Siyahın Aşkı #wattys2017

Yıldızlar

Evden hızla çıkıp kosmaya basladım , on dakikada oraya varıp babamın ayırttıgı kitapları almam gerekiyordu. Kosar adımlarla ilerledim zemin adeta sertlesmis bir hamur gibiydi , bastıgım yerden ses geliyordu. Korkudan o kadar hızlı yürüyordumki yaklasık üc dakikada tamamladıgım yol beyaz kaptan'la sonuclanmıstı.

Kapıyı büyük bir sevincle açıp kasanın yanına gittigimde

"Ya bizim bi kac kitap varmısta " diyerek gülümsedigim ,  raflardan birinde duran bi kac kitabı göstermisti. Raflara yaklasarak kitapları koluma dizmeye basladım , son kitabı aldıgımda ise rafların diger tarafından;

"Yinemi beni takip ediyosun ?" diyerek kafasını uzatan Siyah'a bakakalmıstım. Elimdeki kitapların hepside yerdeydi. Yüzüne hayal kırıklıgı dolu bakıslarımı göndrrdikten sonra kitaplara yöneldim. Egilip bir bir koluma topluyordum hepsini , o da rafın arkasından yanıma gelip egildi. Kitaplardan birini eline alıp üzerindekini okudu ; "konus benimle angel?" kendini affettirmeyemi calısıyodu bu ? Cevap vermeden elindeki kitabı hızla cekip kucagımdakilerin üstüne koydum ve ayaga kalktım. Arkamı dönüp ilerliyecekken ;

"Üzgünüm!"

Söyledigi sözcük pekte abartılacak birsey degildi fakat yinede oldugum yerde kalmıstım. Affetmek istemiyordum , o kötü biriydi dahası bir katildi. Kendimden bile emin degildimki ben..

Arkamı dönüp tekrar yüzüne baktım ama hala konusacak cesaretim yoktu. Birsey soyleyecekmis gibi agzımı araladım , kelimeler cıkmıyordu agzımdan , birseyler soyleyemeyecektim. Ayaklarım tekrar kasaya yöneldiginde kalbimin onlara engel olusu acıtıyordu fakat böylesi daha iyidi.

Beyaz kaptan kafamla isaret yaparak kapıya yöneldim oda onay verircesine güldü bana. Kapıya yaklastıgımda dolu olan ellerimde kapının koluna yetisemiyordum , bir kac denedikten sonra geriye yonelip kasaya baktım. Kaptan yoktu kime actıracaktım ben ? Derken ; saniyeler sonra açılan kapı ile beraber tekrar sesini duydum.

"Biraz konusalımmı?"

Belkide ona bu hakkı tanımalıydım , zaten cok masum bakıyordu. Açıklamasını yaptıktan sonrada konusmayabilirdim. Onada kafamla onay verip geriye cekildim. Kapıyı acıp önce benim gecmemi istedi , fısarıya attıgım adımlarla beraber kap8da kapanmıstı , yanıma yaklasıp yürümeye basladık.

"Konusmıycakmısın ?" ona dönerek yüzüne baktım. Hayır tabikide konusmayacaktım , konusursam yumsardım ve affederdim cenemi kqpamakta kararlıydım.

"Güzel o zaman ben konusayım , seninle alakası yok vede o adam bir tefecide degildi , merak etme kimseye borcum yok" diyerek kısa sesli bir gülüs attı. "Ailevi seyler , kucuk kızlara sırlarımıda acamam. Ama senin basının belaya girmesine izin vermeyecegim Derin bundan emin ol" hicte yalan söylüyormus gibi gözükmüyordu , elimdeki kitaplara uzanıp bi kısmını kendi ellerine aldı. Belki gercekten izin vermezdi , korurdu. Ama orda adamın karsısında caresiz gibiydi , yaklasamıyordu bile bize. Kendince sebepleride olabilirdi fakat hala affetmek istemiyordum. Eve de yaklasmıstık zaten konusmayabilirdim. Konusmamalıydım. Evet konusmayacaktım , ahh kimi kandırıyorum ?

"Siyah korkuyorum" soru dolu bakıslarla bana bakıyordu , kendimi tutamayıp konusmustum. Ama sandıgım kadar yumusak bir sesle degil , suphe dolu bir sesti bu. Bana ait oldugundan bile emin degildim.

"Kac yasındadın Siyah ? Adın ne veya kimsin. Okula nasıl geldin , kardesin.." devam edemeden sözüm kesilmisti.

"Belkide vakti degildir Derin?" sanırım bozmustu beni. Simdi ne diyecektim ?konusmayacaktın salak Derin off! Evin önüne geldigimizde elindeki kitapları alıp ilerledim;

"Görüsürüz" diyerek elini cebine attı ,bende kafa sallayarak ilerledim. Kapıyı üc kere tıklaktıktan sonra açılan kapının ardındaki babam elimdeki kitapları alıp odama götürmek icin merdivenlere yöneldi. Bende fırsattan istifade arkamı dönüp hala ordamı diye baktıgımda , yoktu. Gitmis , güzel zaten bunu istiyordum degilmi ?
Kapının arkasına gecip kapıyı yavasca ittirdim ve bende merdivenlere yöneldim.

"Derin! Kapıyı acarmısın"

"Geliyorum" diyerek hızımı arttırıp babamın yanına gectim ," iste oldu " diyerek kapıyı aralayıp gecmesini bekledim. Kitapları masanın üstünr bırakıp bana döndü ,

"Derin !" sinirlenmisti ?

" efendim?" kahretsinn!

"Bune " Siyah'ın o gün bıraktığı not ! Ben nasıl unuttum bunu ya ?

"Baba sey.."

"Burdamıydı o?" kimden bahsettiginden haberi varmıydı ? Siyah yazısından ne anlamıs olabilirdiki.

"Baba o masal'ındı bize kahvaltıya gelmistide" evet uydurabildigim en kötü yalan. Yan komsumuzu bahene etmistim.

"Derin Siyah burdamıydı !!"

Siyah ? Tanısıyorlarmıydı , neler dönüyo burda ya nerden tanısıyolar. Tabi diyemedim , agzımı yüzümü kırardı. Cevap verememistim. Ne diyecektim simdi ne uyduracaktım ben.

"Baba o benim erkek arkadasım" oha! Çüs noluyo lan. Kim dedi bunu ? Hass... Ya benmi dedim bunu.

"Ne?" sasırmıs gibiydi , belki sinirlide degildi , devam ettirsem kabullenirdi belki?

"Biz yaklasık bir aydır beraberiz" salla yavrum salla.

"Derin sacmalama görüsmeyeceksin onunla!"

"Tanısıyomusunuz?"

"Hayır. Görüsmeyeceksin dedim!"

"Ya onu tanımadan yargılama!" kimi kime savunuyorum ya ben ? Off Siyah..

"Lan görüsmeyeceksin dedim kes sesini artık!" ve yukselen sesi , havaya kalkan elinin yanagıma sert bir sekilde inmesi susturmustu beni. Bana el kaldırmıstı. İlk defa.. Babamla ne zaman tartıssak gözlerim doluyordu ve simdide olmustu , fakat su an farklıydı. Hic yapmadıgı birse yapmıs üstelik nedensizdi.

"Çık odamdan"

"Derin ben.."

"Cık. Odamdan !"

Gögsünden ittirerek kapıya dogru ilerledim "hadi!" kapının hizasınını gectiginde ise kapıyı suratına hızla kapatmıstım. Kilidi bir kac kez cevirdikten sonra yataga yöneldim. Kesinlikle haklı degildi , madem tanımıyordu neden bu öfke ? Erkek arkadasım oldugu icinmi ? Zaten degildiki !

Yatagımın üzerine kollarımı kapatarak aglamaya baslamıstım birde bu yetmiyornus gibi kapının arkasından sesleniyordu;

"Derin üzgünüm. Ben , bi anda oldu. Kestiremedim lütfen ac kapıyı" bana sorarsanız; hayır tabikide acmıycam kapıyı! O kapı kapandı bir kere , diger kapılarında tekrar acılacagını hic sanmıyorum.

"Derin lütfen.." sesi düsmüstü biraz fakat hayür. Herkesi affetmiyecektim. Ayaga kalkıp kapıya yöneldim , kilidi cevirdip actım kapıyı. Ayaktaydı , bir elini kapıya dayamıs bana bakıyordu.

"Annemi getir bana!" benimde sesim kısıktı , ne ara bu kadar ahlak oldum ben. Fazlamı sert olmustu? Herkesin beni üzecek hali yokya sıra bendeydi. Merdivenleri inip koltugun üzerindeki pikeyi omuzlarıma aldım , arka bahceye cıkacaktım. Yıldızları izlemek huzur vericiydi , sakinlesedebilirdim. Mutfagın icin acılan kapınında kilidini cevirip anahtarı elime aldım cıktıktan sonra kilitleyip bir ucundan boynumdaki askıya taktım. Gelmesin yanıma , kimseyle konusmak istemiyorum. Belkide hala kapının orda söyledigim sözcügü sindirmeye calısıyordu *annemi getir bana* fazlamı olmustu ya. İcime oturan öküz ve hic susmayan vicdanım sızlayan yanagımı bastırmıyordu. Yapmayacaktım !

Bahcede olan hazır salıncaga oturup bacaklarımı uzattım , burdamı uyusam havada güzel , kimsede görmüyor.. Omuzlarımda duran pikeye biraz daha sarılıp salıncakta uzandım , tavanında olan musambamsı örtüyü kaldırıp gözlerimi yıldızlara diktim. Hersey üst üste geliyor , hersey sinirlerimi bozuyordu. Hele Siyah ! Sanki kafam yeterince karısık degilmis gibi oda zorluyordu. Eve hoslanıyordum , ama düsünmem icin, emin olmam icin zaman veremezmiydi. Ve babam... Nolurdu biraz yumsak davransa , hala atlatamamıstım. Düsüncelerim fazla agır gelmisti , göz kapaklarım tasımıyordu artık. Yıldızlar bulanıklasıp birer birer kayboldugunda ise uykuya dalmıs olmalıydı..

Vote , yorum ve fikirleriniz ♠♠😘