Falling to Pieces: Ars Moriendi

Chapter 59

Venice POV

Magkasama kami ngayon ni Sean. Alam niyo na, nagde-date kami. Haha. Andito kami sa Mall para manuod ng sine. Niyaya niya kasi ako dahil kailangan niya raw bumawi sa mga panahong hindi kami nagkasama. Ang sweet niya no?

Pumasok na kami sa loob ng Movie House, hawak hawak ko sa magkabilang kamay ang dalawang malaking lalagyan ng popcorns habang siya naman ay dala ang mga inumin namin. It's so dark in here. Hindi ko masyadong makita ang dinadaanan ko kaya kahit na nahihirapan si Sean sa pagbibitbit ng mga inumin namin ay nakaalalay pa rin siya sa akin.

Late na kasi kaming pumasok kaya sobrang dilim na dahil nagsisimula na ang movie. Sayang naman ng bayad namin.

Umupo kami sa pinakalikod para mas maganda ang view at para kita mo lahat ng mga taong nasa loob. Well, sabi niya yun. Ako kasi ang gusto ko ay sa may bandang gitna para napapalibutan kami ng mga tao.

Wala eh. He's the Boss for today. Kaya pinabayaan ko na lang.

Nasa kalagitnaan na ng movie nang hawakan niya ang kamay ko. Kanina pa kasi ako hindi mapakali sa upuan dahil sa takot ko. Pero dahil sa ginawa niya, nawala iyon. Syet! Kinikilig ako. Ano ba, Sean! Haha. And to think na, horror ang pinapanuod namin, hindi bagay ang inaakto ng katawan ko. But ugh! I can't resist it.

"I love you," he whispered into my ear. Sean naman eh! Pakiramdam ko ay biglang namula ang mukha ko.

"I love you more," he runs a hand through the ends of my hair, twisting the strands around his fingers like a rope.

"I love you most," his fingers curl around mine in a move that is more affection.

Natapos ang movie na kinikilig ako. Hindi ko man lang naintindihan ang pinapanuod namin dahil nakatuon ang atensyon ko sa kanya. Tawa na ako ng tawa kaya madalas ay napapagalitan kami ng mga taong nanunuod din.

At saan ka naman nakakita ng nanunuod ng horror pero tumatawa? Haha. Sisihin niyo si Sean! Siya ang may kasalanan nyan.

Hinila ko siya papasok ng restaurant dahil nakaramdam na naman ako ng gutom. Umupo kaming dalawa sa may dulo para kita raw namin ang mga tao. Kanina ko pa napapansin na ganyan ang trip niya. Eh ano naman ang pakialam namin sa mga tao di ba?

And for the second time, nagpadala ulit ako sa kanya. Okay lang naman kasi kakain lang naman kami.

Nang maiserve na sa amin ang mga pagkain ay nagsimula na kaming kumain. Natapos ang pagkain namin na tumatawa. Kung anu-ano na naman kasi ang kinukwento niya tungkol sa mga laban daw nila na laging epic kapag siya na ang humaharap sa kalaban.

Pinipilit kong intindihin kahit na hindi masyadong maabsorb ng utak ko dahil hindi ko pa naman siya nakikitang makipaglaban. I don't have any idea of what he was talking about. But yeah. I'm trying to be a good listener.

Papaalis na sana kami nang mahagip ng mata ko ang isang lalaki sa may kanang bahagi ng mesa namin. My eyes dropped when his girl noticed me so I shifted my gaze into the door of the restaurant. I don't know why I'm acting this way as if I was caught by spying on them.

Ipinulupot ko ang kamay ko sa sling bag ko. Gustuhin ko mang umalis ay hindi ko maigalaw ang mga paa ko. Parang gusto kong malaman kung ano ang ginagawa niya dito.

It's Vince. He's with a slim and sexy, blonde hair girl, wearing red dress with black coat. Sino naman kaya yun? Ka blind date na naman niya? Wew. Pilyong lalaki. Parang kalian lang, kami ang magka-date.