The Different Side

Twenty-two- Madison Smith

Het is maandagavond en ik loop April haar ziekenhuiskamer binnen, ze had gevraagd of ik langs kon komen, zonder het tegen Scott te zeggen. ''Hey April'' zeg ik en ik geef haar voorzichtig een knuffel. ''Maddie'' zegt ze lief en ik ga naast haar bed op een stoel zitten. ''Hoe is het met je?'' zeg ik tegen haar. ''Mwa, ik weet het niet morgen krijg ik een bericht of ik geopereerd mag worden'' zegt ze. ''Ik hoop heel erg dat je geopereerd mag worden'' zeg ik tegen haar en ik pak haar hand. ''Ik hoop het ook'' zucht ze en ze kijkt me aan met dezelfde mooie blauwe ogen als Scott.
''Hoe was het feest zaterdag?'' vraagt ze en ik lach. ''Ik vond het opzich wel leuk, Scott was alleen heel erg dronken'' zeg ik. ''Jaa ik heb een paar foto's gezien'' zegt April. ''Serieus, ik heb er geen gezien?'' zeg ik en April pakt haar iPhone 6. ''Hier'' zegt ze en ze geeft mij haar telefoon. Een van Jesse en Scott waar ze samen lachen, dat is opzich best een leuke foto. Dan eentje waar Scott echt heel ver van de wereld af is en als laatste een waar ik samen met Scott in het gras lig. ''Die laatste is heel schattig'' zegt April lachend. ''Wow ik heb nieteens gemerkt dat ze een foto maakte'' zeg ik.
''Hoe is het met Scott?'' zegt April. ''Tussen mij en Scott of gewoon Scott?'' zeg ik tegen haar. ''Allebei'' zegt ze met een glimlachje. ''Nou tussen mij en Scott is niks, we zijn vrienden denk ik'' zeg ik. ''Hoezo denk ik?'' zegt April. ''Ik weet niet of hij ons vrienden vind'' zeg ik tegen haar. ''Nee hij vind je leuk'' zegt April en ze slaat meteen haar handen voor haar mond. ''Dat had ik niet mogen zeggen'' mompelt ze dan. ''Nou ik bedoelde eigenlijk of hij me misschien nieteens een vriend vind maar gewoon een klasgenoot'' zeg ik lachend tegen haar. ''Mad, ik heb het nu toch al verteld dus nu boeit het niet meer, Scott is hardstikke verliefd op je, wij vroegen het en hij werd helemaal rood en kijk hoe hij zich gedraagd bij jou'' zegt April lachend.
''En met Scott is het volgensmij wel goed, hij heeft een paar wonden van het feestje'' zeg ik snel om het onderwerp te veranderen. ''Wonden?'' zegt April. ''Ja hij was zo dronken dat ie twee keer is gevallen, zijn bovenarm en net iets onder zijn knie ligt helemaal open'' zeg ik en op dat moment gaat de deur open en komt Scott binnen. ''Wiens knie ligt open'' zegt hij met een glimlachje. ''Nou volgensmij die van jou'' zegt April en ze kijkt naar Scott zijn knie. ''Oh ja, gevallen'' zegt Scott. ''Jij bent zo'n mongool he'' zegt April en ze pakt zijn arm om die wond ook te bekijken. Die in zijn bovenarm is zegmaar een snee die over zijn halve arm loopt en die onder zijn knie een schaafwond.
''Ik kon er niks aan doen'' zegt Scott en zijn gezicht erbij is te grappig waardoor ik in de lach schiet. ''Nee joh tuurlijk niet, moet je niet zoveel zuipen'' zegt April. ''Het viel wel mee'' zegt Scott en hij geeft April een kusje. ''Scott moet jij niet iets op die wonden doen voordat ze gaan onsteken ofzo'' zegt April tegen hem. ''Ik heb het er net afgehaald, maar ik kan t er zelf niet op doen, weet ik veel hoe dat moet'' zegt Scott tegen April, mij negeert ie half. ''Wie heeft het erop gedaan dan?'' zegt April. ''Madison'' zegt Scott en hij kijkt me nogsteeds niet aan.
''Ik ga maar denk ik'' zeg ik, half boos omdat Scott me helemaal negeert. ''Nee Mad, wat is er?'' zegt April. ''Niks'' zeg ik snel voordat ik April een knuffel geef. ''Mad wacht'' roept ze en ik kijk om. ''Scott kan je alsjeblieft heel even buiten wachten, ik moet Madison spreken'' zegt April en Scott loopt weg. ''Niet verdrietig zijn Mad, Scott is gewoon chagrijnig, dat is gewoon soms, dan is hij chagrijnig tegen iedereen behalve tegen mij en Mai, want op ons is ie nooit chagrijnig'' zegt April. "April t maakt niet uit, t komt wel goed'' zeg ik met een half glimlachje en ik geef haar een knuffel voordat ik haar kamer uit loop.
Scott staat in de gang en kijkt op als ik de kamer uit kom lopen. ''Wat is er?'' zegt hij. ''Net alsof jou dat interresseert'' zeg ik en ik loop weg. ''Mad'' zegt hij en hij pakt mijn arm. ''Scott, ga maar naar je zusje, ik spreek je wel een andere keer'' zeg ik voordat ik mijn arm wegtrek en wegloop.