''Ik ben zenuwachtig Scott'' zeg ik tegen de jongen die naast mij op de bank zit. We zijn een aantal weken verder en zo voor de eerste echo naar de verloskundige. Het kindje is nu 10 weken oud en ze kunnen het waarschijnlijk goed zien vandaag. Als alles goed is kunnen we dan ook eindelijk het nieuws aan papa en mama gaan vertellen. ''Ik ben benieuwd'' zegt Scott met een glimlachje en hij geeft me een knipoog waardoor ik vlinders in mijn buik voel. Ik snap niet dat ik elke dag bijna opnieuw verliefd op hem kan worden.
''Voor papa ben ik het bangst'' zeg ik met een glimlachje en Scott tilt mij op zijn schoot. ''Ja ik ben veel zwaarder'' zeg ik mompelend en hij kijkt me aan. ''Helemaal niet, en als het wel was, ja duh er groeit een kindje in je'' zegt Scott lachend en ik ga met mijn vinger over zijn lip. ''Don't'' zegt hij lachend en hij bijt zachtjes op mijn vinger waardoor ik hem terug trek. ''Sukkel'' zeg ik lachend en hij begint me te zoenen. Bijna meteen stopt hij weer en kijkt me aan. ''Hoe lang hebben we nog'' zegt hij tegen mij. ''Nog best lang, over een uur ofzo moeten we gaan'' zeg ik met een glimlachje. ''Mooi'' zegt hij en hij doet de elastiekjes van zijn beugel af. ''Beter dit'' zegt hij terwijl hij de elastiekjes weglegt en me weer opnieuw begint te zoenen. Ik glimlach om hem, en die elastiekjes werkt inderdaad niet echt om te zoenen.
''Ik ga me aankleden, we moeten zo gaan'' zeg ik als we allebei naakt op het bed liggen. Van het een kwam het ander en ja we hadden het gezellig. Ik pak mijn string van de grond en trek die aan om me vervolgens helemaal aan te kleden. ''Yes'' zegt Scott en ook hij stapt uit bed om vervolgens een schone onderbroek uit de kast te pakken. ''Ik heb er best zin in'' zegt hij en hij tilt me weer lachend op. ''Lekker zo'' zeg ik lachend, hij is namelijk nog steeds naakt. ''Net alsof dat jou nog boeit'' zegt Scott lachend. ''Ik hoop voor jou van wel dat hij me nog boeit'' zeg ik en hij glimlacht. ''Je snapt wat ik bedoel, je bent er niet echt vies van of wel'' zegt hij met een glimlachje en ik geef hem lachend een tikje tegen zijn borstkas. ''Kom opschieten viezerikje van me'' zeg ik lachend.
Alles was goed bij de echo en we zijn nu onderweg naar mijn oude huis. ''Ik heb iets wat we kunnen geven'' zegt Scott en hij geeft mij een slabbetje. 'Liefste opa en oma' staat er op en ik glimlach. Ik ben dood zenuwachtig, en heel benieuwd naar de reactie van mijn vader. Mama zal blij zijn, Brooklyn weet het al en is zeker blij. Bradley en papa is maar een tweede vraag. Ik doe het slabbetje boven aan in mijn tas zodat er een stukje uit steekt en laat de tas open staan.
''Wij kunnen dit schatje'' zegt Scott en hij pakt mijn hand als we voor het huis van mijn ouders staan. Hij geeft me een laatste kusje en ik maak de voordeur open. ''Hey'' roep ik en meteen rent Brooklyn de trap af. ''Hey schatjeee'' roept ze en ze vliegt in mijn armen waardoor Scott begint te lachen. ''Ook hey'' zegt ze lachend tegen Scott en ze geeft ook hem een knuffel. Ze kijkt naar mijn tas en ze krijgt tranen in haar ogen. ''Niet huilen schatje'' zeg ik lachend en ze glimlacht. ''Ik ben zo blij voor jullie, ik word gewoon tante he'' zegt ze enthousiast en ik lach. Papa komt de gang ingelopen en geeft me een knuffel. ''Hey papa'' zeg ik met een glimlachje en we lopen naar de woonkamer.
Ik zet mijn tas op het bijzettafeltje in het midden van de tafel en groet mama en Brad. ''Wil je iets drinken schatje'' zegt mama en ze loopt naar te keuken terwijl ze druk begint te vertellen. Als ze terug loopt loopt ze langs mijn tas en ik zie dat haar oog valt op het slabbetje. Ze zet het drinken neer en loopt dan naar de tas. ''Madison'' roept ze blij en ze rent naar me toe om me in een knuffel te trekken. ''Gefeliciteerd'' zegt ze heel verbaasd en we beginnen allebei te huilen. ''Wat is er aan de hand'' zegt papa en mama geeft het slabbetje aan hem. Hij pakt het aan en kijkt er naar. ''Dit meen je niet'' zegt hij en hij kijkt me aan.
------------------
Spannuuund? Gaat hij blij zijn? en haar broer? xNiamh
JE LEEST
The Different Side
Romansa''Deze ziekte heeft van me gewonnen'' zegt April en de tranen komen weer. ''Nog niet'' zegt Greg zachtjes. ''Jawel pap ik kan niet meer, ik word een engel en zal altijd over jullie waken, dankjewel voor de prachtige laatste dagen, ik hou van jullie'...