HAYATIMIN KÖRDÜĞÜMÜ

14.BÖLÜM

Selamunaleykum Canlar💕😍😘

Sizi daha fazla bekletmek istemediğim için bölümü erken yayınlamak istedim.😘😍

Umarım beğenirsiniz🙏😇

Vote ve özellikle yorumlarınızı bekliyorum😉

Keyifli okumalar 😎

Hira teyze , Ahmet amca ve Emir... üçü de bana anlamaz gözlerle bakıyordu. Biliyorum, hiç beklemiyorlardı böyle birşey ama artık söylemek zorundaydım.

Hayatta en tahammül edemediğim şey yalandı ve ben bile bile yalan söylemiştim. Artık yalan yoktu. En kısa sürede boşanma işini de halledip bu evden, evlilikten kurtulacaktım. Emir eliyle kolumu sıkıp ona dönmemi sağladı. Dişlerini sıkarak ;

"Ne diyorsun sen?"

"Bebek artık yok diyorum."

"Kızım, ne zaman oldu? Yani ne zaman düştü bebek?"

"Dün biraz kanamam vardı. Doktora gittim. Düşük yaptığımı söyledi." Emir ayağı kalkıp beni de çekiştirerek kaldırmaya çalıştı.

"Kalk."

"Ne yapıyorsun?"

"Kalk diyorum." Bu sefer Hira teyze söze karıştı.

"Ne oluyor oğlum? Bırak kızı. Demek ki bebeğin ömrü yokmuş. Daha yaşınız genç, yenisi olur." dediğinde utanmıştım. Emir beni zorla ayağı kaldırmış kapıya doğru sürüklerken ;

" Ne yapıyorsun? Nereye götürüyorsun beni?" Hira teyze de hemen arkamızdan geliyordu.

"Hastaneye götürüyorum. Eğer düşmemişse ölü cenin zehirleyebilir."

"Eğer düşmemişsesi filan yok. Düştü işte."

"Yürü."deyip beni kapıdan dışarı çıkardı.

"Oğlum bizi de haberdar et. Bir şey olursa hemen ara."

Emir hiç kimseyi duymuyordu. Kökünü o kadar sıkıyordu ki kesin parmaklarının izi çıkmıştı. Beni arabanın koltuğuna resmen fırlatmıştı. Kendi de arabaya bindikten sonra gazı kökledi ve evden uzaklaştık.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen? Ben sana aileme söylemeyeceksin demedim mi?"

" Şimdi ben söylemesem en geç 2 ay sonra, karnım büyümeyince, hadi onu da geçtim 7 ay sonra bebek doğmayınca ne olacak? Ailen önünde sonunda öğrenecek."

"Sana benim işlerime karışma dedim. Herşeyin zamanı vardı. Sen herşeyi mahvettin."

"Ne zamanı? Neyi mahvetmişim? Artık yalan söylemek istemiyorum anladın mı? Aileni kendi ailemden çok seviyorum. Onlara yalan söyleyip kaybetmek istemiyorum.- ağlamaya başlamıştım. - Kendi annem beni ne kadar ittiyse Hira teyze o kadar sarıldı, sahip çıktı. Beni senden bile çok seviyor. Bana değer veriyor. Ben de onu seviyorum, onu annemin yerine koydum. Sırtımı dayayacağım, güveneceğim bir insanı kaybetmek istemiyorum."dedim ve devam ettim.

"Bak... Bu evcilik oyununu sonlandırmak için son şansımız. Bebeğin düştüğünü biliyorlar. E bir kaç kez de yanlarında tartışırsak onlarda razı gelecekler ayrılmamıza. Ben gerçekten mutlu değilim ve bu evlilik devam ettikçe mutlu olamayacağım. İkimiz de kendi yolumuza gitmeliyiz." dediğimde araba ani fren yaptı.

"Sana daha kaç defa söyleyeceğim bilmiyorum ama boşanma olmayacak. Sen de bu eve, evliliğe ve bana alışacaksın. Şu saatten sonra ikimizin de yolu bir, kendi yolumuz diye bir şey yok."