Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selamun aleykum arkadaşlar yine ben geldim. Güzel bir bölümle geldim. Ve şimdi pamuk eller cebe deyip sizi✩ vote ★ ve yoruma davet ediyorum. ♡♡♡ Seviliyorsunuz♡♡♡ «Keyifli okumalar»
Her genç kızın hayalidir; Aşık olmak,sevdiği kişiyle evlenmek,bembeyaz bir gelinlikle sevdiğinin karşısına çıkmak... Ama ne sevdiğim adam vardı ne de giymek istediğim bir gelinlik.
"Kızım sen ne diyorsun?"
"Doğru duydunuz. Yâni gelinlik ağır olur,taşıyamam diye giymek istemiyorum. Kına gecesi de... Bence o kadar uzatmayla gerek yok. Hem düğün değil de sade bir nikâh olmasını tercih ederim. Kalabalık olmasını istemiyorum."dedim. Yavru kedi gibi gözlerinin içine bakmaya başladım. Annem ve Hira teyze bir anda hızlı hızlı konuşmaya başladılar.
'Olur mu öyle şey?'
'Bir kere gelinlik giyeceksin.'
'Ne demek nikâh olsun?"... ve daha niceleri. Sonra gözlerimi Emirin gözlerine diktim. Ağzımı kımıldatarak 'lütfen' dedim.
"Serenin istediği gibi olacak. Bu bizim düğünümüz ve biz nasıl dilersek öyle olacak."dedi. Bir anda iki kadında susmuştu. Bense Emirin böyle söylemesine şaşırmıştım. Şansımı denemiştim ama inadına gelinliği giydirir diye düşünmüştüm.
"Nasıl rahat edecekse onu giysin. Nikâhta-" Emirin sözünü kesip;
"Bizim evin arka bahçesinde olsun. Çok kişi olmayacağı için sığarız. Gelinlik yerine de sade bir elbise olabilir."dedim. Bahçemizi çok seviyordum. Çocukluğum o bahçede babamın bana aldığı yavru köpekle geçmişti. Aklıma babam gelince yine hüzünlenmiştim.
"Tamam ben yarın gelirim elbise için alışverişe çakarız."
"Yok. Yâni gelmene gerek yok. Ben kendim çıkarım. Bizim eve yakın bildiğim bir yer var oradan alırım."
Aslında öyle bir yer yoktu ama bir daha onunla alışverişe çıkmak istemiyordum. Kendim çıkar kafama göre birşeyler bakardım.
"İyi sen bilirsin. Hadi eve götüreyim seni. Malum çok yoruldun."
Aklı sıra bana laf sokuyordu. Bütün gün yorulan annelerimizdi. Ben her girdigimiz mağazada oturacak bir yer bulup alışveriş bitene kadar kalkmıyordum. Gösterdikleri şeylere de oturduğum yerden cevap veriyordum.Hiçbir şey yapmamış olsam da yorulmuştum. Bütün gün peşlerinden bir oraya bir buraya sürüklemiştim.
Hiç cevap vermeden arabaya bindim. Artık uğraşmak istemiyordum. Sessizce yolda ilerlerken sessizliği Emir bozdu.
"Bak. Seni anlıyorum. Şu an içinde bulunduğun durum çok zor ama o gelinliği şimdi giymezsen bir daha giyemeyeceksin. Çünkü ayrılık gibi bir şey olmayacak."konuşmayacaktım. Artık hiçbir şey söylemek istemiyordum. Soru sormaktan ve cevap bulamamaktan,imalı laflardan ve gizemli davranışlardan sıkılmıştım.
