Martyna i Piotr Czas Daje Sobie Poznać

13. Musimy czekać

Emilka
Po omdleniu musiałam zostać w szpitalu kilka dni. Piotrek dalej jest nie przytomny.
Siedziałam u niego każdą wolną chwilę między badaniami, a odwiedzinami moich koleżanek ze szkoły.
Dziś do mnie przyszła Ola i przyniosła mi zadania z matematyki i angielskiego , bo to było jedynie zadane.
- Jak se radzisz z tą sytuacją?- spytała mnie Ola.
- Tęsknię za bratem. Muszę czekać. Mam nadzieję, że się obudzi. Chodź może go pójdziemy odwiedzić.
Pojechałam na wózku inwalidzkim do sali mego brata. Przezez szybę zauważyłam , że Piotrek dusi się rurką intubacyjną.
Powiedziałam Oli aby po biegła po lekarza.
Dziewczynka pobiegła po lekarza, który rozintubował Piotrka i zbadał go.
Piotr
Obudziłem się na sali szpitalnej. Nie wiem ile byłem nie przytomny. Jedynie pamiętam, to że miałem wypadek.
- Panie doktorze ile byłem nie przytomny?- spytałem lekarza.
- Trzy dni pan był nie przytomny. - odpowiedział mi lekarz.
- Co z moją siostrą? - spytałem.
- Czeka na pana przed salą. Wpuścić ją do pana?
- Może tu wejść?
- Tak.