Ikaw ang destiny ko. ♥ [KathNiel]

Chapter 11

Chapter 11

Kath's POV

HE HUGGED ME.

Grabe, parang nanigas na lang ako sa kinatatayuan ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Kung bibitaw ako or what.

My mind told me to break away from the hug, pero I felt weird.

Alam niyo yung ganung feeling? I felt strangely secure in his arms.

My heart is beating really fast at hindi ko ma-explain kung bakit ako nagkakaganito.

"Daniel? Bat mo ginagawa to?" Ewan ko kung bakit pero parang gusto kong umiyak.

"Sorry na Kath, patawarin mo na ko."

Umalis siya sa pagkakayakap tapos tinignan niya ako sa mga mata.

"Promise, di na kita ulit sasaktan." tapos hinawakan niya ako sa kamay.

"Apology accepted." nginitian ko siya.

Huh. Di ako makapaniwala na nagkakaganto kami ni Daniel.

I mean, kakaiba. Hindi naman kami ganito dati. Sa kanya pa? SA UNGGOY?!

Tumayo na kami tapos inakbayan niya ako. Tinignan ko siya ng masama.

"Please, para man lang maramdaman ko na napatawad mo ako."

So ayun, napilitan na rin ako. Ayoko ng mag-away kami. Di ko na kaya.

Kahit na anong pilit na kumbinsi ko sa sarili ko na ayos lang na mag-away kami eh parang hindi pa rin kapani-paniwala.

Daniel's POV

MAS LALO PA KONG NAPAMAHAL SA KANYA.

Oo talaga. Pinatawad niya na ako, at eto kami ngayon, papunta sa canteen tapos nakaakbay lang ako sa kanya. Diba ang saya? Yung puso ko parang natalon sa sobrang tuwa. 

Nakita na kami ng barkada at grabe lang yung pagkagulat nila.

"Uhh, what's with the akbay factor?" sinalubong agad kami ng tanong ni Julia.

"Ano meron? Ano meron?" Grabe tong si Neil ah. Excited masyado.

"Di ba obvious, dude? Bati na kaya kami ni Kath. Diba Kath?" tapos tinignan ko siya.

"Huh? Ah. Oo." tapos ngumiti siya. Pero parang kakaiba. Hindi eto yung typical Kath eh. Yung Kath na to parang nahihiya, hindi yung palaban.

"Alam namin! May common sense naman kami." may pairap-irap pa tong si Kiray.

"Ibig sabihin namin, yung akbay! Kayo ah!" siniko pa ni EJ yung ibang mga katropa. Grabe lang yung mga ngiti nila. Wagas.

"May hindi ba kayo sinasabi samin?" sinapawan pa ni Diego. Ang kulit nila grabe.

Hindi ko mapigilan yung ngiti ko, samantalang yung katabi ko naman eh namumula na sa inis.

"Friends nga! Friends! Ano ba yan! Tara na nga!" 

Pumunta na kami sa classroom. Itong mga kasama ko eh ayaw magpapigil sa pagkantyaw.

Ako? Eto. Pasikretong tuwang-tuwa. Ikaw ba naman ang patawarin ng mahal mo. Taposmakakayakap at mahawakan yung kamay. Plus maakbayan pa. Tuksuhin pa kayo ng barkada niyo. Lahat ng yun sa isang lunch break lang?

Daig ko pa ang isang lotto jackpot winner sa tuwa. :D