HAYATIMIN KÖRDÜĞÜMÜ

3.BÖLÜM

Selamunaleyküm Canlar 😍

Düzenlemeler devam ediyor. Konular çok değişmese de olaylarda biraz farklılıklar var.

İnşaAllah beğenirsiniz 🙏😘

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum 🙆

Keyifli okumalar 💞

Hastaneden uzaklaştıktan sonra  Emirle konuştuklarımızı düşünmeye başladım. Benden hoşlanıyormuşmuş, beni istiyormuşmuş... Sinir şey... Ben ondan hiç hoşlanmıyordum  ama... Abimin bizimle ilgili düşünecelerini umursamıyor hatta abimi fazla hafife  alıyordu.  Ailesine söylediği  hamilelik yalanının sebebini de hâlâ anlamış değildim. Madem benden hoşlanıyordu ailesi niye ona karşı çıksındı ki? Sonuçta yetişkin biriydi ve istediği biriyle evlenebilirdi. Hem... Hira teyze ve Ahmet amca beni yıllardır tanıyordu benimle ne gibi bir problemleri olabilirdi ki hamile olmasam beni istemeyeceklerdi?  Bence bunda da bir yalan vardı. Emirin saçma sapan oyunlarından biri olabilirdi. Bir de bana belki hamile kalabilirsin diyordu. Öleceğimi bilsem yine de onunla birlikte olup çocuk yapmayacaktım. Onun gibi ukala, kendini beğenmiş, yalancı biriyle asla aynı yatağa girip bedenimi paylaşmayacaktım. Konuşması, tavrı ve fazla sakin olması korkutsa da asla ona boyun eğmeyecektim.

Onun gibi kendine fazla güvenen, ukala ve yalancı biriyle evlendikten sonra nasıl yaşayacaktım? Nasıl başa çıkacaktım bu kadar sorunla ve soruyla? Acaba kendimi mi öldürsem? Belki de bütün sorunlardan kurtulurum, babamın yanında huzur bulurum diye düşünsem de ölüm bir kuruluş yolu değildi. Hem... Allah'ın verdiği canı ben alamazdım.

Off... Off... Ben ne yapacaktım? Keşke babam yaşasaydı. Benim sevmediğim ve istemediğim biriyle evlenmeme asla izin vermezdi. O benim hep arkamda durmuş hiç kimseye ezdirmemişti. Bu zamana kadar da hayatımda hiçbir olumsuzluğa izin vermemişti. Yine boğazım düğümlenmişti... Niye ölmüştü ki... Beni bu dünyada niye yalnız bırakmıştı?

Ya abim... Abim yanımda olsa o da beni korurdu, istemediğim bir şeyi annem dahi olsa yaptırmazdı. En ihtiyacım olduğu zamanda yanımda yoktu... Telefonunu ne zaman arasam kapalıydı... Master yapmak için yurt dışına gitmiş okul bittikten sonra da oraya yerleşmişti. Babamın cenazesine kadar hiç gelmemiş, cenazeden sonra da apar topar yine gitmişti. Cenazede de çok soğuk davranmıştı ama üzüntüden olduğunu biliyordum. Saçımın teline zarar gelmesine izin vermeyen ve bana çok düşkün olan biri daha yoktu yanımda.  Belki de işleri yoğundu... İşlerini halledince ya da bizi özlediğinde elbette gelecekti.

Eve gidip annemle karşılaşıp tekrar sinirlerimi bozmamak için arabayı yol üzerindeki o çok sevdiğim kurabiyelerin olduğu pastaneye çevirdim. Leyla teyzem duysa ' benim yaptıklarımı beğenmiyor musun da dışarıdan alıyorsun?'  ' yaşlandık diye yaptıklarımız da beğenilmez olmuş' deyip kızardı ama ne yapayım? Evde yapılanla pastahane de yapılan bir olmuyordu ki?

Leyla teyzem beni çok sever, hiçbir zaman bir dediğimi iki ettirmezdi. Neyi sevsem ya da canım birşey çekse hiç sormadan yapardı. Beni seviyordu ama neden evlenmemi istiyordu? Ben evlenince ne olacaktı? Benim evlenmem onlar için ne fayda sağlayacaktı? Bu düşüncelerle yine sinirlenmeye başlamışken pastanenin önüne gelmiştim. Tatlı bir şeyler yiyip  seratonin hormonuyla dolaylı yoldan da olsa mutlu olmak istiyordum. Arabayı pastanenin önüne park Edip içeri girdim.

En sevdiğim yer, cam kenarı köşe masa boştu... Hemen oraya geçip önümdeki menüye baktım. Menü sanki değişmişti. Gözlerimi menüden çekip pastanenin içine göz attım. Mekanın iç dizaynı da değişmişti. Daha önce klasik tarz olan masalar şimdi biraz daha modernize edilmiş daha güzel olmuştu. Uzun zamandır gelmediğim için fark etmemiştim. Tekrar menüye bakıp midemi şenlendirecek listeye baktım. Listenin altındaki ismini görünce şok olmuştum.