Sen... Ben... Biz...

Bölüm 25

Nur topu gibi bir bölümle karşınızdayım. Severek okumanız dilegiyle:) Buraya bol bol kalp bırakıp gidiyorum❤❤❤❤❤💋💋💋💋💋❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤💋💋💋❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤💋💋💋💋💋💋❤❤❤❤❤❤❤❤❤

" K-kuzey? "

" Dolunay? "

Ay yok! Hayal görüyordum kesin. Kuzeyin bizim evin kapısında ne işi vardı? Yok. Yok. Hayal değildi bu! Olsa olsa kabus olabilirdi. Çaktırmadan kolumu çimdikledim. Ah! Acıdı! Ama hala uyanamamıştım ve Kuzey hala karşımdaydı. Yüzünde de her zamanki ifadesi vardı. Rüyamdaki pardon kabusumdaki Kuzey bile gıcıktı. Ellerimle gözlerimi kapatdım ve ondan geriye doģru saymaya başladım. 10, 9,8,7,6,5,4,3,2,1!

" Hala ordamısın? " diye sordum Kuzeyin hayaline. Gözlerim hala kapalıydı.

" Evet burdayım. " Sesindeki gülüşü duymuştum.

Ellerimi gözlerimden çektim ve ona yüzümü buruşturarak baktım. Hayal falan değildi malasef! Bay mavi göz karşımda kanlı canlı duruyordu işte.

" Ne işin var senin burda?"

"Ne kadar da kaba bir kızsın sen. Evinize gelen her misafire böyle mi davranırsın? " diye sordu tek kaşını kaldırarak. Sesinden dalga geçtiği belli oluyordu. İyi o halde. Ben de onu "kibar" bir şekilde kovardım o zaman.
"Pardon sevgili misafirimiz. Bugün evde değiliz. " dedim sevimli bir ifadeyle ve kapıyı yüzüne kapatdım. Yaptığım şeyin vermiş olduğu gururla sırtımı dikleştirdim ve mutfağa geri döndüm.

" Elçin mi geldi kuzum? " diye anneme baktım gülümseyerek. İçimin yaģları erimişti ya benden mutlusu yoktu.

" Yok annişim. Yanlış adrese gelmişler." dedim ve elimdeki salatalıkları doğramaya devam etdim. Aradan geçen bir kaç dakika sonra kapı yeniden çaldı. Bu sefer gelen kesin Elçindi.

" Anne ya ellerim pis. Kapıya baksana. Elçindir. "

Kuzeyin yüzünü hatırladıkça yüzümde sırıtış oluşuyordu. " Evde yokuz " dediğimde nasılda şaşırmıştı. Kapıyı da "çat" diye yüzüne kapatmıştım. Nihahaha. Yaşasın kötülük!

" Ne iyi etdin de geldin. Güneş mutfakta. " Annemin gittikçe yaklaşan sesini duydum. " Güneş kızım bak kim geldi. "

Annemin sesindeki zarifliye kaşlarımı çatdım. Eğer annem bizimle bu ses tonuyla konuşuyorsa eve önemli bir misafir geldi demekti. Heralde komşulardan birisi gelmişti. Ellerimi yıkadım ve salona yürümeye başladım.

" Annenler nasıl evladım? "

" Daha gidemedim yanlarına. Karımla gitmem daha uygun olur diye düşündüm. "

Bu ses! Allaha bari bu sefer gördüklerimin hayal olması için yalvarmaya başlamıştım. Ama malasef hayır! Hayat yine bana bir taraflarıyla gülüyordu.

" Çok doğru düşünmüşsün evladım. Güneşle birlikte gidersiniz. "

Annem nihayet benim salondaki varlığımı farketdiğinde bana döndü.

" Güneş? Neden orda duruyorsun kızım? Bak kocan gelmiş. " dedi ama Kuzeye çaktırmadan bana kaş göz işareti yapmayı da ihmal etmiyordu tabii.

Bense şaşkınlıktan yerimden kıpırdayamıyordum. Gitmemişmiydi bu adam ya!

" Bak nasıl da şaşırdı seni görünce. " dedi annem gülerek. " Kızım hadi kocana banyoyu göster de elini yüzünü yıkasın. Yol yorgunudur. Fırında börek vardı. Ben ona bakayım. Sofra hazır olunca çağırırım sizi. "