Siyahın Aşkı #wattys2017

BENSİZ ÖLDÜ...

Arkadaslar medyadaki sarkiyi actiktan sonra okuyun lütfen. Bu sarki arka planda olmadan bölümün anlamı kalmıyo. Sarkıyı iki defa baslatmaniz gerek cunku muhtemelen siz sayfanin yarisindayken biticek. LUTFEN SARKI OLMADAN OKUMAYIN.❤❤

Ne sanıyodu bu kendini cidden en güzel günlerimden birini neden bozmustu ki. Ne guzel anlasiyoduk. Benim ona aşık oldugum filanda yoktu , yani tamam biraz hoslantı filan.. Yani herneyse sonuc olarak aşık deildim.

Bu gün cuma sanırım suanda beni o bile mutlu etmiyor.

Odaya girdigimde hissettiğim o rahatlık günün sonundaki en güzel andı. Dolabın önüne geçip rahat biseyler aradım. Daha sonrasında gözüme siyahın tisörtü çarptı. Onu bana vermisti öyle degilmi? Yani giyebilirdim.

Üstüme t-shirt'ü gecirdikten sonra yataga yaklastım cok fazla uykum vardı. Yorganın altında güzel bi pozisyon bulduktan sonra kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Çalan telefonla uykumun bölünmesi böyle seylerden nefret ederdim her zaman. Arayan babamdı bu saatte bu kadar önemli olan neydiki.

"Efendim baba" hala uyku sersemiydim konusurken bile gözlerim kayıyodu.

"Derin sakin olmanı istiyorum tamammı" babamın sesi kısık geliyodu. Babam ağlıyomuydu?

" Baba , sen iyimisin?" cidden ağlıyodu. Ne olmustu ki onu bu kadar üzücek.

"Derin annen" az önceki uykumdan eser kalmamıstı iste. Söyledigi kelimeyle hem uykumu kacirmis hemde nefesimi kesmisti tavana bakar bi halde dona kalmıstım.

"Çok üzgünüm , biz. Biz onu kaybettik" hala anlamiyodum. Gözlerim tavana kilitlenmisti , babamın söyledigi hic bi kelimeye odaklanamiyodum suanda *biz onu kaybettik* bu nedemekti ya ne demek anneni kaybettik. Bu cümlesinden sonra söyledigi hic bi cümleyi duymamıstım.

Gözlerimden akan istemsiz yaşlar suanda canımın ne kadar yandığını tarif edemem size. O kadar doluydum ki bu olay. Ne olayi ya olamazdı. Böyle bisey olamazdı.

Bi kaç dakika sonra yatakta dogruldugumda babamın sözleri şaka gibi gelmisti.

" Baba ne diyosun" sesim o kadar kısık cıkıyoduki duydugundan emin bile degildim. Aglamaya çoktan başlamıstım.

"Derin yanında olamadıgım icin çok üzgünüm ama.." sözünü yarıda kesip sesimi biraz daha yükseltmistim.

"Oraya gelicem" yataktan kalktıgımda basım dönüyodu.

"Olmaz. Derin suan saat gecenin ikisi "

" baba ne diyosunya gelicem dedim" onuda zorluyodum onunda karısı ölmüstü. Ama anlayamazdm suan onu o. O benim annemdi.

Sonunda dayanamayarak sesini yükseltmisti.

"Derin bisey farketmiycek o öldü" cümlesini bitirdiginde ikimizde susmustuk. Ama suanda yapamazdm buna sessiz kalmayacaktım. Yataga oturup. Bi kac saniye aglamamı dinledi daha sonrasnda sesim yine boguktu.

"Salak salak konusma baba , insanın annesi ölürmü hic ?" babam konusmamayı tercih etmisti. Bana cevap vermiyodu. İkimizde telefon başında hıckırarak ağlıyoduk.

En sonunda telefon ellerimden kayıp yatagan kenarına düstügünde kafamı yastıga gömdüm icimdekiler o kadar birikmisti ki. Ya ben , ben onu son kez görememistim.

O bana son kez bakamamıstı. İnanamıyodum ya benim annem o , o ölemezdi. Yani beni tek bırakamazdı.

Yastıgım coktan ıslanmıstı ama umursamıyodum suan da cidden hic birsey umrumda degildi. Sadece aglamak... Yapmak istedigim sadece buydu.

Onu o halde düsünüyodum. Annemi ölürken hayal ediyodum... Zaten cok acı cekmisti. Yaklask yarm saattir aglıyodum. İcimde bi his vardı. Kötü bisey olucagını biliyodum ama... Ama bu cok fazlaydı.

"Bensiz ölemessin anne" sesim sadece benim duyabilecegim bi seviyedeydi. Gözlerim kısılmıs ve sismisti. Yataktan dahi kalkamiyodum , boyle bi anda benden uyumamimi bekliyolardı?

Tekrar ayaga kalktım , basım o kadar cok dönüyoduki ayakta dahi duramiyodum.

Odadan cıkıp merdivenlere ulastıgımda ise daha fazla dayanamayacaktım merdivenin ilk basamagına oturup dizlerimin üstünde kollarımı birlestirdim.

Basımı kollarımın arasına alıp aglamaya devam ettim. Burada sabaha kadar aglayabilirdim.

. . .

Sabah kalktıgımda saat yediye geliyodu. Kanepede dizlerimin ustundeki ellerimi cozup ayaga kalktim. Babamı arayıp gördügüm rüyayı anlatıcaktım ve ondan telefonu anneme vermesini istiycektim. Telefonum odada yatagın kenarındaydı. Rüyamdada böyle olmustu yani telefon buraya düsmüstü. Herneyse telefondan babamın numarasını tuslayıp kulagıma götürdüm ve saniyeler sonra açıldı.

"Baba ben , ben cok kötü bi rüya gördüm beni annemle konustururmusun?" sesim kısıktı sanırım fazla uyumustum.

"Âââ ben doktor mustafa sanırım babanız telefonunu burda unuttu. Kendisi otopsi sonuclarına bakabilmek icin klinige gitti"

"Anlayamadım. Ne otopsisi?" dünkü bi rüyaydı degilmi yani gercejci degildi bu olamazdı.

"Kenan beyin kızıydınız degilmi siz"

"Evet. Neden" gözlerim coktan dolmustu en ufak bi cümleyle aglayabilirdim.

"Annenizin ölümünü size haber verdigini sanıyodum"

....

"Ordamısınız?".

Cevap vermeyince kapatmıstı telefonu. Rüya degildi. Annem gitmisti o , o ölmüstü.
Aglayacagıma emindim ama bu sefer aglayamiyodum akmıyodu lanet olası yaşlar , rahatlamama yardımcı olmuyodu.

Yarım saattir aynı yerde kilitlenmistim hareket dahi edemiyodum. Dün gece rüya görmemistim. Bu gercekti hala kabullenemedigim gercek. Fazla zaman gecmeden kapı calmaya basladı acamazdım gereksiz komsular duymus ve bassaolsuna gelmisti muhtemelen. Hayır bunu kaldıramazdım. Acmıyacaktım.

Yaklasık 15 dakikadır kapı caliyodu. Sanırım komsulardan biri degildi ayaga kalkıp kapıya dogru yöneldim. Kapı deliginden bakmayı bile unutmustum.

Kapıyı actıgımda karsımda siyahı görüyodum. Dısardan gelen günesi kapatmıstı. İste o an , gözlerim rahatlamak icin bunu bekliyodu. Agla.aya baslamistim , öncesinde yavas sonrasında hıckıra hıckıra bu sefer o bana sarılmıstı kafamı göğsüne yaslamıs öylece sarılıyodu.

Su anda ne üzerimdeki t-shirt'ünden nede aglamaktan utanmiyodum. Bana bunu borcluydu aglamama , bi destege ihtiyacım oldugunu görmüstü...

Arkadaslar umarım iyi gidiyodur. Lütfen vote ve yorumlarınızı bırakın💕💕