Siyahın Aşkı #wattys2017

intikam

   

   Soğuk bir esintinin sakaklarimda  baslattigi agri ile uyanmistim. Odamın penceresi rüzgardan dolayı hafif aralikliydi , sizlayan kulaklarimdan  kulakliklari çıkarıp elime telefonu aldım.

    7 cevapsız arama; BABAM❤

  telefonun ekran kilidini açıp babamın numarasını tusladim , zaten evde degil miydi ? Açmadı  , her neyse. Telefonu komidinin  üzerine bıraktıktan sonra yavaşça kalkarak pencereye yaklaştım. Soğuk , içimi birkez daha titretirken gözüm duvardaki saate takıldı. 13:56 . Wuhh bu kadar uyumusmuydum gerçekten. Yerime geçerken kulaklarimin  alt kısmını ele geçiren agriya boyun egdim . Çok fenaydi  , en ufak bir sesi kaldıramazdı.

    Ayaklarım istemsizce kapıya gitti , acikmistim. Elimi attigim kapi kolundan pekte karsilik alamamistim . Kilitlimiydi ? Arkami donup anahtari aradim , dolabın içine , çantama , ve daha bir çok yere bakmama ragmen yoktu , hem kapıyı kilitledigimide  hatrlamiyordum.

    Bir an aklima yedek anahtarimin  olduğu geldi ve komidinin üstündeki siyah tüylü kutudan anahtari elime alıp kapıya döndüm. Anahtar deligiyle bütünleşen demir tam dört kez döndükten sonra açılmıştı. Tanrım bunu bu kadar kilitleyecek  ne olmustu ki. 

   Merdivenlerden inerken dönen başıma dikkat etmemiştim. Kendime takâtım yoktu. Kısa sürede bitirdiğim merdivenlerden salona ulaştığımda ise.

   
     "Baba! " tek hatırladığım dusa kadar olan kısım. Gerisi yoktu.

   
  Bir kez daha seslendim ama cevap veren yoktu , şişen gözlerimle kapıya döndüm , aralikti. Cidden kapıyı ortemiyecek kadar acelesimi vardı ? Niye aradığı belliydi.

    Sertçe ittirip mutfağa yöneldim , masamın üzerinde bulduğum hazır şeylerden atiştırarak karnimi  doyurmustum. Belki masadada uyuya kalabilirdim fakat şu ev telefonunun sesi olmasaydı.

    "Efendim"

    "Siyah!"

    "Sen , sen gitmemissin ?"

     "Geliyorum , hemen geliyorum !"

   Telefonu firlatircasina kapattıktan sonra , içimdeki mutluluk ne baş agrisi nede basdonmesi hissettiriyordu. Gitmemişti ! Inanmiyorumm.

   Kısmen gitmiyorum denemişti fakat beni cagirdigina
göre hala burda olmalıydı. Sonucta buradaydı !

   Çığlık atmamak için kendimi zor tutuyordum. Merdivenleri beşer onar çıktıktan sonra odamın kapısını temizleyerek acmistim. Gülüyordum , gerçekten mutluydum.

   Dün ettiğim onca laftan sonra burda kalsa bile ona dönmem sanıyordum. Bu sacma sapan aşk arkadaşlığını sürdürmek sanmıştım. Ama o burda ! Yapamıyorum.

   Dolaptan çıkardığım siyah dar pantolon ve üzerine aldığım siyah bol polarla  konverslerimi giyip çıkmıştım evden. Elimde duran telefonu ne ara aldigimi bile hatirlamiyordum. Sadece soyledigi o yeri bulmam yeterliydi.

     Evin önünden biraz uzaklastiktan sonra bir taksi yakalayıp koltuğuna kurulmustum.

   "Mera'nın yeri , oraya gidcegim " heyecandan sözcükler yarım çıkıyordu.  Adam bir süre aynadan bana baktıktan sonra.

   "Orası şehir dışında ve uzun zaman önce kapatıldı kızım " dedi. Bi an duraksadim , ama Siyah zaten tuhaf biriydi. Böyle yerleri iyi bilir diye düşünüp kararimdan vazgecmedim.

   "Ah , evet biliyorum. Sadece devam edin" adam kafasıyla onay verircesine önüne döndü.

    Daha sonra aklima takılan bir soru daha. Ev telefonu numaramızı nerden biliyordu ? Içimdeki sevinci kaplayan kuşkuya izin vermemeliydim , eğer verirsem geri dönecek cesaretim olurdu. Kafamı temizleyip dışarıyı izlemeye başladım , başımın agrisi tekrar yerini bulmuştu , üstelik dahada siddetliydi.