The Different Side

Sixty-four- Madison Smith

Als we op het vliegveld aankomen zie ik gewoon dat Scott bijna niet meer kan lopen van de pijn. ''Scott'' zeg ik en hij kijkt om. ''Pak alsjeblieft je krukken, het maakt toch niet uit'' zeg ik tegen hem. ''Hoe moet ik dan mijn koffer meenemen'' zegt hij. Ik pak zijn koffer en meteen protesteert hij. ''Scott niet kinderachtig gaan doen, laat mij jou koffer dragen, ze zijn zo ingecheckt'' zeg ik en hij pakt met een zucht zijn krukken en laat mij los.

''Madison'' zegt Mai en ik kijk om en glimlach. ''Hi'' zeg ik en ze glimlacht even terug. ''Hij is eigenwijs he'' zegt ze lachend. ''Had je gezien hoe die liep'' zeg ik lachend. ''Ja, nooit willen toegeven dat hij pijn heeft'' zegt Mai en ze glimlacht. ''Hebben jullie trouwens?'' zegt April die bij ons is komen zitten. ''Jaa'' zeg ik lachend en ze maken beide een awh geluidje. ''Gefeliciteerd'' zegt Mai en ze krijgt tranen in haar ogen. ''Ah niet huilen schat'' zeg ik lachend en ik veeg haar tranen weg.

Als we weer landen in London hoor ik April al de hele tijd tegen haar moeder zeggen dat ze echt hele erge hoofdpijn heeft. Scott zijn moeder raakt in paniek en we lopen snel met z'n alle naar een rustigere plek. ''Bel de ambulance'' roept Greg tegen Scott die naar April kijkt die nu bijna flauw lijkt te vallen. ''Ik bel wel'' zeg ik en ik ren snel naar een plek waar het iets rustiger is en bel 999.

''Ze komen eraan'' zeg ik en ik geef mijn telefoon aan April waar de vrouw van het alarmnummer tegen haar begint te praten. Scott kijkt mij even aan, niet wetend wat hij moet doen en hij gaat op de grond zitten, waarschijnlijk omdat zijn knie pijn doet. Niet heel veel later komen er ambulancemensen aangerend met een brancard en ze nemen April mee, het gaat allemaal heel snel. De moeder van Scott is meegegaan in de ambulance.

''Fuck'' zegt Scott als April weg is en hij steunt met zijn hoofd op zijn handen, hij ziet eruit alsof hij elk moment in huilen uit kan barsten. ''We gaan naar huis we kunnen hier niks doen'' zegt Greg met een gebroken stem en Mai pakt Niamh terwijl ik en Greg allebei koffers pakken en naar hun auto lopen. Op de terugweg is iedereen heel stil en Scott kijkt maar wat uit het raam, ook niet wetend wat hij moet doen. Alleen Niamh maakt geluidjes en begint niet snel daarna te huilen. Mai pakt zijn handje en begint hem te troosten.

''Gaan we naar het ziekenhuis'' zegt Mai en ze begint te huilen waardoor ik haar weer in een knuffel trek. ''Ja schat'' zegt Greg en Mai pakt mij vast en ik probeer haar te kalmeren.

"Ik kom zo" zegt Scott als we bij het ziekenhuis aankomen en Mai, Niamh en Greg lopen naar binnen terwijl ik even buiten blijf staan met Scott. Hij haalt sigaretten uit zijn tas en steekt zijn sigaret aan, ik besluit er niks van te zeggen omdat ik snap waarom hij er een rookt. Hij trekt me in een knuffel en geeft me een kusje op mijn wang terwijl hij zijn sigaret oprookt.

''Mad ik heb zo'n naar gevoel'' zegt Scott na een tijdje tegen mij en hij kijkt me even aan. ''Wil je binnen gaan kijken?'' zeg ik tegen hem omdat ik weet waar hij aan denkt. ''Ik durft niet'' zegt Scott zachtjes en hij steekt nog een peuk aan. ''Scott'' zeg ik ook zachtjes en ik pak de sigaret tussen zijn lippen weg. ''Mad'' zegt hij zuchtend en hij gaat met zijn hoofd in zijn handen zitten. ''Kom we gaan kijken, je zult ooit naar binnen moeten, je wil je zusje toch nog zien?'' zeg ik voorzichtig. ''Wat als ze er niet meer is'' zegt Scott en dit keer zie ik een traan die langzaam zijn weg zoekt langs zijn wang naar beneden. Ik ga met mijn vinger over zijn wang en haal de traan weg.

''Ik weet het ook niet Scott, ik zou je heel graag willen helpen maar ik kan het ook niet'' zeg ik en hij knikt. ''Je kunt dit'' zeg ik als hij opstaat en we lopen samen naar binnen, hij op zijn krukken.

Als we de gang in komen waar April altijd ligt zien we Mai zitten in elkaar gedoken op de grond. ''April'' zeg ik zachtjes en ik ga naast haar zitten waardoor ze nog harder begint te huilen.

Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik dit schreef, holy shit :( x