The Different Side

Hundred-five- Madison Smith

Als ik thuis aankom krijg ik een appje van Mai of Scott bij mij is. Meteen app ik haar terug dat hij niet bij mij is. 
Mai: Je was toch vanmiddag met hem?
Madison: Was vanmiddag ja, hij is bij Abi
Mai: What the fuck??
Madison: Uhm ja wacht ik ga het uitleggen

Mai: Zeg niet dat jullie weer uit elkaar zijn
Madison: Nee als het aan mij ligt niet, maar als hij vanavond met Abi iets gaat doen wel
Mai: Vertel
Madison: Je kent Jorik nog toch, van ardennen toen Scott vreemd ging heb ik een paar keer gezoend met hem maar hij is gewoon een vriend enzo en hij zegt ook ja je hebt Scott ik ga je niet proberen te zoenen dit dat
Madison: Dus ik ging met hem iets drinken in de stad want hij is maar voor even in London. Ik had dat niet tegen Scott verteld, Abi kwam ons tegen heeft alles door lopen lullen en nu is Scott boos omdat ik met Jorik iets ging drinken en het niet verteld had en is hij naar Abi
Mai: Waarom vertelde je het niet?
Madison: Denk je dat het ooit gemogen had, hij haat Jorik uit het diepst van zijn hart
Mai: Hebben jullie iets gedaan?
Madison: Nee waarom zou ik, mag ik niet met gewoon een vriend afspreken?
Mai: Wauw Scott is echt weer goed bezig, als hij vanavond met die andere hoer iets gaat doen dan ga ik never ever meer tegen hem praten
Madison: Tja ik zie wel, ik heb hem nog gebeld om te zeggen ja sorry dat ik t niet gezegd had we hebben echt niks gedaan maar hij zei dat ie me even niet meer wilde zien en dat ik op kon flikkeren dusja
Mai: Hij komt thuis, wacht ik spreek je straks

Mai Pov <---- Let op!!

''Scott what the fuck'' zeg ik als Scott binnenkomt. Hij gooit zijn winterjas op de bank en gaat op de andere bank zitten. ''Wat?'' zegt hij zonder enige emotie. Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak en probeert hem te ontgrendelen, als dat niet lukt gooit die hem naast zich op de bank. Ik pak zijn telefoon waar echt weer een zieke barst in zit en kijk hem aan. ''Ik was boos'' zegt hij, weer kijkt hij me niet aan. ''En waarom?'' zeg ik. ''Jezus je bent me moeder niet'' zegt Scott boos. ''Godver Scott ik heb zo genoeg van jou, waar the fuck ben je mee bezig?'' schreeuw ik en hij kijkt me aan. 

''Mai wat denk je zelf, alles is helemaal kut'' roept Scott terug en hij staat op, wat best intimiderend is voor mij omdat hij een stuk groter is. Ik geef hem een duw tegen zijn buik en stap weg van hem. Ik weet dat hij me nooit pijn zal doen of terug zou duwen. ''Oh en hoe zou het toch komen'' zeg ik en hij kijkt me weer aan terwijl zijn kaakspieren zich aanspannen. ''Niet alles komt door mezelf, April is weg, fucking weg'' schreeuwt Scott en ik voel meteen tranen opkomen. 

''Oh ja en jij denkt dat je de enige bent met dat probleem'' zeg ik boos terwijl ondertussen de tranen over mijn wangen lopen. ''En Madison is er weer vandoor met die kut Jorik'' zegt hij boos en hij pakt zijn telefoon weer om die vervolgens weer tegen de muur te smijten. ''Scott godverdomme'' zeg ik en ik pak zijn telefoon van de grond. ''Heeft Madison iets gedaan met Jorik, misschien moet je haar vertrouwen en is hij echt een vriend'' zeg ik boos en Scott kijkt me woest aan. ''Hoevaak hebben ze gezoend in de ardennen, ja tuurlijk'' zegt Scott. ''Ja en wie was er misschien vreemd gegaan daar'' zeg ik boos voordat ik naar boven loop en de deur van mijn kamer heel hard dicht gooi. 
Ik ga op mijn bed liggen en voel al heel snel tranen opkomen, niet veel later stromen de tranen over mijn wangen. Waarom is April niet meer bij ons, en waarom is Scott helemaal zichzelf nietmeer, hij is echt niet meer de lieve broer die hij ooit was. Of jawel, ergens diep vanbinnen is en blijft hij de lieve Scott. Maar de laatste tijd laat hij die nooit meer zien, ik zie hem alleen nog maar agressief en boos. Ik pak mijn telefoon en begin foto's te kijken van een jaar geleden. 
Ik kom bij een bepaalde foto en er blijven maar tranen komen. De foto was gemaakt toen Niamh net geboren was, April was al ziek, maar toen was er nog hoop. Scott staat in het midden van de foto met een big smile op zijn gezicht, hij had nog geen beugel en hij lijkt echt blij te zijn. Hij heeft Niamh in zijn handen en April en ik knuffelen de twee jongens, ook allebei met een bigsmile op ons gezicht. Ik heb Scott in tijden niet meer met zo'n lach op zijn gezicht gezien. Zeker niet met een beugel, maar gewoon over het algemeen, ik zie hem de laatste tijd nooit meer lachen. Ik kijk nog een keer naar de foto en stel hem dan in als achtergrond, wat mis ik mijn tweelingzus en de lieve vrolijke Scott. 

Ik ga proberen meer te uploaden, zijn jullie daar blij meee? En denken jullie dat het ooit nog goed komt met Scott, ik vind dit wel super zielig voor Mai :( xNiamh