HAYATIMIN KÖRDÜĞÜMÜ

✓ALINTI & Açıklama!

Selamünaleyküm Canlar 🙆

Biliyorum yine uzun bir ara verdim ve geç kaldım ama her zaman dediğim şeyi yine tekrarlayacağım. Elimde olan bir şey değil... Maalesef ki tek işim de burada yeni bölüm yazmak değil. İsterdim ki tek işim bu olsun ama maalesef değil... 😒

Yeni bölüm bekliyordunuz biliyorum ama bölüm o kadar uzun ki kısacık bir vaktim vardı ve onunla da ancak bu alıntıyı paylaşabildim...😪
Bir de bölüme gelen oy ve yorum sayısının azlığının da bölümün gecikmesinde payı var, onu da söyleyeyim.😔

Bölüm de hayatım gibi biraz güzel biraz kasvetli bir bölüm olacak, hazırlıklı olun...

Bu arada yeni bölümde bomba şeyler öğreneceksiniz, okurken küçük dilinize sahip olun yoksa yutabilirsiniz.😉

Yeni bölüm ne zaman gelir hâlâ bir fikrim yok. En yakın zamandaki boşluğumda atacağım İnşallah 🙏

Haa... Unutmadan şunu da söyleyeyim. Buraya uzun zaman giremiyorum. Bölüm atıp çıkıyorum. Benden haber alamayan ve beni soran, sürekli mesaj atan arkadaşlara özelikle de pourprevert e teşekkür ederim. İyiyim, teşekkür ederim ama yoğunum... 😘😍

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum 💕

Keyifli okumalar ❣

Uzun bir aradan sonra ilk defa aynı masada yemek yiyecektik. Sıkıntılı geçen hamileliğimden dolayı yanımıza aldığımız yardımcı kadın normalde bize iki ayrı masa hazırlıyordu ama mutfağa girdiğimde aynı masada iki kişilik servis açıldığını görünce şaşırmıştım. Tabaklara yemekleri koyan kadın mutfağa girdiğimi fark edince elindeki tabağı masaya bırakıp mahçupca ve telaşlı bir şekilde konuştu.

"Kusura bakmayın Seren hanım, masayı iki kişilik kurmuşum. Dün gece küçük oğlum hastalandı, okula göndermeyecektim ama sınavı varmış. Aklım hep ondaydı... Az önce Emir bey geldi, ona da izah ettim, kendisi sorun olmayacağını söyledi ama isterseniz yine de ayrı kurabilirim." Emirin bu düşüncesi şaşırmıştı beni. Benimle yemek istemeyip ayrı masa hazırlatır diye düşünmüştüm ama yine benim düşüncemin aksine bir şey söylemişti. Aslında ben daha Emirle karşı karşıya gelip yüzleşmeye hazır değildim ama kadını da yormak istemiyordum.

"Yeni bir masaya gerek yok, bugünlük böyle olsun. Elinize sağlık." Yüzüne buruk bir tebessüm yerleştirip işine devam ederken konuştu.

"Teşekkür ederim, beğenirsiniz umarım." Kadın tekrar ocağın olduğu tarafa geçerken ben de masaya yöneldim. Mutfağı saran mis yemek kokuları iştahımı kabartırken masaya oturdum.

Masa mükemmel görünüyordu. Bu kadın yemek işini gerçekten iyi biliyordu. Hem eli lezzetli olduğu için yaptığı yemekler güzel oluyordu hem de çok çeşitli yapıyordu. Tabi bu durum biraz benim aleyhime gibiydi. Son aylarda, ilk aylara göre daha hızlı ve fazla kilo almıştım. Her yerim olması gerektiğinden daha fazla irileşmiş ve tabiri caizse tombiş bir şey olmuştum. Kendimi durduramıyordum... Kilo alırken dikkat edeyim diye hamile egzersizleri de yapıyordum ama onları yapınca daha çok acıkıyor ve tekrar yemek yiyordum. Ne yaparsam yapayım doğuma kadar böyle gidecekti sanırım.
Tombul kızın tombul annesi olacaktım büyük ihtimal.

Gözlerim, hangisiyle başlayacağımı bilemediğim yemeklerin arasında dolanırken mutfağa yaklaşan ritmik ayak sesleriyle irkildim. İçimdeki sevgi ve öfke aynı çizgide olduğu için bir yanım ılımlı ol diğer yanım ise öfkeni diri tut ve onu yok say diyordu. Bu zamana kadar yaptığım gibi içimdeki öfkeli tarafın sesini dinleyecektim. Bu kadar yaşadığım şeye rağmen beni bu evde tutan bir şey de oydu çünkü. Yardımcı kadının sesiyle düşüncelerimi bir kenarı bırakıp mutfağın içine doğru yaklaşan ayak seslerinin geldiği tarafa baktım.