktü ama baya yoruluyordum. İşlek bir yer olduğundan maaşım da güzeldi. En azından kendi kendimi geçindiriyordum.  Evin önüne geldiğimde çantamdan anahtarımı çıkardım. Ama daha anahtarı deliğe sokamadan kapı açıldı.